Anti-fascisme versus fascisme
“Heeft u last van ze?” vraagt de AT5-verslaggever aan een Pegida-demonstrante. Hij doelt op de ‘vluchtelingen’ en wil van mevrouw weten of ze persoonlijk hinder ondervindt van de massale instroom uit Noord-Afrika. Het doet denken aan de vraag van Tofik Dibi aan Hans Jansen indertijd: “Wat mérkt u dan van de islamisering?“
Je kunt de vraag ook anders stellen, zónder mensen. “Wat merkt u dan van het water, heeft u natte voeten?” om daarmee te suggereren: waarom wilt u in godsnaam dijken bouwen? De Limburgse mevrouw in kwestie was niet aangerand, en haar beide dochters ook niet. Ze moest de interviewer een sensationeel antwoord daarom schuldig blijven maar redde zich desondanks aardig en bijzonder netjes. Want het is natuurlijk een onzinnige en vooringenomen vraag. Waarom wil je dijken? Waarom wil je een leger? Waarom wil je een slot op de deur? Waarom draag je een helm? Waarom neem je een verzekering? De kwintessens van alle antwoorden: de mens bezit de gave tot vooruitdenken.
De demonstranten voorzien dat de komst van miljoenen moslims naar Europa de moeilijkheden die er nu al zijn zullen verergeren. De demonstranten voorzien dat de opvangkosten tientallen miljarden per jaar zullen bedragen – en worden hierin bevestigd door de rekenkamers. De demonstranten voorzien dat met de huidige aanwas de oemma ook die laatste tien procent integratie-willigen in haar greep zal krijgen. Kortom: men vreest een hernieuwde segregatie langs cultureel-religieuze lijnen zoals die in Nederland nu juist was opgeheven. De demonstranten willen de open etnisch-diverse samenleving zoals die vanaf de jaren zestig is opgebouwd graag conserveren. Maar de nakomelingen van de ‘open-society’ protagonisten uit de sixties lijken daar anders over te denken.
Aan de overkant van het politiekordon klinkt het: “vluchtelingen welkom, fascisten niet”. Het bekende agressieve allegaartje van antifascisten, Palestina-activisten, anti-zwartepietpanters en internationale socialisten heeft voor de gelegenheid versterking gekregen van SP’ers, GroenLinks’ers en PvdA’ers die Vluchtelingenwerk vijf euro beloofden voor iedere Pegida demonstrant die ze zouden zien. De bezorgde vaders, moeders en buitenlui worden tot fascist gebombardeerd met boosaardige leuzen en rookbommen zoals dat eerder politie, Joden, Sinterklaas en Wilders overkwam. De antifascistische agressie in combinatie met een ‘verdacht pakketje’ op de plaats waar de demonstratie zou plaatsvinden (RaRa wie legde dat neer), leidde ertoe dat de demonstratie vast kwam te staan op de Blauwbrug nog voor ze goed en wel begonnen was. Al met al, een eclatant succes voor gewelddadig links en haar politieke fellow travelers.
Laatst bladerde ik weer eens door ‘Lou de Jong’. Met name de interviews die de tijdgeest van de jaren dertig weergeven interesseren me vanwege de vraag: hoe ging Jan Modaal om met Musserts fascisme? In één van die interviews komt een Amsterdammer aan het woord die zich in het café laatdunkend had uitgelaten over al die on-Hollandse denkbeelden; het café werd prompt belaagd door een groepje N.S.B.’ers. Vandaag zijn on-Hollandse ideeën de norm. Opnieuw moet de doorsnee Hollander er aan geloven en opnieuw is antisemitisme bon ton, alleen heten de fascisten nu anti-fascisten en is hun gedachtegoed politiek bezonken. Wat had Mussert dit graag mee willen maken!
Ik hoor over mensen die hun FB en Twitter aan de wilgen hangen omdat ze bang zijn om hun gezin, bang om hun reacties die ze in een ondoordacht moment op de social media plempen, bang om vereenzelvigd te worden met hun followers of likers die alle Rooje Rotzakken tegen de muur willen zetten en asielzoekers willen verzuipen. DDR-tijden breken aan, kinderen die hun ouders verraden, strakke gezichten in een stationsrestauratie die niemand meer aan durven te kijken. Welkom in wat eens het mooiste, het veiligste en het beste land ter wereld was.