Meestal gaat dit postale verkeer andersom, maar Victor Onrust zag geen enkel beletsel voor een Briefje aan Jan Dijkgraaf. Integendeel.

Beste Jan Dijkgraaf,

Ik zou graag willen weten waar je mee bezig bent. Ben je nou bezig om je eigen ego op te krikken of wil je echt iets betekenen voor de gele hesjes en alle anderen die schoon genoeg hebben van onze elite. Als je met dit laatste bezig bent een goed gemeende raad: wees niet te kieskeurig in de omgang met medestanders.

In de tijd dat je nog voor de Metro schreef volgde ik je met veel genoegen. Een mooi scherp pennetje kan ik zeer waarderen. Ik was er bij in Amersfoort toen GeenPeil werd opgericht. Het leek mij meteen al een kansloos project, maar toen jij, na een goede toespraak van @AlptekinAkdogan je maidenspeech hield wist ik zeker: lijsttrekkerschap is niet voor jou weggelegd. Toen je in het daarop volgende vraaggesprek liet blijken dat je als de leden tot iets zouden besluiten dat tegen het Europese Verdrag van de Mensenrechten inging je dat besluit niet zou uitvoeren was je “af”. Wie niet begrijpt dat precies de mensenrechten ten grondslag liggen aan het migratieprobleem – een belangrijke bron van politiek ongenoegen – heeft in de oppositie weinig te zoeken en heeft van politiek weinig begrepen.

Dat je daarna weer doorging met schrijven was begrijpelijk maar, het kan aan mij liggen, de sleet zat er in. Dat je bij de Post Online terecht kwam deed voor mij geen goed aan je status. Die plek is voor mij om allerlei redenen tamelijk dubieus.

Waar dat kan steun ik het oppositionele geluid. Toen je met het initiatief voor the Post Offline kwam vond ik dat ik dat ondanks bedenkingen en onduidelijkheden moest doen en heb ik me aangemeld. Zoals ik ook Jalta bij de oprichting een kans heb gegeven.

De eerste uitgave van je krant was een teleurstelling, zelfs mijn niet al te hoog gespannen verwachtingen in aanmerking genomen. Ik heb je daarom een mail gestuurd die beslist constructief bedoeld was. In eerste instantie kreeg ik daarop helemaal geen antwoord. Toen ik aandrong kreeg ik een mail dat dit toch echt de Jan Dijkgraaf show was, dat je “geen zin had in gedoe” en mijn geld al had teruggestort. Een nogal vreemde reactie waar ik zonder succes tegen protesteerde. Dat heb ik verder zo gelaten tot ik vandaag (21 december) over je brief tweette op een manier die je kennelijk beviel:

Uiteraard was ik wel verrast door deze vraag, dus ik vroeg je “Ha Jan, je had mij vanwege mijn opbouwend bedoelde kritische mail “ontlid”. Ik heb geen probleem om het bedrag weer jouw kant op te doen komen…” waarop een nogal vreemde uitwisseling ontstond die er op neer kwam dat je daar nog steeds geen zin in had en dat je het “gewoon een kwestie was van ‘ik kies mijn eigen vrienden’” en je geen behoefte had aan “externe redactiebetweters”

Tja. [1] Als je iedere kritiek onmiddellijk als persoonlijke belediging opvat dan zie ik wederom niet hoe je met je charisma van een pinda serieus gele hesjes gaat laten marcheren.

Verder dank voor je retweet. Het is lang geleden dat ik 47 retweets had.

 

Groet, van een je nog immer wel wensende,

Victor Onrust

---

1. © Martin Bril zaliger