Minister Asscher stuurde gisteren een brief aan de Kamer, waarin hij meldde dat het helaas niet mogelijk is om Turkse imams – die door Diyanet naar Nederland worden gestuurd om op goed Turkse wijze de immigranten bij de Turkse les te houden – vooraf wat Nederlandse cultuur bij te brengen.

Dat is geen nieuws. Sterker nog, dàt het geen nieuws was, moet Asscher al hebben geweten ten tijde van zijn toezegging in een Kamerdebat dat hij zou onderzoeken of die Turkse imams kunnen worden gedwongen tot een inburgeringscursus – of iets van dien aard – alvorens ze de hier aanwezige Turken kunnen vergiftigen met de manier waarop ze volgens Ankara de wereld moeten bezien: aks voorhoede van een Turkse expansie, in plaats van als immigranten die nog enige voeling met het oude moederland willen bewaren.

Het begint ook in politiek Den Haag door te dringen – nu we deze zomer met de gevolgen werden geconfronteerd – dat het binnenhalen van een potentiële 5e colonne met een door de Turkse overheid voorgeprogrammeerde mening niet handig is, en dat we dat moeten terugdraaien. Asscher zei onderzoek toe, en stuurde gisteren een brief.

Daarmee blijken Asscher en zijn ambtenaren zich tenminste schuldig te hebben gemaakt aan misleiding van de Kamer. Wat het politiek minder ernstig maakt, is dat de Kamer eveneens blijk gaf van het geheugen van een garnaal die nog in de olie ligt van zijn vorige bezoek aan Val d’Ispert. Vijf jaar geleden namelijk speelde deze discussie al over Turkse onderdanen in het algemeen. Er is een Associatieverdrag van Turkije met de EU, die Turkse onderdanen vrijstelt van inburgeringstrajecten.

De Rijksoverheid zou zich blijven inspannen, zo wilde men ons wijsmaken:

Het kabinet blijft zich inspannen voor een goede inburgering van ook Turkse onderdanen in Nederland, onder andere door in te zetten op een algemene leeftijdsonafhankelijke leerplicht. De recente gerechtelijke bepaling dat Turkse onderdanen niet inburgeringsplichtig zijn in Nederland, betekent ook dat aan Turken die zich in Nederland willen vestigen geen verplicht basisexamen in het buitenland kan worden opgelegd. Dat schrijven minister Donner (Binnenlandse Zaken en Koninkrijksrelaties) en minister Leers (Immigratie en Asiel) vandaag aan de Tweede Kamer.

Vijf jaar later heeft Asscher alweer een paar maanden nodig om dit op te diepen. Kortom, olie op de golven en een deksel op het vuur. En maar hopen dat het weer overwaait, niemands geheugen verder terug reikt dan een jaar of twee a drie, en intussen de vermoorde onschuld spelen.

Wist Asscher dit echt niet direct tijdens het Kamerdebat? Een paar Kamerleden van Turkse afkomst moeten het in ieder geval echt wèl geweten hebben. Niemand is over het algemeen zo goed op de hoogte als juist die mensen over wie het gaat. Dat maakt deze hele episode niet alleen onfris, maar laat ons bovendien zien hoe het werkt in zoethoudend Nederland. Dit keer is het Asscher, een volgende keer zal het ongetwijfeld een VVD-minister zijn. Te vertrouwen zijn deze partijen geen van beide meer. Het is de onbetrouwbaarheid van de politiek ten voeten uit.

---

Onderstaand Pinokkio-clipje is te passend om niet toe te voegen. Met dank aan @machteloze