De Franse feministen hebben weer iets: de ansichtkaart met blote meisjes moet worden verboden. Maar dan, en waarom eigenlijk?

Ik zal één ding erkennen: het verbieden van ansichtkaarten met blote meisjes is al net zo zinloos als het versturen er van. Aangezien de hele wereld en zijn voorgeslacht tot in de vijfde generatie terug met een mobieltje in zijn achterzak loopt is ‘bloot’ nu niet bepaald shockerend zou je zeggen, want alle porno die ooit werd gemaakt is op het internet terug te vinden. Desalniettemin heeft een clubje Franse Ohlaláátjes het nodig geacht er de aandacht op te vestigen, zo meldde vanmorgen De Telegraaf. Een clubje dat ook gelieerd is aan de Verenigde Naties, en kennelijk een onderwerp nodig had de jaarlijkse subsidie veilig te stellen. Bovendien vertegenwoordigen zij ook nog eens 190 vrouwenorganisaties – da’s een hoop subsidie. Maar ansichtkaartjes die ohlala zijn, is er iets Franser, eigenlijk?

Nu we het er toch over hebben, waar zit de grens tussen porno en ohlala? Daar zouden die Franse vrouwtje zich drukker om moeten maken. Maar dat zal zoveel aandacht niet trekken, dus vergeet maar dat ik het suggereerde. Mijn banaan en ik zullen dat hier wel even aansnijden. Neem nu onderstaand plaatje. Het is duidelijk porno, maar te zien is er qua geslachtsdelen of aanverwant niets:

Toch ben ik er vrij zeker van dat je niet hoeft te proberen die tweede als ansichtkaart te versturen – die komt niet ver. Terwijl er op het bovenste plaatje nog duidelijk een borst met een tepelpuntje te zien is.

Het verschil zal hem wel in de ervaren obsceniteit van beide plaatjes zitten. Mhttps://thumbs.dreamstime.com/z/peeled-bananas-24057659.jpgaar dan moet dat gejank van die feministen 0.0 ook snel terug naar waar het thuis hoort (achter het aanrecht) want als er iets is dat ik op dit moment obsceen vindt, is het vragen van aandacht voor egoprobleempje die niet relevant zijn.

En nu we het toch over obsceniteiten hebben: dat is zo relatief en zo persoonlijk. Neem nu dat plaatje hieronder, wat veertig jaar terug beschouwd had kunnen zijn als feministische porno. Ik zelf vind dit pas echt obsceen als ik op dieet ben:

En de kindertjes in Afrika zouden dat best eens met me eens kunnen zijn. Dus, waar begint het, en waar houdt het op? Als ik er uit ben stuur ik u een ansichtkaart.

Post Scriptum
De blotebillengezichten ansicht van de activistische dames die aan de bel hebben getrokken is ook beschikbaar. Kijk zelf en huiver: