De bemoeizorg is uit de hand gelopen. Wat is dat eigenlijk bemoeizorg? Welnu, je vindt het op alle terreinen maar doorgeslagen is het vooral in de politiek.

De ene mens is zorgzamer dan de ander en we doen het allemaal op zijn tijd. Je bemoeien met een ander, zoals ouders met kinderen bijvoorbeeld, met de beste bedoelingen en om ze te behoeden voor fouten. Terwijl we inmiddels ook weten dat iedereen zijn eigen weg moet volgen en zijn eigen fouten dus moet maken. Kinderen doen dat later vaak ook weer, om hun (oude) ouders te behoeden voor ongelukken bijvoorbeeld.

Naar mijn mening heeft het toch ook met mentaliteit te maken, verantwoordelijkheid durven nemen. Neem nu bijvoorbeeld de massale bomenkap en niet hier alleen in regio. Op het Landelijk Meldpunt Bomenkap treuren bewoners over de kaalslag die gaande is. Zonder groen is een straat een depot van dode materie. “Als iemand op een boom knalt langs een weg, moeten de bomen weg! Gevaarlijk!” Gaan we dan ook alle lantaarnpalen weghalen?

Men kan verschillen van mening, zoals bij het inspreken gisteravond. Toen stelde de inspreker voor: “Oké, wij zijn geen experts, vraag de bomenstichting om uit te leggen wat een boom is en wat houtopstand is. Daar leren we allemaal van, burger, wethouder en raadsleden.” Men huurt specialisten in, welke …? Zijn die onafhankelijk en dan nog, second opinion, trouwens het woord participatie is verneukeratief, je mag meepraten en denken, maar denk nu niet dat u invloed heeft als burger. Mensen die verantwoordelijk zijn: néém uw verantwoordelijkheid, mensen maken fouten, gelukkig. Durven erkennen zorgt voor begrip, ontspanning. Een starre houding bevordert alleen voor polarisatie.

Bomen hebben meer waarde dan wat ze kosten als men ze wil aanschaffen. Het zijn CO2-vangers, en hebben ook een andere waarde: schoonheid. In de lente rijdt je in wolken van confetti van bloesem en jong groen. Zomers wuiven groene kruinen en zorgen voor schaduw, in de herfst zorgen de koper- en goudkleuren voor een schitterend effect. Maar dan: er moet – opgelegd – diversiteit komen! En bang als men is wordt dat aan ieder EU land opgelegd. Of men gebruikt het hout voor biomassa (houtpellets) om het klimaatakkoord te halen! Officieel is dat 30% volgens Staatsbosbeheer. Echter in het programma Monitor was te zien dat ook hier gekapt wordt voor pellets… Wij weten wat goed voor u is, u hoeft niet te denken, dat doen wij wel voor u.

De mensen die begaan zijn met het klimaat bedoelen het ook vast goed, maar slaan ook door, alles moet wijken voor hun visie. Zelfs geweld wordt niet geschuwd. Dat konden we zien en lezen over de Stalguerrilla. Dierenwelzijn is belangrijk, maar zijn die varkens na het inbreken, bedreigen van de boerenfamilie nu geholpen? Door de stress moeten ze misschien afgemaakt. Het zoveelste voorbeeld van agressie en opdringen van een mening. Bemoeizorg?…  Zorgterreur!

Regionaal worden afspraken gemaakt over gezondheid, minder alcohol, minder vlees etc. zolang het bij een advies blijft, prachtig. Maar het is van lieverlee onethisch hoe men met zwakken in de samenleving omgaat. Op Facebook kwam een bericht voorbij van een nicht die haar 91-jarige tante onder de blauwe plekken aantreft. Geslagen? Nee gelukkig niet, maar haast, vlug vlug vlug. Op die leeftijd ben je teer, je hebt zo een blauwe plek als je wordt vastgepakt en je kunt niet meer vlug vlug vlug.

