De fase waarin de onderhandelingen over Brexit zich nu bevinden rechtvaardigt grote aandacht en later nauwlettend onderzoek. Gaan we niets van zien. Hieronder het waarom.

dat het UK los is en nog losser wil van de EU – het schijnt voor de Eurocraten allemaal onvoorstelbaar. Heel omineus, aangezien dit dezelfde mensen zijn die afwijkende wensen van lidstaten van zich afschudden als afleidingen van het hogere doel.

Daar doet de staatsomroep met overgave aan mee:

Dat dit voorspelbaar was (zie dossier, links onder artikel) lijkt niemand te willen weten. Dat het bovendien eenzelfde soort truc is als waar de EU de Britse regering lang in wilde lokken hoeven we van de NOS ook niet weten. Het verhaal is:

de Britse regering doet iets dat in druist tegen het internationaal recht

meer is wat de staatsomroep betreft niet relevant, en uitgelegd wordt het nauwelijks.

Als men het verantwoorden kon zou men liefst sancties voor alle verantwoordelijke bestuurders in het UK bepleiten.

Maar er is ook een gevaar dat men in Hilversum en Brussel scherp in de gaten heeft: het internationaal recht is niet in graniet gebeiteld, maar kan worden aangepast of in geval van nood: heroverwogen of genegeerd:

Het internationale recht wordt met de nieuwe wet “op een heel specifieke en beperkte manier” geschonden, zei Lewis in het parlement. Volgens hem zijn er duidelijke gevallen bekend van landen die “hun internationale verplichtingen moeten heroverwegen als de omstandigheden veranderen”.

Voor onze elites zijn dat angstwekkende gedachten – daar willen we dus niets van weten, en mogen de nieuwsconsumenten niets weten. Het zou ons maar op ‘verkeerde gedachten’  – over immigratie of remigratie – brengen. Oh gruwel, gruwel.

En dan is er op de achtergrond nog steeds de angst dat de Nederlandse bevolking te zijner tijd plotseling voor Nexit stemmen zou. Zodat ons voortdurend wordt verteld hoe zeer dat in ons nadeel zal zijn, en hoe erge economische rampen dat veroorzaakt. Alsof een gouden kooi altijd te verkiezen valt boven de frisse buitenlucht van zelfbeschikking en vrijheid? Meer  van dit type angsten zie je bij de EU-laven over de naderende No-Deal exit:

Een no-dealbrexit zou een ramp zijn voor Groot-Brittannië en de laatste berichten uit Londen geven niet veel hoop op een overeenkomst. Dat heeft de Duitse minister van Financiën Olaf Scholz gezegd tegen persbureau Reuters.:

Iedereen lijkt het al vergeten, maar het is net andersom: een Brits No-Deal vertrek is uitermate nadelig voor Duitsland, dat toch al lijdt onder een afzwakkende economie. Maar dat Brexit voor Duitsland uitermate nadelig is was al veel langer bekend. NU roept de EU dreigend dat als Londen deze zo gewraakte wet toch doorvoert het de onderhandelingen definitief beëindigt.

Als de Britse regering morrelt aan het scheidingsakkoord met de Europese Unie kan zij ook geen handelsakkoord met de EU sluiten. Die waarschuwing heeft de Europese Commissie afgegeven na berichten dat Londen zou willen terugkomen op belangrijke afspraken uit de scheidingsakte.

En dat terwijl de Britten al hebben aangegeven dat een No-Deal wat hen betreft geen probleem is. Wie is dan de vragende partij? Diegene met de grootste mond en de dreigementen. Potsierlijk gedrag, en gedoemd tot rampen. En de oorzaak van deze EU-malheur kwam uit datzelfde vaatje van domme hoogmoed en rancune:

De Europese Unie eist een mogelijk veto op Britse wet- en regelgeving na de Brexit. Dat meldt de krant The Times zaterdag op basis van hoge regeringsfunctionarissen. De hoofdonderhandelaar van de EU, Michiel Barnier, zou erop aandringen dat Londen geen wijzigingen in Britse wetgeving doorvoert die handel met de rest van de EU kan verstoren zonder eerst Brussel te raadplegen.

En dan wordt het janken. En chantagepogingen, door internationale banken die hun Europese hoofdkwartier in het UK houden proberen te intimideren:

De Europese Centrale Bank (ECB) oefent meer druk uit op grote internationale banken om met plannen te komen om er zeker van te zijn dat hun activiteiten in de Europese Unie winstgevend en operationeel zelfstandig kunnen opereren na de overgangsperiode van de Brexit.

Maakt een bank dat niet zelf uit? Niet helemaal, deze banken zijn in de EU groot genoeg om onder ECB-toezicht te vallen. Kinderachtigheid spel je zowel met twee (EU) als met drie (ECB) hoofdletters. Maar ons wordt intussen door de staatsomroep wijs gemaakt dat de EU kalm reageert op de ‘Britse dreigementen’ 

En dat, terwijl de paniek in Brussel plotseling tastbaar is geworden;

With rumors about the EU potentially pushing for another extension to Brexit talks emerging in the British press, UK Prime Minister Boris Johnson has reportedly delivered an ultimatum to the EU and its top negotiatiors that if there’s no final Brexit trade deal in place by the European Council meeting on Oct. 15, then Britain will simply move ahead with plans to exit the transition period with a trading arrangement on “Australian” (read: bare bones WTO) terms.

Is er geen oplossing? Jawel, maar dat is een te stekelige brok voor de EU om te slikken. Dat is onder andere dat het UK voortaan desgewenst maling aan de EU kan hebben, en dat sommige zaken niet onderhandelbaar zijn voor Hare Majesteits government.

Soevereiniteit, àndermans soevereiniteit, daar zijn ze in Brussel mordicus tegen.

Zodat na alle chaos om een uittredingsverdrag, die werd gevolgd door volkomen onwil van de EU over een handelsverdrag, de kwaadaardige rancune vanuit Brussel zelfs voor een kind duidelijk is als er normaal verslag zou worden gedaan.

Since they started in February, talks have reportedly gone nowhere since they started in February as the EU’s demands re: Britain and the EU now have just five weeks to strike a trade deal,

(mijn vet, H.) Want per saldo is duit het resultaat van 7 maanden EU-gekonkel:

One strategy that the Tories are embracing to ensure a clean break if a long-term trade deal can’t be reached is to pass a law that would effectively invalidate Britain’s commitments under the hated “Irish Backstop”. The FT, which first reported the news, cited several officials from the EU and UK side who insisted that effectively going back on Britain’s word would sabotage the Brexit talks, effectively ensuring that the UK comes crashing out of the EU at the end of the year.

Dit kan de staatsomroep dan wel ‘omstreden’ noemen, maar begrip voor de Britten zou verstandiger zijn. Want waar premier Rutte deze zomer na lang verzet alsnog volledig door de pomp ging over de Eurobond-constructies, laten de Britten zien waarom je beter buiten de EU kunt zitten als je weet wat goed voor je is, dan er in.

---

Nexit wordt een steeds beter idee. Maar dat ga je pas zien als je voelt en ziet wat men doet. Vandaar ook: defund de staatsomroep!

---

Meer over EU en Brexit op Veren of Lood vindt u hier.