De ECB en euro zijn nauwer met de Amerikaanse FED verbonden dan de meeste mensen beseffen. Dat houdt ook in dat elke renteverandering door de FED directe consequenties voor de euro heeft.

Overdenk bijvoorbeeld het citaat hieronder eens

One Bloomberg headline says it all for markets: “All Time Highs in Everything American As Risk Rally Crescendoes” Yes, the S&P and Dow are at all-time highs and the talk is of when, not if, US bond yields hit all-time lows even before the Fed has made its first cut in this cycle. Indeed, USD Libor plunged the most in a decade yesterday and the US 10-year is flirting with below 2%, while there is chatter of both sub-1% and sub-zero. Frankly, would you rule either scenario out?

 

Dit vergroot de druk op de ECB, de Bank van Japan (BOJ) en de PBOC (China) om ook de rente te verlagen. Als wereldankermunt zal de dollar de andere munten met zich mee omlaag slepen. Zoals altijd:

Maar de ECB en de BOJ hebben al negatieve rentes (en kijk eens naar Zweden!). Gaan ze de rente nog verder verlagen? Een deflatiespiraal is het laatste wat men in deze landen wil. Een andere oplossing is een depreciatie van de respectievelijke munten om concurrerend te blijven. Dit zou een inflatoire spiraal tot gevolg hebben.

Praktisch gesproken is dit de situatie die in China al heerst. De geldhoeveelheid is eindeloos, wat het waard is is een tweede. Plus, wat de USA doet als deze landen zo reageren? Een appreciatie van de dollar maakt de Amerikaanse concurrentiepositie zwakker. De aandelen markten zullen er niet noemenswaardig beter van worden ( die staan al ongekend hoog), maar de markten voor staatsleningen zullen nog verder ineenzakken – en daarmee zijn onder andere de pensioenfondsen het haasje.

Waar dit toe leiden moet? Het financieel systeem dat sinds 1971 bestond ontrafelt zich voor onze ogen. Onevenwichtigheid is troef. Het is dan ook niet verwonderlijk dat de Europese banken nu grote klappen krijgen. Na de grote financiële crisis zouden ze sterker moeten worden, eiste de EC. Is daar veel mee gebeurd? In de praktijk blijken ze nog even zwak als voorheen, en een nieuwe grote crisis kan alleen maar leiden tot de implosie van eurozone en het Europees financieel stelsel. Die banken krijgen op de aandelen markten de hardste klappen sinds 12 jaar, maar groot nieuws lijkt het niet meer te worden. De aanstaande implosie van Deutsche Bank zal daar mede debet aan zijn – we raken er aan gewend. In het geniep is daar de verwachting dat Duitsland (en de EU) niet kunnen toestaan dat hun grootste bank ten onder gaat en half Europa met zich meesleept.

Dit probleem is overigens niet van gisteren – doch de EC heeft gefaald er echt iets aan te doen, uit angst de eurozone politiek op te blazen. Nu praten over hervormingen van de eurozone is als voorstellen een brandweer op te richten terwijl Rome brandt. De klap die nu komen gaat is nog een magnitude groter dan die eerder al dreigde. En niet iets dat politiek nog zal kunnen worden opgelost, hoeveel pensioengeld men ook al weg/binnen gesluisd heeft.

De ECB en euro en de landen van de eurozone staan op het randje, en alleen terughoudendheid van de USA voorkomt dat ze er af kukelt. Tastbare maatregelen zijn niet langer mogelijk, tenzij men één van bovengenoemde risico’s voor lief wil nemen. Dat zou men wellicht zelfs nog overwegen, ware het niet dat de situatie met Italië dusdanig is, dat ook dat de eurozone op zou blazen.

Als extraatje is daar dan ook nog de hoeveelheid ‘slechte leningen’ in de zuidelijke landen van de eurozone.

In the Euro Zone there’s also a huge disparity between national NPL ratios, with countries like Germany, Luxembourg, Belgium, Finland, the Netherlands and the Czech Republic clocking in at or around 2%, while Italy’s NPL ratio is 9.5% and three Eurozone countries still have ratios above 10%:

• • Greece: 43% (down from 50% since 2016)
  • Cyprus: 22% (down from 49% in 2016)
  • Portugal: 11% (down from 19% in 2016)

“The problem of NPLs is not solving itself – and it has not yet been resolved,” Enria said. “While it is true that the amount of NPLs has fallen significantly – by almost 50% since 2014 – the stock of NPLs is still very high. It is also very old… For those banks with the highest levels of NPLs, more than half of their NPLs are older than two years and more than a quarter are older than five years.”

Dat intussen de regeringsleiders moeten besluiten tot een nieuwe EC-voorzitter helpt ook al niet, omdat de onenigheid daarover wijst op de fundamentele politieke schisma’s die de EC definitef zullen splijten.