Dat het UK een extensie heeft gekregen om tot 31 oktober alsnog al onderhandelend de EU met een deal te kunnen verlaten is de grootste fout die de Britse elite heeft gemaakt sinds de battle of Hastings.

De fout van de EU er in toe te stemmen is slechts fractioneel kleiner, maar ook van een ander karakter. Daar komen ze nog achter – vooruit denken is niet zo hun ding, zullen we maar zeggen.

De clou van deze grap is dat het UK door deze extensie verplicht wordt, alsnog verkiezingen voor het EU-parlement te houden. Maar het moet toch wel heel raar lopen wil in het UK deze verkiezingsronde niet uitlopen op een referendum over het handelen van de Britse politieke elite sinds 29 maart 2017 (het beginmoment waarop het UK Artikel 50 activeerde).

Ik voorspel derhalve een slachting onder de kandidaten van zowel Conservatieven àls Labour. Dat zowel de premier als Labourleider Corbyn voortdurend hebben gefaald zich te schikken naar de in het referendum van 2016 gewenste richting is. De politieke elite is dat wellicht al vergeten, de Britse bevolking heeft daar de tijd niet voor gekregen. Zij hebben een appeltje te schillen met beide grote partijen die er in het Lagerhuis een potje van maakten. Ik verwacht dat in de peilingen te zien terug komen zodra het ook de bevolking duidelijk is wel een kans haar hier geboden wordt.

Ik verwacht ook dat de Brexit-gezinde partijen overweldigend zullen winnen, maar wie zijn zij? Dat is waar het voor cynische toeschouwers zoals ik zelf amusant zal worden. De enige consequente Remain-partij zijn de LibDems gebleken. Zij zullen groots winnen in diverse districten. Wie de Brexit-standaard zullen verdedigen is door de ineenstorting van UKIP niet 1-2-3 met zekerheid te voorspellen, maar winnen zullen ze. Afgetekend. UKIP is een goede kandidaat, maar als Farage een nieuwe Brexit-partij op richt, dicht ik die meer kansen toe.

Hoe de Brexiteers zich ook zullen organiseren: de Tories en de socialisten krijgen een enorm pak slaag. Als gevolg daarvan zullen ook in her EP grotere problemen ontstaan dan iemand zich op dit moment kon voorstellen. Want als de Brexiteers groots winnen, dan versterken zij de fracties aan de EU-kritische kant van het politieke spectrum mogelijk in een zo grote mate, dat de EU-kritische partijen zelfs de grootste worden? Dat is makkelijker gezegd dan gedaan, maar dat zou de pil voor de EC wel bijzonder bitter maken. Ook aangezien ze dan de pretentie van de democratische gezindheid van het EP los moeten laten, of een EU-criticus als EC-voorzitter accepteren. Een onmogelijke keus voor de dictatuur uit Brussel.

Eindelijk wat te lachen in Brussel. Maar de EU gaat haar keuze voor deze extensie van deze week – om het UK niet gewoon te laten gaan met een No-Deal – diep betreuren. Niet in het minst doordat ik bereid ben mijn voorspelling van een 100% No-Deal Brexit te handhaven en met iedereen te wedden om iets naar keuze. Gokken en verliezen is de EU eigen:

Faites vos jeux et Rien ne va plus.