De parlementaire pers slaat dit jaar een rondje over als het gaat om de verkiezingen van Politicus van het jaar. Wat een heerlijk bizarre vertoning weer – al die blanco gedachten van onze maatschappelijke duiders.

Van de circa 100 leden van de parlementaire pers werkzaam rond het Binnenhof, waren er maar 31 genegen hun (ongenerkte, dus anonieme) stembiljet voor de verkiezing van Politicus van het Jaar in te vullen. En als de parlementaire journalisten spontaan op hetzelfde idee komen, dan weet je dat er redelijkerwijs iets in de lucht hangt dat hen niet aanstaat.

Ook zet een groeiende groep journalisten vraagtekens bij de juistheid van de verkiezing.

Right! Nu is 31 van circa 100 journalisten een quorum, volgens de laatste referendum-inzichten. Maar dat de parlementaire pers van dergelijke democratische inzichten niet veel hebben moet is ook bekend, dus die vlieger gaat niet op. Ook de opmerking dat ze eindelijk zelf iets mogen bepalen en dat dan niet doen, zal hen niet kunnen bekoren. Ergo, de vraag naar de Politicus van het Jaar kan worden teruggebracht tot het probleem dat hen werkelijk niet bevalt. Het zal dus wel een vraag zijn tussen een onwenselijk resultaat en een resultaat waarmee ze zichzelf mee weigeren te encanailleren.

Vertaling: Kiest men Geert Wilders tot politicus van het jaar, zo drie maanden voor landelijke verkiezingen, dan voelt men zich medeplichtig aan elk succes dat de PVV boekt op 15 maart. Kiest men iemand anders, dan is duidelijk dat men zichzelf absoluut niet serieus neemt. Pijnlijk, pijnlijk. En blanco stemmen is ook een uiting van onvermogen, welbeschouwd: ik weet dat er een verkiezing was, maar ik had geen idee wat ik stemmen moest. 70% van de parlementaire pers Het zou niet mogen verbazen, maar een goede indruk zal het ook niet maken.

Dus heeft men maar besloten het hele gedoe af te blazen. Is vaker gebeurd, en het idee is op zich niet vreemd. In jaren dat er politiek niets gebeurt won de premier toch altijd, maar dit jaar kun je met Rutte, na alle afzichtelijke onzin rond het GeenPeil-referendum, echt niet aankomen. En dat men het Wilders niet gunnen wil, zeker niet na die ‘veroordeling’ en zijn houding tegenover de Haagse pers….

Nee het is allemaal heel duidelijk. De parlementaire pers is geenszins een onbeschreven blad. Maar als hen een objectief oordeel gevraagd wordt, kijken ze zo neutraal mogelijk en denken koortsachtig over de mogelijke vluchtwegen. Vinden ze die niet, dan spelen ze ‘dood’.

Blanco is inderdaad een quantité négligéable.