Winnen is een vies woord in de westerse maatschappij. Behalve in zinloze sporten – dat mag. Dat je moet winnen om te overleven wil er niet in. Dat is taboe.

Nationalisme en maatschappelijke concurrentie die daarin geworteld zou zijn, wordt verafschuwd. Maatschappelijk is de westerse maatschappij thans zo ver afgezakt dat zelfs het idee andere te overwinnen als vies wordt beschouwd, en daarom cultureel in de ban geslagen is.

Maar is de wil tot winnen iets dat eenvoudig weggesneden kan worden uit de maatschappij? Is de wil de slag om het (voort)bestaan aan te gaan niet essentieel voor maatschappelijk succes?

Het bewijs is niet ingewikkeld. Een jaar of tien geleden bewezen paleontologen dat de mensheid af stamt van een beperkt aantal individuen (een stuk of 15 vrouwen, meen ik), die in een heel ver verleden kans zagen een nageslacht te fokken dat de eeuwen doorstond. In Azië komt een bepaalde DNA-variant heel regelmatig voor. Mensen denken dat het het mannelijke signatuur-DNA van Dzjengis Khan betreft, die er een gewoonte van maakte zijn nageslacht zeker te stellen door zoveel mogelijk meisjes van verslagen volkeren te bezwangeren. Het DNA in kwestie (dat door deskundigen direct wordt herkend aan een specifiek kenmerk) bewijst dat deze man een geslaagde overwinnaar is.

An international group of geneticists studying Y-chromosome data have found that nearly 8 percent of the men living in the region of the former Mongol empire carry y-chromosomes that are nearly identical. That translates to 0.5 percent of the male population in the world, or roughly 16 million descendants living today.

Geen overwinnaar die wij maatschappelijk acceptabel vinden, maar evolutionair gezien onmiskenbaar een winnaar, ook duidelijk met de wil tot winnen.

Dat het doel van het leven mede is je genen door te geven aan volgende generaties voelt niet goed, bij de westerse mens. Omvolking is niet voor niets een woord dat fanatiek ontkend wordt, maar waarvoor alle mogelijke omstandigheden worden geschapen. Niet door winnaars, om het maar eens onaardig te zeggen.