Goedwillende Duitsers zijn ook weer eens wat anders. Maar hoe ver wensen emotieloos redenerende mensen te gaan met mensen die anders zijn?

Het Duitse grondwettelijk Hof heeft bepaald dat naast man en vrouw een derde geslacht moet kunnen worden geregistreerd in het bevolkingsregister. Het is bedoeld voor mensen die het een noch het ander zijn.
De rechters komen hiermee tegemoet aan de klacht van iemand die als vrouw geregistreerd staat, maar bij wie uit een chromosomenanalyse blijkt dat die man noch vrouw is.

Bokito mag zich graag vermaken met het aan de kaak stellen van het LGBTQIAP-gebeuren, maar het krijgt een steeds serieuzer ondertoon. Een toon die met weinig anders te maken heeft dan met een identiteitsprobleem, ook al vertalen we dat primair met in seksuele vorm.

‘Interseksueel’ klinkt wel slim gevonden – inter is Latijn voor ‘tussen’, maar is desondanks niet het juiste woord, omdat het in het Latijn ook een transitie impliceert. Iemand die tussen de geslachten in hangt zoals de persoon waarvoor de Duitse rechters probeerden kool en geit te sparen is nu juist dat niet. Die persoon wenst een expliciete erkenning van de staat waarin hij/zij/het verkeert. Dat de natuur niet perfect is en fouten maakt is een gedachte die men verre van zich werpen wil: ik ben ik, en mijn ik wil erkend worden. Het is zowel een uiting van het ultieme zelfbewustzijn als een drang zich aan te kunnen sluiten bij ene groter geheel. Sociaalpsychologisch heel interessant, maar moet je daar maatschappelijk ruimte voor maken in een grondwet? Ik vrees dat deze Duitse rechters in een poging deze persoon ter wille te zijn de realiteit uit het oog hebben verloren. Ook, dat het recht op een identiteit niet door een staat kan worden gefaciliteerd, maar dat staten daarbij vooral behulpzaam kunnen zijn. Binnen redelijke grenzen, en die zijn hier wel degelijk overschreden.

Voor het eind van 2018 moet de Duitse staat naast “mannelijk” of “vrouwelijk” ook een derde geslacht kunnen vastleggen voor “interseksuele”, tweeslachtige mensen. De rechters stellen “inter” of “divers” voor en wijzen erop dat het een “positieve aanduiding van het geslacht” moet zijn.

Het woordje ‘positieve’ is in deze context volstrekt dodelijk voor een grondwettelijke inbedding, omdat het er hier om gaat mensen identificatie te bieden. Het is even idioot om in je grondwet op te nemen dat mensen van Duitse afkomst altijd het recht hebben zich in Duitsland te vestigen – als je maar ver genoeg terug in de tijd gaat vind je een dergelijke link altijd wel. Overigens kent de Duitse grondwet een artikel over Duitse vestiging indien men van Duitse afkomst is inderdaad – mogelijk de reden van deze juridische puinzooi in wording? Dat moet wel.

Een Duitse ethische commissie had er al op gewezen dat het onrechtvaardig is als mensen die op grond van hun lichamelijke kenmerken man noch vrouw zijn, wel als man of vrouw worden geregistreerd.

De gedachte dat een grondwet gebaseerd moet zijn op een rechtvaardigheidsgedachte is al evenzeer een gedachtesprong die onjuist is. Een grondwet moet ordenen, dat is haar specifieke taak. Verdere wetgeving dient om daar een gevoel van rechtvaardigheid aan toe te voegen. Meer kan een wetgever niet doen, dat is deel van het probleem.

Nu moet dus de Duitse wetgeving worden gewijzigd van jongen/meisje/miskraam worden gewijzigd in jongen/meisje/anders, met de voetnoot dat de term anders een positieve aanduiding van het geslacht zal zijn. Alsof je iedereen op voorhand gelukkig maken kunt. De wereld neigt tot waanzin, maar als we die waanzin niet stoppen willen zal ze ons onverbiddelijk overspoelen.