De zaterdagse column van Martin Sommer in de Volkskrant is altijd het lezen wel waard, maar dit weekend richtte hij zich op de afgelopen regering Rutte. En vooral de gemankeerde ideologie dat die groep bewindslieden domineerde.

Zoals Sommer ook schetst, de wijze waarop Rutte2 ontstond was ideologisch op zijn best gezegd suspect. Binnen een paar weken nadat bij de verkiezingen van 2012 een tweestrijd nipt in het voordeel van de VVD werd beslist, werd Rutte2 al in elkaar getimmerd. Sterker nog, Sommer illustreert dat gebrek aan ideologisch strijd tussen VVD en PvdA met de ‘gezelligheid  die de groep bewindslieden markeerde.

Parbleu. Zo zijn wij dat niet gewend in ons land.

Lees Sommer vooral aandachtig. Speciaal wie nog niet geloofde dat de sociaaleconomische tegenstellingen tussen partijen politiek geen gewicht meer in de schaal leggen moet het stuk beslist lezen. De wijze waarop Rutte2 regeerde was zo glad als het maar zijn kon. Sommer zegt het niet, maar de vergelijking met de wijze waarop Rutte1 naar de verkiezingen van 2012 freewheelde was niet anders. CDA, VVD, en PvdA kennen nauwelijks nog tegenstellingen als het gaat om de beslissingen boe het land financieel te managen.

Natuurlijk is dat volkomen terecht opgemerkt. Wat Sommer signaleert is niets anders dan vaststellen dat de bevolking de facto tijdens verkiezingen wordt misleidt, met tegenstellingen die niet langer recht doen aan de problemen waar ons land voor staat, maar die werken omdat ze ons zo bekend voorkomen. Het zijn de tegenstellingen van de jaren 80 waarover niemand zich meer druk maakt waarom men zegt dat de verkiezingen nog steeds gaan. En dat het gros van het Nederlands journalistiek politiek onbenul bij ontstentenis van inzicht in de wereld dat discours simpelweg volgt.

Het is ook daarom een interessante analyse, omdat geld veel vergoed, maar niet alles. Waarbij overigens nog aangetekend, dat de economische vooruitgang voor 2017 en 2018 die ons was beloofd op geen enkele wijze heeft plaatsgevonden – als je het narekent, tenminste.

Is het bewust? Ergens ben ik geneigd te vinden dat de politieke klasse z/o dom is, dat ze het werkelijk geloven. Niet premier Rutte overigens – zijn verzet tegen het referendum en de grote haast waarmee het wordt weggepoetst wijzen er op dat hij beter weet.

De grote tegenstellingen van de komende vijftig jaar zullen de plek van Nederland in de wereld betreffen. Nationaal versus internationaal, en bij welk cluster Europese staten we ons het best kunnen aansluiten als we veilig willen zijn voor de grote kladderatsch die op ons af komt. Zeker nu de EU elk moment uit elkaar zou kunnen vallen is het broodnodig enig besef van de toekomst te hebben. Want als eenmaal gebeurt wat ik verwacht – en hoop, moet ik toegeven – dan zal het te kort dag zijn om nog eens gezellig op de hei te gaan filosoferen, of 100 dagen het land in te trekken teneinde een besluit te nemen over hoe we de zaken eens gaan aanpakken.