Er waren afgelopen najaar al geruchten, en het is nog ietwat voorzichtig, maar China lijkt besloten te hebben zich politiek met het Midden Oosten te gaan bemoeien. Voor de neocons der USA is dat slecht nieuws.

Een rol voor China zou een complicerende factor kunnen worden voor een Amerikaanse politiek zoals mevrouw Clinton die voorstaat. Overigens zou Donald Trump er vermoedelijk veel beter mee kunnen leven. Niet in het minst doordat China vastbesloten lijkt zich niet door de USA de wet te laten voorschrijven, en eerder een instinctief tegengestelde politiek lijkt te voeren.

Het is een bevestiging van het instinct van een supermacht, die China inderdaad aan het worden is.

De eerste stapjes zijn nog voorzichtig, maar het proces is onmiskenbaar. China heeft contacten gelegd met het regime-Assad, en stuurt nu aan op een overeenkomst over het trainen van Syrische eenheden volgens Chinese inzichten. Dat laat buiten beschouwing dat het land uit de aard der zaak heel benieuwd zal zijn naar de laatste ervaringen met een moderne oorlog. Rusland heeft die al uitgebreid opgedaan in Syrië, en het ligt voor de hand dat China ook haar eigen wapensystemen in de praktijk zal willen testen. Zo cynisch redeneren supermachten nu eenmaal – ook de westerse overigens. Dat trainen van Syrische troepen zal zich dus vermoedelijk sterk richten op het hanteren van de wapensystemen die China graag in de praktijk getest wil zien.

Met China komt nu de laatste ontbrekende grootmacht op het Syrische toneel. Na de USA, Rusland en de oude Europese militaire machten. Het is een bevestiging van veel zaken: de Chinese opkomst als wereldmacht, de gezamenlijk inspanning met Rusland tegen Amerikaanse invloeden en een wereldomspannende politiek, en de bevestiging van het MO als dusdanig belangrijke voor de aanvoer van Chinese grondstoffen dat China zich verplicht voelt er een oogje in het zeil te houden dat het desnoods met kracht kan ondersteunen. Het zijn allemaal signalen dat het ons zo bekende tijdperk waarin de USA de enige bepalende macht was ten einde loopt. Het valt te hopen dat de USA dat voldoende beseffen zal. Niet iedere stroming binnen de Amerikaanse politiek lijkt daar klaar voor.