China vs. India – weer een grote oorlog die (nog) niet doorgaat
Zes weken geleden vond er een stevig incident plaats tussen Chinese en Indiase troepen aan de grens van het vroeger onafhankelijke Sikkim. China’s dreigementen lijken het gewenste resultaat te hebben gehad – voorlopig.
China en India hebben een langlopend grensconflict, dat in 1962 tot een regelrechte oorlog leidde. Half juni vond er opnieuw een incident plaats dat had kunnen escaleren. De Chinese retoriek ging prompt in de overdrive, en lijkt het gewenste resultaat te hebben gehad. Beide landen houden zich weer even koest.
On June 16, Indian border guards crossed over the Sikkim section of the China-India border to the Chinese side, triggering a face-off with Chinese troops. India’s action this time is a blatant infringement on China’s sovereignty.
As the confrontation goes on, China needs to get ready for the face-off becoming a long-term situation and at the same time, needs to maintain a sense of rationality. Within China, there are voices calling for the Indian troops to be expelled immediately to safeguard the country’s sovereignty, while Indian public opinion is clamoring for war with China. However, the two sides need to exercise restraint and avoid the current conflict spiraling out of control.
“China doesn’t recognize the land under the actual control of India is Indian territory. Bilateral border negotiations are still ongoing, but the atmosphere for negotiations has been poisoned by India,”
“China doesn’t advocate and tries hard to avoid a military clash with India, but China doesn’t fear going to war to safeguard sovereignty either, and will make itself ready for a long-term confrontation.”
Recent meldde ik dat ook de spanningen tussen India en Pakistan (over Kashmir) weer oplopen. Dat brengt India in een weinig benijdenswaardige positie, aangezien een oorlog met China (beide landen beschikken ook nog eens over een ruim kernwapenarsenaal) uit zou kunnen draaien op een tweefrontenoorlog. Met China als bondgenoot zou Pakistan een mooiere kans hebben Kashmir in te lijven dan het anders ooit krijgen zal. Het Amerikaanse Newsweek schreef twee weken geleden al over een dergelijk scenario, waarbij ook de USA en Japan bij betrokken zouden kunnen raken.
Het zou een conflict worden waarbij circa 3 miljard mensen bij betrokken zouden zijn – hetgeen meer is dan in de Tweede Wereldoorlog betrokken waren via de deelnemende landen. Maar de afgelopen zeventig jaar is de wereldbevolking dan ook gigantisch toegenomen.
De omgeving van India is overigens niet de enige waar een grote, allesvernietigende oorlog tussen niet-westerse landen zou kunnen uitbreken.
Het boek over de buitenlandse strategie van China: THE RISE OF CHINA VS. THE LOGIC OF STRATEGY EDWARD N. LUTTWAK, geeft vele voorbeelden van hoe China (grens) conflicten aanpakt. Ook voorbeelden over India: samengevat: veel wapengekletter, weinig wapen gebruik, omdat de Chinese er (soms ten onrechte) vanuit gaat dat het conflict uiteindelijk in onderhandelen, onder dwang van dat wapengekletter, wel tot oplossing zal komen. Dus ik denk dat het redelijk onwaarschijnlijk is dat China en India met elkaar op de vuist gaan.
Dat geldt niet voor Pakistan-India en dat zal ongetwijfeld een keer escaleren. Maar China heeft geen enkel belang de zijde van Pakistan te kiezen, en zal waarschijnlijk gaan bemiddelen. En India zal niet op twee fronten een oorlog beginnen. Want wel bevolkingsrijk, maar – naar eigen waarneming – in van alles slecht ( en traditioneel Engels coloniaal) georganiseerd.
Een paar hoofdpunten:
– China heeft, in 1959, het onafhankelijke Tibet bezet, en houdt het nog steeds bezet.
– Ook Sikkim is niet Chinees.
– China is de laatste decennia EXPANSIONISTISCH: zie o.a. de internationale zee
[ ten zuid-oosten ].
– Overigens: China is in de 19e en begin 20ste eeuw wel meer expansionistisch geweest, o.a. richting Z-O-Azie.
– China wil wereld-leider No. I worden – een staats-kommunistische diktatuur die het
wereld-wijd voor het zeggen heeft –
nee, dan komt er een “goede wereld-orde” …..
– India heeft geen enkele behoefte aan welk conflict, laat staan oorlog, dan ook.
– Pakistan wilde zich destijds, na het onafhankelijk worden van het hele gebied,
van India afscheiden.
– Pakistan claimt ten onrechte Kashmir.
– Pakistan is twee oorlogen tegen India begonnen; en is stompzinnig genoeg –
want [soennitisch] islamitisch, om weer zo iets te doen.