Dat Ebru Umar door de Turkse staat werd losgelaten zodat ze in Nederland de voortgang van de juridische procedures die tegen haar worden opgestart kan afwachten lijkt iets barmhartigs te hebben. Maar islamitische barmhartigheid is een tweesnijdend zwaard dat niet zonder gevolgen blijft.

Wijlen Hans Jansen had altijd de neiging te gaan grinniken als het onderwerp barmhartigheid ter tafel kwam, zeker als het werd vergeleken met wat wij in het Westen kennen als ‘genade’. Genade, die je verleent omdat je medelijden hebt met mensen die geen kwaad meer kunnen, omdat je ze volledig in de tang hebt. “Heel onislamitisch”, zei Hans dan. En legde het uit.

In de islam is barmhartigheid inderdaad ongeveer hetzelfde als genade, maar de omstandigheden waaronder het wordt verleend zijn anders. Minder spontaan ook. Verslagen tegenstanders worden eerst aan mootjes gehakt, om ze vervolgens als teken van barmhartigheid ingezouten aan de nabestaanden te versturen teneinde een keurige begrafenis te kunnen geven. Het gaat vanzelfsprekend niet altijd zo, maar het omvat het principe en de verschillen heel aardig. Genade impliceert een daad die zich in een later stadium tegen de verlener zou kunnen keren. Dat heb je zo met christelijke plichten. In de islam is dat een gedachte die men niet hebben hoeft. Barmhartigheid is niet meer dan een gunst. Het is nóóit een sociale verplichting die als normaal wordt beschouwd.

Als we ons realiseren dat de toestemming voor het vertrek van Ebru een daad van barmhartigheid was, wordt duidelijk dat er kennelijk was bereikt wat men beoogde. Of de columniste voldoende geknakt is, of dat de Nederlandse regering op een of andere bevredigende wijze door het stof is gegaan zal de toekomst leren. Maar dat het een van deze zaken of iets van gelijke orde is, kunt U als vaststaand beschouwen.

Ooit placht een mijner exen suffige mensen terecht te wijzen met ‘domme eend’. In het geval van Alexander Pechtold zou ik dat willen veranderen in domme struisvogel. De man doet bij voortduring uitspraken die zelfs zozeer het zwakzinnige benaderen dat werkelijke domheid gevoeglijk kan worden uitgesloten. Al toont onderstaande tweet (door het tijdstip van verzending) dat de afzender in de USA verblijft – zonder raadgevers waarop kon worden vertrouwd. Enfin, Pechtold is in zijn naaktheid (i.c. zonder adviseurs etc) vooral een domme, weinig invoelende man die de afgelopen tien jaar niets heeft bijgeleerd.

Jan Dijkgraaf heeft zich er al ruim voldoende over opgewonden, en geheel terecht. Felicitatie met wijsheid? Dat deze tweet een exposé van onwijsheid is lijkt me iets accurater geformuleerd. Na 18 dagen absolute radiostilte van D66 aangaande het lot van Ebru Umar kun je iets als bovenstaande tweet echt niet maken.

En als Alexander op barmhartigheid hoopt voor zijn dhimmitude (een woord dat in dit verband par excellence van toepassing is) dan kan die hem pas verleend worden nadat de kiezer hem in maart 2017 zal afwijzen als toekomstig leider van dit land. Tegen die tijd is er in Ede-Wageningen hopelijk een vacature voor een burgemeester. Het is aannemelijk dat zelfs premier Wilders die benoeming met genoegen zal willen goedkeuren.