Wereldwijd hebben regeringen veertig jaar lang lippendienst bewezen aan het idee dat de journalistiek de koningin van onze (westerse!) beschaving is. Wordt nu plotsklaps de persvrijheid bedreigd nu iemand dat niet langer doet? Tweehonderd outlets van de Amerikaanse MSM doen nu in gezamenlijkheid of dat zo is. En bewijzen daarmee en passant de ongelukkige uitspraak van Donald Trump dat de MSM de vijand van het volk zijn.

Die uitspraak van Trump vond ik niet fraai, maar ik begreep in ieder geval wat hij bedoelde. Al voor zijn verkiezing op 8 november 2016 werd Donald Trump in veel media afgeschilderd als het rotste dat de USA in 200 jaar is overkomen. Maar in plaats van te buigen en voortaan de schoenen van journalisten te kussen, heeft de Amerikaanse president er sinds november 2016 zijn afkeer van die hysterie uitgebouwd tot een handelsmerk dat veel Amerikanen bevalt. Zijn opmerking dat de moderne journalistiek de vijand van het volk is moet dan ook in die context worden gezien.

Men – de journalistiek – verwijt Trump dat hij bepaalde media uitsluit. Dat klopt, maar dat Obama Foxnews uitsloot is men vergeten, wil men niet meer weten of men argumenteert dat Foxnews geen journalistiek is. Selectieve verontwaardiging. Is journalistiek dan identiek aan een afkeer van Donald Trump? De kuddegeest die binnen de Amerikaanse MSM rond waart suggereert dat. En het is die kuddegeest die het Amerikaanse volk inderdaad vijandig gezind is. Als je de uitspraak van Trump in die context beziet, krijgt zij merites. Merites die men liever niet erkennen wil, want dat zou introspectie vereisen. Introspectie die meer dingen aan het licht zou brengen die men niet herkennen wil. Bovendien is het een non sequitur, dat Trump nooit gelijk heeft. Daarmee is voor de journalistiek de cirkel rond, en kan men verder gaan met verontwaardigd gegil zonder enige basis of intellectuele diepgang.

Is er niets op Trump aan te merken? Ongetwijfeld, maar dat is de kwestie hier niet. Juist door een dergelijke analyse nooit te hebben gemaakt, hebben de Amerikaanse media zich kwetsbaar gemaakt voor het verwijt dat Trump hen vorige week maakte. Ze hebben er om gevraagd, en nu zijn ze verontwaardigd? Om je rot te lachen. Zoals ik eergisteren al schreef:

De meeste journalisten binnen de MSM zijn geestelijk dan ook een soort pussyhats.

Om daar iets verderop aan toe te voegen, dat ik benieuwd was hoe het zaterdag al door CNN aangekondigde initiatief om met een paar honderd Amerikaanse media een gezamenlijk statement uit te brengen op donderdag (vandaag!!) zou uitpakken in de NOS-berichtgeving. Ik werd niet teleurgesteld:

Ze zijn inderdaad de vijand niet, maar ze gedragen zich wel zo. En de kuddedieren van de NOS hobbelen daar een continent verderop ook nog eens kritiekloos achter aan? Journalistieke zwakzinnigheid is vlees geworden – in de persoon van de hoofdredacteur van de NOS.

Het archetypische model van het artikel werd geproduceerd door de Boston Globe, een progressieve krant waarvan zelfs de New York Times nog wel eens wat wil aannemen. Daarom is de Globe de logische ringleader van deze actie, nu de NYT zichzelf tijdelijk onmogelijk heeft gemaakt met de klucht rond haar nieuwe redacteur Sarah Jeong; vorige week briljant gekraakt door rechtse cartoonisten:

De president ondermijnt de Amerikaanse democratie, waarschuwt de Globe. “De vrijheid van de pers is een fundamenteel principe in Amerika. Twee eeuwen lang heeft dat principe journalisten beschermd en diende het als voorbeeld voor andere vrije landen. Dat principe wordt nu bedreigd. Van Ankara tot Moskou, van Peking tot Bagdad: het zendt een alarmerend signaal uit dat je journalisten kunt behandelen als binnenlandse vijanden.”

Aldus de NOS, die vergeet te vermelden wie begonnen is. Maar zoals hierboven al opgemerkt, zelfkritiek is de moderne journalistiek vreemd. Alom denken zich progressief noemende journalisten nog steeds de maat der dingen te kunnen zijn. De moderne journalist heeft al te lang zijn mening in druk zien verschijnen, en daarna vrolijk gewezen naar de publieke opinie, die hij of zij zegt te vertegenwoordigen met zijn opgewekte politiek-correcte schrijfsels. Ook aan die illusie heeft internet een einde gemaakt, maar de gehele MSM zit nog steeds met hun hoofd in de eigen bubbel. Wie zich aan die bubbel onttrekt is rechts, racistisch of heet Wierd Duk. Hun meute denkt voor hen, want een complot kun je dit niet eens noemen. Alleen al het feit dat het een week duurde voor die 200 Amerikaanse media in staat waren een gezamenlijk artikel te presenteren bewijst dat overtuigend.

Dat meutes echter veel gevaarlijker zijn dan complotten, daar gaan de media nog achter komen. De meute die ontevreden is over de reguliere berichtgeving van de oude media is veel groter dan de meute journalisten die nu zo ontevreden doen. Niet Trump, maar de bevolking zelf is tot de conclusie gekomen dat de oude media de vijand zijn. Daar heeft men Trump – feitelijk vooral een uithangbord van die ontevredenheid – nooit voor nodig gehad.

De kudde van samenwerkende Amerikaanse MSM die vandaag trots dit artikel brachten, bewezen hiermee niet langer door hun nieuwsconsumenten vertrouwd te kunnen worden, want zij heeft haar diversiteit (!) niet gewoon verloren, maar opgegeven. De tijd dat de schrijvende journalistiek bepaalde wat de publieke opinie is, is voorbij.