Over de combi verkrachting & respect mag je van mij best een stukje schrijven, maar weet dan alstublieft waarover je het hebt en bespaar ons de obligate kletspraat.

Dàt was een stap te ver voor het Algemeen Dagblad, qua werknemers mogelijk de domste krant van Nederland. Vanmorgen kwam deze kattenbakvulling met een artikel dat vooral veel zegt over de spreker en schrijver zelf:

Inkijkje in hoofden daders groepsverkrachting: ‘Ze hebben geen enkel respect voor meisjes’

Wereldschokkend. Dat was een antwoord op deze vraag waar ik nu nooit op gekomen was.

Die vraag overigens ook niet: waar is de tijd gebleven dat een verkrachting nog respectvol werd uitgevoerd? Gelukkig hebben we sinds twintig jaar wetenschappers die zich daar mee bezig houden. Die hebben we nodig ook, want verkrachtingen zijn al een aantal jaren booming business. Van kelderboxen tot zwembaden met inadequate bewaking; het is steeds hetzelfde liedje:

Hoe kom je als man toch tot zulke daden als in de Bossche groepsverkrachtingszaak? Forensisch psycholoog Jan Hendriks doet al ruim twintig jaar onderzoek naar zedendelinquenten. Daders van groepsverkrachtingen vertonen vaak dezelfde kenmerken, stelt hij.

Dat zal best. Maar wie nu denkt dat het woord ‘lichtgetint’ gaat vallen is betrapt als iemand die al dertig jaar geen kranten meer leest.

,,Het zijn vooral mannen en jongens die antisociaal zijn en vaak ook andere misdrijven hebben gepleegd als straatroven of diefstallen. Groepsverkrachtingen worden niet zozeer gedreven door seksuele behoeften of afwijkingen, maar veel maar vanuit die antisociale kant”, zegt Hendriks.

Ziet u wel? Sommige waarheden zal/kan men niet laten vallen. Het is al heel erg ohlala dat Hendriks het heeft over vooral mannen en jongens die antisociaal zijn, want natuurlijk weet iedereen dat we het hier over de usual suspects hebben. De mensen die zich niet aan de sociale regels van onze maatschappij gebonden voelen; mensen die het verschijnsel loverboy een volledig etnische invulling gaven; mensen wier geloofsgenoten zich in Syrië en Irak zodanig misdroegen dat een groot deel van de overlevende vrouwelijke Yezidi-bevolking als vluchteling in Europa eindigde. Die mensen, dus.

Ook zegt die Hendriks nog:

Vaak hebben ze het idee dat ze geweld mogen gebruiken om seks te kunnen hebben.

Hoe gruwelijk dit ook voelt, toch is dit een manier om om de zaak heen te praten. Dat deze mensen van jongsaf aan is geleerd dat alle westerse vrouwen hoeren zijn waarmee je als moslim mag doen wat je wilt – dat mag ècht niet worden benoemd. Dus gaat men af op een redenatie die zeker ook gruwelijk is, maar beter voorstelbaar. Dit soort artikeltjes leidt af van hoe het werkelijk zit; wat iedereen die geen volslagen mongool is en in die hulpverlenersbusiness zit overigens ook wéét.

Dit, geacht AD, is moderne collaboratie. Het ontkennen van wat overduidelijk is, maar wat je sociaal moeilijk vindt om te zeggen. Dat ‘journalist’ en ‘onderzoeker’ gezamenlijk nog eens gezellig over die meisjes heen gaan is eigenlijk te walgelijk voor woorden. Verkrachting & respect in één zin? Om te kotsen gewoon.