Na een weekje krijsende en depressieve bestuurders aan het woord te hebben gelaten over Brexit, richt de mediafocus zich nu op mensen die rationeel met de zaak kunnen omgaan. Pijnlijk genoeg zijn dat in eerste aanleg niet de mensen die politieke eindverantwoordelijkheid dragen.

De politieke kuddegeest werd de afgelopen week wel heel pijnlijk duidelijk met het meedeinen van de politiek eindverantwoordelijken op de mediahype die na het Brexit referendum ontstond. Nu de eerste commotie voorbij lijkt is er tijd om kalm en rationeel te kijken hoe de zaak moet worden aangepakt.

Gisteren bleek een Franse minister dapper genoeg om aan te geven dat wat hem betreft het ‘ijzeren standpunt’ van de EU wat betreft de vrijheid van migratie binnen de EU wel een beetje roest en bijbuigen gebruiken kon. Vanuit Brussel klinken tot nog toe alleen onverzettelijke standpunten – maar een goed politicus weet dat bij onderhandelingen principes de eerste slachtoffers zijn. De Franse minister van financiën Sapin bleek niet bang daarvoor als eerste een lans te breken.

Hoe verstandig het is om rustig en realistisch zonder rancune en treurend om verloren vèrgezichten naar de onderhandelingstafel te gaan, werd vandaag nog eens onderstreept door een bericht dat de Duitse regering te denken zou moeten geven. De tandem Merkel/Schäuble was de afgelopen dagen – in de media in ieder geval – het minst geneigd om met een open vizier de onderhandelingen in te gaan, maar wordt nu om de oren geslagen met argumenten die al tijdens de discussie voorafgaand aan Brexit door het Leave-kamp waren benadrukt. Alleen ditmaal onderbouwd met een eerste set cijfers en data. Daarvan zal men in Berlijn en Brussel niet gelukkig geworden zijn.

Volgens de economisch analist van de SüdDeutsche Zeiting staan in Duitsland 750.000 banen op de tocht als er geen handelsverdrag met het UK komt – want Duitsland heeft een enorm handelsoverschot met het UK. De export bedroeg in 2015 €89 miljard, tegen een import uit het UK van slechts €38 miljard. Het wegvallen van deze inkomsten zou voor de Duitse economie een grote klap zijn. Als de EU onder aanvoering van Duitsland zou proberen het UK af te straffen voor haar desertie, krijgt het zo zelf haar trekken thuis.

Dit is een waarheid die te zeer ondersneeuwde de laatste week, maar het is de kwetsbaarheid van succesvolle industriestaten. Duitsland is dat meer dan het UK zelfs maar pretendeert te zijn. Duitsland is om deze reden daarom zelf de belangrijkste begunstigde van open grenzen en vrijhandel – ook binnen de EU. Het bouwen van tariefmuren om de Britten te straffen zal daarom als een boemerang werken.

“And if you have trade ties this close, you need to be very careful that doors remain open and are not being shut.
“This is why we can’t, for economical reasons, give in to rage, be angry, be offended, we just can’t afford to. We need to maintain the dialogue with Britain and what is good for the economy will someday also be good for politics.”
“After the English decision Europe was shocked at first, and now the anger comes next.
“And more and more people and politicians in all of Europe are demanding to kick the suddenly hesitant Brits out. From an economical point of view this would be a huge mistake.
“In Germany there is a very strong industrial sector that maintains intensive trade deals with the UK.
“These are very crucial industries, 750,000 jobs are connected to these. This includes the entire car industry, we sell an incredible amount of cars to Britain.
“It includes mechanical engineering, the pharmaceutical industry, IT, the food industries. So very big areas in which a lot of money is turned over.”

Wat dit betreft is het daarom niet meer dan verstandig om het UK eerst haar eigen interne machtsstrijd te laten afronden, en daarna in de herfst eens rustig de balans op te maken, alvorens de onderhandelingen over Brexit te beginnen. Zoals het leiders betaamt die om hun redelijke oordeel zijn aangesteld om onze belangen te behartigen. Daarvoor betalen we ze uiteindelijk, nietwaar? Aan leiders met dezelfde evenwichtigheid en zelfbeheersing als de gemiddelde AFA-aanhanger die een Pegida-demonstratie voorbij ziet trekken hebben we helemaal niets.