Wat dacht u van verwarde mensen? De samenleving worstelt al jaren met de aanpak/hulp van verwarde personen.”Er worden structureel verkeerde inschattingen gemaakt”, lees ik. Of een persoon gaat weer in de fout, ondanks dat hij voor hetzelfde vergrijp al tweemaal is veroordeeld. Bemoeizorg van zorgverleners? Hun visie is de juiste, voor een andere kijk op de casus staat men blijkbaar niet open. Ze dénken de patiënten te helpen , maar is dat ook zo?

Laatst was er – weer op Monitor – te zien hoe verstikkend de regeltjes kunnen zijn. Ook een product van bemoeizorg. Houdt u aan de regels en alles sal regt kom… Wij denken wel voor u. In dat programma ging het om overlast, pesten van buren. Om een lang verhaal kort te maken, het komt erop neer (bureaucratie) dat je ongeveer 3 jaar alles moet verzamelen en dossiers opbouwen en dan kan de rechter een uitspraak doen. Tja, maar het probleem, de overlastgevers, verhuizen. En beginnen dan gewoon ergens ander opnieuw. Is dat echt hulp?

Het wordt nog veel triester als het een verward iemand betreft die overlast geeft, niet alleen voor zijn omgeving maar ook voor zichzelf. Maar ja die bemoeizorg, terreur van de regeltjes. Het kan iemand zijn leven kosten! Zoals u zich misschien nog herinnert: het om hulp roepende slachtoffer in Pernis. Politie moest wachten op versterking. Artikel  1 van de politiewet is toch echt, hulp verlenen aan mens en dier in nood. Kwestie van interpretatie.

Natuurlijk is er werkdruk en in een land met steeds meer inwoners komen er ook steeds meer verwarde mensen bij. Tja regeren is vooruit zien. Die bemoeizorg – bureaucratie – zorgt juist vaak voor extra ellende, de patiënt krijgt niet de juiste behandeling, sommigen zijn niet te genezen, maar worden toch de straat op gestuurd. Gevolg: onschuldige slachtoffers.

Nu in ons eigen Maassluis, een verwarde man veroorzaakt overlast, maakt ’s nachts vaak herrie. Waarom? Hij vindt dat mensen van Oost-Europese afkomst niet in zijn portiek/straat horen, die moeten weg, dan pas gaat hij zich gedragen… Hoe zou men optreden als hij dat van een andere, religieuze groep zou eisen? Is hij racist? Of is hij ziek? Inmiddels is het na ruim 2 jaar niet alleen overlast. Hij heeft zijn onderbuurman bedreigd. Hij zou hem doodsteken als die voor zijn deur zou staan, met groot mes gereed om zijn kop er af te halen. Enfin, de politie is aan handen en voeten gebonden. Overlast is inmiddels duidelijk aangetoond, heterdaadje, het huis schijn vreselijk vervuild te zijn. Er moet dus duidelijk iets gebeuren, voor de persoon zelf, maar ook voor zijn medebewoners. Dit klemt te meer daar zijn onderbuurvrouw terminaal ziek is en bang. Hoe sociaal zijn wij hier? Of hoe bang zijn we hier inmiddels?

Er zijn veel te veel laagjes, het doorschuif systeem, niet voor ons, u moet bij die zijn. Daar loop je tegenaan als je iemand wilt spreken op het gemeentehuis zoals over de bomenkap, maar ook in bovengenoemd voorbeeld. Wat als deze man echt het huis van zijn buurman binnendringt en aanvalt? Wat als hij zijn huis in brand steekt? Hoeveel onschuldige slachtoffers moeten er vallen? Wat als de buurt het zat is en deze man zelf aanpakt uit wanhoop/frustratie/boosheid? Bovenstaand vind ik een zeer ernstige vorm van normvervaging. Bemoei je weer eens vanuit je hart.

Denk niet zwart, denk niet wit, maar met de kleur van je hart.

---

Dit artikel verscheen eerder op Maassluis.nu