Of de regering van Nauru er heel gelukkig mee is vertelt het verhaal (natuurlijk) niet, maar de laatste jonge migranten die werden gesnapt toen zij Australië probeerden binnen te komen kunnen weg.

Behalve als de enige ministaat op een geruïneerd eiland (ik meen vanwege de fosforwinning) met dik 13.000 inwoners en als belastingparadijs (Eigen bank beginnen? Very cheap!) is Nauru ook nog ongunstig bekend als verblijfplaats van gesnapte asielmigranten die Australië probeerden binnen te komen..

Of, zoals de NOS het met pathos zegt:

Er wonen binnenkort geen kinderen meer in het omstreden Australische vluchtelingenkamp op het eiland Nauru. De laatste vier mogen binnenkort met hun gezinnen vertrekken naar de VS, heeft premier Morrison bekendgemaakt.

Altijd opvallend hoe dit wordt geformuleerd. Zij èn hun families. Niet: families met kinderen, maar nee: kinderen en hun familie. Wel erg accuraat: voor de Nederlandse berichtgeving doen alleen die kinderen er toe. En om te benadrukken dat Nederland genadiger is dan dat hardvochtige Australië, dat natuurlijk ook. Dat Kinderpardon jeukt nog. Of alweer, dat weet je bij de NOS nooit.

Gelukkig was er en belofte van St. Obama (die Trump gestand doet, maar daarover stilte, vanzelfsprekend):

Met name werd er gepleit een uitzondering te maken voor de kinderen, maar de regering vreesde dat dat een aanzuigende werking zou hebben, waardoor juist kwetsbare groepen de overtocht zouden wagen. In 2016 werd met president Obama afgesproken dat de VS de uitgewezen kinderen zou opvangen.
In totaal zaten er ruim 200 kinderen vast op Nauru. Morrison zegt dat zijn kabinet methodisch en in stilte gewerkt heeft om dat aantal te verminderen en nu de laatsten kunnen vertrekken. In totaal wilde de VS 1250 mensen opnemen.

Opvallend: 200 kinderen, maar dat er samen niet meer dan 1250 door de USA zouden worden opgenomen zegt het een en ander over de gezinssamenstellingen. Was dat de reden dat het zo lang duurde? Hoe dan ook, er is meer reden voor gejank. Want het gejank gaat eeuwig en altijd door:

De [Australische] oppositie is blij met de aankondiging, maar is teleurgesteld dat een oplossing zo lang duurde. “Ze zijn er jaren en jaren weggekwijnd. Deze kinderen zullen nog jaren begeleiding nodig hebben”, zegt de leider van de [Australische] Groenen.

En dus:

Australië heeft nog een tweede omstreden kamp, op het eiland Manus bij Papoea-Nieuw-Guinea. Daar worden alleenstaande mannen opgevangen. De oppositie wil met een nieuwe wet regelen dat artsen meer zeggenschap krijgen over het lot van de vastgezette immigranten.

Hetgeen maar weer eens bewijst dat ons land niet het enige in de wereld is dat deels door imbecielen wordt bevolkt. Niemand stelt kennelijk de vraag wie die kinderen het meeste leed heeft aangedaan door op expeditie richting Australië te vertrekken?? Maar eigen verantwoordelijkheid, daar doen dergelijke huilebalken niet aan. Ook voor zichzelf niet.

Dat Nauru nu deze bron van inkomsten kwijt raakt, daar heb ik gek genoeg meer medelijden mee.