Iedereen is antiterreur, maar niemand wil er consequenties aan verbinden. Zodat het planten van een boom in Parijs uiteindelijk een futiel gebaar bleek.

Het is vrij opmerkelijk dat de tamelijk lamlendige correspondent van de NOS een column schreef waarin hij het gebrek aan motivatie voor de boom die de antiterreurmotieven van de Parijse bevolking moet representeren beschrijft. Maar wat je er verder ook over zeggen wilt, het stukje pikt de zinloosheid van dergelijke gebaren uitstekend op.

De president was erbij. De premier keek toe. De burgemeester hielp mee. Januari vorig jaar werd een eikenboom geplant in Parijs voor alle slachtoffers van de terreuraanslagen in die stad. Hij werd de herinneringsboom gedoopt.
(..)
Maar het verval zet door. Rond de afzetting ligt vuilnis. De enige toeschouwer is een zwerver, die op een bankje naast de eik met een lege fles naast zich zijn roes uitslaapt.
De gemeente Parijs heeft vooralsnog geen plannen om een laatste reddingsactie voor de eikenboom op touw te zetten. Twee jonge Parisiennes kijken verbaasd naar de bruine blaadjes aan de eik. “Treurig. Heel treurig.”

Begin en einde van deze column vertellen het hele verhaal. De rest beschrijft niets meer dan de treurige staat waarin de boom verkeert, en sluit uit dat er iets aan zal worden gedaan.

Je Suis Charlie? Dat is een T-shirt voor toekomstige archeologen geworden. Ooit was het een kreet die de verbondenheid met Vrijheid van Meningsuiting en Leedwezen met slachtoffers van terreur moest verbeelden. Maar politiek hebben de wegen zich sindsdien gescheiden, en in Frankrijk kun je met zoiets zelfs naar je hoofd krijgen een racist te zijn, want die arme moslims… Het ongemak om het eens te zijn met rechtse politici verbeeldt door een tegengestelde positie in te nemen, ten koste van alles wat hen nog enige geloofwaardigheid verleende.

Het lijk me niet eenvoudig om in het huidige schizofrene politieke klimaat nog links te zijn. Maar dat een schizofreen nooit alleen is – een heel oude grap – blijkt echter vooral in de grote Franse steden nog steeds waarheid te omvatten. Gelukkig ben ik een ouwe aap. Die zijn uit gewoonte steenrechts, en verder kan iedereen de boom in.