Nieuws over Brexit is het niet of nauwelijks, maar de aankondiging dat Theresa May opnieuw een desperate poging doet met háár deal is het lachen wel waard.

Een klucht is een klucht is een klucht, is de parafrase van een beroemd gedicht. De pogingen van May weken vooral de spotlust – heeft Juncker haar soms ingefluisterd dat op een dag….

Maar het UK is de EU niet. en dat wordt ook op 3 juni zonder twijfel weer bewezen. Dat er mensen zo gek zijn er nog vóór te stemmen bewijst vooral dat je weinig respect hoeft te hebben voor – ondanks dit – soms heel succesvolle politici.

Zelfs de NOS heeft de hoop eigenlijk al opgegeven:

Haar hoop is dat het Verenigd Koninkrijk de Europese Unie deze zomer, voor het reces, kan verlaten als het Britse parlement het akkoord goedkeurt. Het is onduidelijk hoe May dat voor elkaar denkt te krijgen: de onderhandelingen met Labour, waar de premier steun zoekt voor een meerderheid, hebben nog geen doorbraak opgeleverd.

Maar May bevindt zich op het randje, en het steeds opnieuw inbrengen van haar deal weerhoudt haar partij er blijkbaar van haar direct bij het grof vuil te deponeren. Zelfs de grootste voorstanders van de May-deal doen er u meewarig over, en de onderhandelingen met Labour zijn de facto geklapt, eerder deze week. Die onderhandelingen werden door een Laobour-MP die dicht bij leider Corbyn staat nu betiteld als een strategische blunder, die ten tijde van de aanvang een slimme zet leek. Het eerste is zeker waar, over het tweede hadden meer mensen al twijfels. Zie bijvoorbeeld ook ons wekelijkse cartoonoverzicht op Veren of Lood, waarin door Britse cartoonisten al minstens 6 weken onbarmhartig de spot gedreven wordt met het idee.

Er zijn veel interessanter ontwikkelingen dan de poginkjes van premier May:

Vorige week maakte Downing Street bekend dat het VK definitief gaat meedoen aan de Europese verkiezingen van 23 mei. In de overeenkomst tussen het VK en de EU die vorige maand werd bereikt, werd vastgelegd dat de Britten voor 31 oktober de EU moeten verlaten.

Mijn voorspelling vorige maand dat deelname van het UK aan EP2019 op een gigantische kladderatsch voor de zittende politici zou uitdraaien wordt volledig bewaarheid. Afgelopen weekend werd een peiling gepubliceerd waartegen sindsdien niets is ingebracht, en die door alle media wordt onderschreven als de huidige werkelijkheid in het UK beschrijvend:

Zo mogelijk nog interessanter is dat een tegelijk verricht onderzoek laat zien dat de Britten ook nationaal het gepruts van de Conservatieven compleet zat zijn, op de voet gevolgd door dat van Labour.

In drie weken tijd heeft de bom die Farage cs hebben doen inslaan in de Britse politiek gigantische proporties aan genomen.

Wat je moet concluderen als je de informatie van deze beide polls combineert, is dat als de Conservatieven tegen de eerstvolgende Landelijke verkiezingen geen betere rapportcijfers halen, ze door de nieuwe Brexit-party zullen worden afgelost als regeringspartij. Want Farage trekt niet alleen grote groepen Conservatieve kiezers, ook in keiharde Labour-bolwerken is zijn boodschap immens populair:

The welcome for Nigel Farage at a Brexit Party rally in Featherstone pic.twitter.com/9SR5jOxWrV

— Alex Forsyth (@AlexForsythBBC) May 13, 2019

NB: van Featherstone wordt gezegd dat als je daar een varken een Labour-rozet op speldt, het dier overweldigend zou worden gekozen als de nieuwe parlementariër van het district. En de beelden tonen dat Farage hier wordt ingehaald door alle lagen van de Britse maatschappij. De mensen zijn het spuugzat, en Farage is de man die stem geeft aan hun ongenoegen. De Brexit-party richt zich daarom net zo hard op Labour-bolwerken als op traditionele Conservatieve districten. Met vrijwel evenveel succes. Ingewikkelder is het niet.

Er zijn meer mensen die dit begrijpen, maar de Britse elite (uit het gehele politieke spectrum) lijken het niet te willen snappen – of het ligt te ver af van hun belevingswereld (iets dat ook geldt voor veel journalisten die zich er mee bezig houden).

Andrew Roberts, in a splendid recent Wall Street journal op-ed, pointed out that George Washington would not have given up his dream of American independence because of a mere 3% potential loss in GDP

Opvallend blijft dat het succes van de Brexit-party ook bewijst dat het vertrek uit de EU een diepe wens is van de Britse bevolking. D66-equivalent LibDems trekt nauwelijks extra kiezers door de onrust over het doorgaan van Brexit, terwijl een heroverweging van het Brexit-standpunt juist dat te zien zo moeten geven.

Ik handhaaf mijn voorspelling van een paar maanden terug dat een No-Deal een 99,99% zekerheid is en blijft. Wedden tegen mijn standpunt kan nog steeds!

---

Alles over Brexit op Veren of Lood vindt u hier.