Met de vangst van Salah Abdeslam is vermoedelijk de grootste blindganger uit de geschiedenis van het jihadterrorisme gevangen.

Het is een makkelijk grapje, een door geloof verblind fanaticus die op het laatste moment besefte niet de moed te hebben zichzelf naar het paradijs te blazen te benoemen als blindganger. Toch is dit hoogstvermoedelijk de meest correcte omschrijving van de man die nu volgens de Belgische autoriteiten ‘zingt als een vogeltje’. Mogelijk tot teleurstelling van vele ‘experts’ die de afgelopen maanden met tal van theorieën om aandacht vroegen. Want, was de voorspelling: eenmaal gevangen zou Abdeslam toch niets zeggen. Een tweede Mohammed B dus.

Maar wat gaat Abdeslam on allemaal vertellen? Veel zal het niet zijn. Een zelfmoordterrorist hoeft niet veel te weten: hoe te trekken aan het touwtje van de ontsteking en het aantal maagden dat hem bij aankomst in het paradijs toekomen, meer weten hoeft niet. Fijn als hij zich ook met andere bijzaken nuttig maken kon (hij huurde het vervoer naar Parijs), maar niet zelden worden in het MO hele en halve zwakzinnigen beladen met bommen en een op afstand activeerbare ontsteking op pad gestuurd. Iemand als Abdeslam is uiteindelijk weinig beter dan dat.

Het is daarom niet zonder ironie dat Abdeslam zich na zijn vlucht verschool in Molenbeek, de omgeving van zijn jeugd. In paniek terug naar het bekende. Als het niet zo’n instinctieve handeling was zou je het sluw kunnen noemen: nergens kun je je beter verstoppen dan tussen een amorfe massa gelijkgezinden. Nergens val je minder op. Dat half Molenbeek wist dat hij weer thuis was behoeft geen verbazing te wekken.

La population musulmane de #Molenbeek furieuse à l'annonce de l'arrestation de Salah Abdeslam. La police dépassée. pic.twitter.com/OOTeWoYaRz

— Napoléon (@tprincedelamour) March 19, 2016

.
Dat de Belgische media hoogst krampachtig proberen om dit weg te moffelen evenmin. In zekere zin is het gigantische racisme binnen de Belgische media – die lijken te denken dat de moslimbevolking van Molenbeek compleet achterlijk is – een veel interessanter fenomeen, dan de woedende menigte in de clip hierboven die hun held van zich zag wegnemen. Die media probeerden vooral mensen te vinden die aankondigden enorm geschokt te zijn dat Abdeslam juist naast hùn huis verblijf had gehouden. Nee, gezien hadden ze hem niet, misschien vroeger, toen hij nog een nette kleine crimineel was – net als iedereen in die buurt.

Als je ziet hoe de Belgische media te werk gaan – kennelijk zonder besef dat ze hun bronnen zo ongeveer de juiste houding in de mond leggen, en altijd hebben gelegd – kan niet anders dan concluderen dan dat hier een toneelstuk wordt opgevoerd van een epische omvang. Een hele maatschappij die het onontkenbare uit alle macht van zich probeert af te duwen – en ook nog vindt serieus te moeten worden genomen. Maar wie meer dan twintig jaar heeft meegemaakt hoe je je als onnozel slachtoffer gedragen moet, weet wat er van hem en haar wordt verwacht. Dat moslims vanuit hun culturele achtergrond gewend zijn om de vermoorde (juist!) onschuld te spelen, maakt het iets overtuigender. Wie er vaker naar gekeken heeft met een open oog weet wel beter.

Het laatste wat ik vannacht las, was dat een Belgische minister beweerde dat Abdeslam vanuit Brussel nieuwe aanslagen voorbereidde. Werkelijk? En wie ging deze jongeman daarvoor meebrengen? De hysterie in West-Europa heeft deze verdwaasde jongeman de afgelopen vier maanden een stevige cultbasis gegeven, maar de realiteit? De realiteit is, dat als hij naar het IS-kalifaat was gereisd, zijn hoofd al enige weken op een houten spies had gestaan. Zijn geloofsgenoten in Molenbeek zullen dat niet zo beseft hebben, maar Abdeslam was evenzeer op de vlucht voor IS als voor de Europese justitie. Meer nog, want als zij hem eerst hadden gehad was hij geëindigd in een naamloze kalkput en had de Belgische Justitie hem nooit meer gevonden.

Tegenover de Molenbeekse gelovigen was zijn enige kans nog het verhaal van de voorbereidingen van nieuwe acties. Maar het ‘zingen als een vogeltje’ vertelt een ander verhaal. Abdeslam heeft alles te winnen met medewerking, en het tonen van zijn goede wil. Om de hoop levend te houden ooit nog ergens als vrij man te kunnen paraderen – desnoods met een ander gezicht. Dat hij de antiterreurgroepen veel wijzer kan maken valt te betwijfelen, maar komt tijd komt raad. Voorlopig heeft hij er alle belang bij van zijn geloofsgenoten in de gevangenis gescheiden te blijven, want dat hij voor hen een verrader is staat vast. Zoals IS ongetwijfeld al eerder moet hebben beseft. Dat hij niet aan Frankrijk uitgeleverd worden wil onderstreept dit nog eens extra. Want de Franse gevangenissen zitten vol moslims met radicale ideeën, veel meer nog dan in het vrij softe België.

Het enige dat men concreet bekend maakt, is dat er meer aanslagen van vers aangevoerde terroristen te verwachten zijn. Geen nieuws, dat kon iedereen met een paar gram verstand bedenken. En dat de open grenzen hen daarbij uitstekend van pas zouden komen vereiste ook niet veel fantasie – in ieder geval veel minder dan de verhalen van al die lieve politieke dilettanten die nog afgelopen zomer heel stellig beweerden dat hiervoor geen greintje bewijs is.

Ondertussen gaat de Brusselse klucht een nieuwe fase in, nu de advocaat van deze verdwaasde jongeling een grote kans op internationale roem ruikt. Zo lang dergelijke zaken nog de boventoon kunnen voeren in het debat over de bestrijding van het moslimterrorisme, zullen nog veel mensen het leven laten bij aanvallen van gelovige zeloten. Niemand in de MSM schijnt te beseffen dat de dagelijkse moordaanvallen die in Israël aan de orde van de dag zijn, over niet al te lange tijd ook ons lot zullen worden. Het is het oude verhaal van de krokodil en zijn slachtoffers, die het beest ten dienste staan in de hoop als allerlaatste te worden verorberd.