Nou, nou, nou, hoor ik u denken. Aleppo in Europa, in Nederland?? Weinig van gezien in het nieuws toch? Net wat u zegt!

Over de hysterie in de MSM over Aleppo en wat daar plaats zou vinden heb ik gisteren ruim voldoende gezegd, maar dat betekent niet dat het onderwerp daarmee is afgedaan. Aleppo is in veel; opzichten al in Europa aanwezig, en dan heb ik het maar matigjes over de apothekers en aanverwante fopartikelen die hier afgelopen jaren met tienduizenden tegelijk binnen stroomden. De illustratie boven dit artikel is een combi van een IS-vlag en de verduistering van de Eiffeltoren naar aanleiding van de val van Aleppo. NB: daarmee is het een ‘gebaar’ van de Franse regering over de herovering van de stad op de ‘gematigde’ jihadisten naar de eigen islamitische bevolking. Als Houellebecq in een graf zou komen te liggen hebben de omwonenden de eerste honderd jaar gratis stroom vanwege het voortdurende gewoel van de schrijver die zich maar in zijn graf blijft omdraaien. Daar kan geen windmolen tegenop.

Aleppo in Nederland? Bijna hetzelfde verhaal als over de Eiffeltoren, al is de Nederlandse regering zo vlak voor verkiezingen niet zo dom er zelf aan te refereren. Zie ook de screenshot (opklikbaar) van Teletext vandaag hiernaast.

Officieel ging het nergens over, de meevoelende Amsterdammers wilden ‘ook wat doen’:

Het idee voor de bijeenkomst ontstond dinsdagavond op Facebook. Een kant kiezen in het conflict wilden de initiatiefnemers niet, dus zijn er geen officiële speeches. Ze stelden voor in stilte bij elkaar te komen en kaarsjes aan te steken. De Dam moest veranderen in een zee van licht.

Betreurenswaardig dat men hiermee pas begint na de hysterie die de media gisteren veroorzaakten, want dat het een opluchting zou moeten zijn in plaats van een gedenkenis was velen te ingewikkeld. Waarom het lijden nodeloos verlengen? Niemand van het canaille die dat benoemen durft, dus werd er op de Dam een bijeenkomst gehouden waar een aantal mensen naar hartelust jihadistische leuzen ging staan schreeuwen, ondersteund door mensen die niet wisten wat ze daar deden, maar het op zich goed bedoelden:

De meesten weten ook wel dat een kaarsje aansteken op de Dam de bommenregen op Aleppo niet zal stoppen, maar wat moeten ze anders? “Ik wil dat de mensen daar weten dat er Amsterdammers zijn die aan ze denken,” zegt Bertie van Gelder (83). “Ik heb de oorlog hier ook meegemaakt. Als Joodse weet ik hoe het is om vervolgd te worden. Dat het nu weer gebeurt, is ongelooflijk verdrietig.”

Diep- en dieptreurig. En verzin ik dat, dat er gebruik van wordt gemaakt? Nou, nee:

Al snel wordt hij overstemd door mensen die iets verderop leuzen scanderen, afgewisseld in het Engels en Arabisch. “Allah is groot!” klinkt het. En: “Stop met het bombarderen van kinderen! Assad is een moordenaar! We willen vrede!”
Ze staan in een cirkel met spandoeken (‘Stop bombing Aleppo’) en roepen hartstochtelijk. Bij sommigen lopen tranen over de wangen. Een oudere vrouw houdt een foto omhoog van een overleden kind. De woede en het verdriet zijn haast voelbaar.

Krokodillentranen. Niemand schijn te willen beseffen wat er was gebeurd als de jihadisten hadden gewonnen (een tienvoudige slachting minimaal) of als er geen beslissing gevallen was (een eeuwigdurende slachting??). Vrede? Wie van de oorlogvoerenden wilde vrede? En laten we wel wezen, daarvoor is afgelopen jaren ook geen groep groter dan een baardman of honderd op de been gekomen om er voor te protesteren. En toen het er nog op leek dat de jihadisten konden winnen, was er geen mohammedaan in Nederland die zich bekreunde om de doden in Aleppo. Waar gehakt wordt vallen spaanders, en zo.

Deze uiting van machteloze meevoelendheid was gisteravond ook aanwezig in Utrecht, Den Haag en Zwolle. Zaterdag komt er nog een vervolg. In Amsterdam. Daarna zijn de meest oppervlakkige emoties wel weer weggespoeld, zodat maandag met frisse moed kan worden bekeken wat DWDD komende week belangrijk genoeg vindt om gevoelens mee te maltraiteren. Het is inderdaad heel zielig allemaal. Voor die arme misleide idioten die gisteravond op de Dam stonden te kleumen al bijna net zo erg als voor de verliezers die Aleppo nu levend verlaten.