Het bericht van de aanslag in Berlijn hoorde ik net nadat ik van mijn favoriete quiz overschakelde naar BBC World voor het laatste nieuws. Weer een avond verpest dankzij de volgelingen van de Profeet. En door Frau Merkel.

Je kunt wel aan de gang blijven met je verontwaardiging spuwen, alsmede je angsten en verwachtingen over hoe het verder zal gaan met de religie van de Vrede. Maar zullen er meer ontwikkelingen komen? Niet in de zin van ontwikkeling, maar eerder in de zin van van meer van hetzelfde maal tien. We hebben het eerder gezien, we zullen het vaker zien, we zullen het blijven zien tot de islam uit West-Europa gebannen is.

Dit zal nog niet tot Frau Merkel doorgedrongen zijn. Daartoe zullen honderden doden méér en een verkiezingsresultaat van de AfD groter dan dat van haar eigen CDU-partij benodigd zijn. Met andere woorden: we zullen er wel komen, maar tegen welke prijs? Het is het eeuwige probleem met idealisten die zich hun idealen niet laten afpakken: slechts de wal kan het schip keren, en tot die tijd zal men met het hoofd blijven in beuken op waarheden die nu al niet meer te ontkennen vallen. Maar waarvan de consequenties voor hen evenzeer onaanvaardbaar zijn als wat ze veroorzaken. In zo’n geval prevaleert het ideaal, tegen beter weten in. Omdat ze voor zichzelf de hedendaagse werkelijkheid ontkent: dit kan niet zo zijn.

Die marges van Merkel, dat is hetzelfde als de weerbaarheid van de Duitse maatschappij geworden. Waar doet dit me het meest aan denken? Aan Adolf Hitler die tijdens de laatste maanden van de Tweede Wereldoorlog in zijn Wolfschanze tegenoffensieven uitdacht. Met troepen en pantserlegers die niet meer bestonden, en die daarom moesten worden uitgevoerd met eenheden infanterie die daarvoor ten enenmale ongeschikt waren. Dat het Ardennenoffensief ooit werd uitgevoerd was een laatste speling van het lot – vooral dat een dergelijke krijgsmacht bijeen kon worden gebracht. Het resultaat bewees dat de oorlog voor Duitsland echt voorbij was.

Frau Merkel lijkt steeds meer te rekenen met een Duitse maatschappij anno 2000, niet met de maatschappij die zich nu aan het transformeren is om op de werkelijkheid van 2016 voorbereid te zijn. Ze neemt kennis van de opkomst van de AfD op een wijze alsof het gaat over de Republikäner in een deelstaat in de voormalige DDR, en haar tegengas lijkt daar op. Inperken, afknijpen, ontkennen. Facebook? Boetes voor het door laten geven van berichten die mogelijk weliswaar verminkt, maar in essentie wel degelijk waar zijn. Het is zinloos, maar houdt de werkelijkheid weer een paar weken langer buiten. Tot de volgende klap die ontkend moet, maar niet langer kàn worden. Tot de barbaren het overbrengen van haar instructies verder onmogelijk maken.