Designers houden van design maar meestal niet van mensen. Daarom hebben de meesten niets op met gebruiksgemak. En eigenlijk is dat ook een vorm van seksisme.

Het lijkt of ze niet willen zien dat er ook met kleren aan grote fysieke verschillen zijn tussen mannen en vrouwen. En dat is kwalijk: want waarom ‘lijden’ als het niet nodig is?

Vrouwen hebben in het algemeen hun hoofd en nek recht boven de ruggengraat. Daarom zijn ze in sommige landen ook zo handig met het op het hoofd dragen van emmers water, koffers en huisraad. Mannen hebben van nature de allure van een zwoeger met gekromde bovenlijn. Auto’s in de autowinkel, taxi’s en stoelen in de TGV lijken te zijn bedoeld voor mannen. Immers de hoofdsteun steekt naar voren uit, zodat veel vrouwen in hun auto moeten hannesen met een los kussen, en in de trein met  hun tas of opgefrommelde jas in de rug zitten om de reis dragelijk te maken.

Overigens is die hoofdsteun helemaal een crime voor vrouwen met een paardenstaart, getoupeerd of opgestoken haar, hun hoofd wordt pijnlijk naar voren geduwd. Voor een man is het natuurlijk ook geen pretje om met zijn kale hoofd in de trein verplicht te moeten leunen tegen een hoofdsteun die vettig is van de brillantine van zijn voorganger.

Ook halverwege zijn vrouwen anders dan mannen: ze zijn namelijk van links naar rechts een stuk breder. Daarom haten vrouwen die geinige kuipstoeltjes in een sportwagen, en is het voor hun geen verrijking dat ze ook in gewone middenklassers in een Procrustes-stoel worden geperst.

Ook elders in de commercie gaat het mis: reden vroeger vooral mannen paard, tegenwoordig zijn vrouwen ver oververtegenwoordigd. Maar veel maneges kopen nog steeds zadels die niet geschikt zijn voor hun clientèle.

Vrouwen van andere continenten zijn halverwege niet zozeer breder van links naar rechts, doch vooral volumineuzer van voren naar achter. Vooral in het laagste marktsegment wordt daarmee rekening gehouden: het zal u wellicht zijn opgevallen bij de stoelen en banken van IKEA dat de rugleuning als het ware steeds verder van uw rug verwijderd is: dat is niet omdat Zweedse mannen steeds langere bovenbenen zouden hebben, maar om het zitvlees van nieuwe Europeanen te accommoderen. Voor hun culturele centra worden ook speciale café-stoeltjes gemaakt, die echter voor atletische mannen een crime zijn.

En dan zakken we verder af naar de benen. Is het nou echt geen enkele designer opgevallen dat vrouwen relatief langere bovenbenen hebben en dus relatief kortere onderbenen dan een man?

Vrouwen dragen geen hoge hakken omdat dat prettig loopt, vrouwen dragen geen hoge hakken om mannen te behagen, nee, vrouwen dragen hoge hakken om op een man te lijken. Alleen met hakken zit een vrouw comfortabel op een stoel in een restaurant of in het openbaar vervoer, want met platte schoenen zit men als een klein kind met bungelende beentjes en dat is echt niet prettig. Een positieve uitzondering zijn de voetenbankjes in sommige treinen.

Ook de overheid is kennelijk sekseblind en blijft maar beweren dat fietsen gezond is. Er is echter geen land waar zoveel vrouwen aan hun knie zijn geopereerd als Nederland en waar zoveel vrouwen een rollator nodig hebben: het is voor vrouwen verstandiger om gewoon te lopen, of zich gemotoriseerd te verplaatsen, want vrouwenbenen hebben een bocht om de afstand tussen de brede heupen te overbruggen; ergo bij iedere trap-beweging wordt het kniegewricht geforceerd. Overigens hebben vrouwen ook een onhandige bocht in hun armen, en is bijvoorbeeld het stenen gooien door Antifa’s een typisch mannelijke ondeugd.

En dan de onlangs opgeknapte metrostations in Brussel. De anti-slip noppenvloeren van Pirelli waar men eens zo trots op was, worden vervangen door gladde Chinese natuursteen. Handig met schoonmaken, maar levensgevaarlijk voor vrouwen – en een enkele man – met schoenen met leren zolen. De tunnel van het Centraal Station is vals plat, en heeft voor een vrouw op pumps het ongemak van een beijzelde helling. En dat wordt nog linker als het regent of als er net een fluimende landgenoot is gepasseerd. Een vrouw die ’s avonds niet kordaat kan doorstappen wordt snel een prooi van crimineel tuig. Eigenlijk kan men zeggen dat de metro directie zich bemoeit met mijn kleding:  men wil ons dwingen schoenen met rubberzolen te dragen.  Men misbruikt zijn machtspositie ten behoeve van het gewin: lage schoonmaakkosten.

Maar voor blinden en slechtzienden is het nog erger: omdat er op sommige stations verkeerd is gemeten is er een voet-brede gap tussen perron en metrowagen. Daarom is er voor hen een visueel opvallende rand gemaakt. Nee, niet extra stroef, doch vaak spiegelglad. Wie dat heeft bedacht moet zich diep schamen.

 

---

Dit artikel verscheen eerder op Polderland