De berichtgeving van de Nederlandse staatsomroep NOS is absoluut onbetrouwbaar geworden in haar berichtgeving. Zaken worden verzwegen, niet gemeld, sterker aangezet dan redelijk is of berichten worden eenvoudig zo gemanipuleerd dat de argeloze lezer op een verkeerd been wordt gezet. Het is vaak nog slechts agitprop.

Agitprop lijkt steeds meer de leidraad van de leiding van de NOS, en dient daarom alleen al uit het oogpunt van zindelijkheid en sociale hygiëne aan de kaak te worden gesteld. Dat doen we op Veren of Lood sowieso al in veel artikelen, maar de stroom verdraaiingen wordt nog steeds groter. Om die reden starten we met een onregelmatige rubriek, waarin als dat zo uitkomt ook andere Nederlandse of in Nederland te volgen media zullen figureren. Vandaag in de zevende aflevering kijken we eens naar het gewoel in de USA, met name de berichtgeving in de Washington Post, waar in ik gisteren een pronkstuk aantrof van een soort die ik nog niet eerder tegen kwam: de aankondiging van de ‘totale agitprop’.

Het betreft een artikeltje van de WaPo over Anthony Scaramucci, de nieuwe directeur Communicatie van het Witte Huis. Deze heeft een dag na zijn aanstelling zijn Twitter account ontdaan van een reeks oude tweets waarin hij soms kritisch was over Trump, de Republikeinen en ook Hillary Clinton prees. Hij kondigde dat ook zelf aan:

Hoe moet je dit zien van een pas aangestelde directeur Communicatie? Mij lijkt het een aankondiging dat hij zichzelf ziet als een perfecte professional: hij doet de communicatie van zijn baas, en zijn eigen mening mag daarbij niet in de weg zitten. Dat betekent niet dat hij er geen heeft, maar dat hij er tijdens zijn werk geen uiting aan geven zal. Dat lijkt me niet alleen heel professioneel, maar ook dat Trump met deze Scaramucci inderdaad een aanwinst heeft binnengehaald.Voor een directeur Communicatie is dit inderdaad een glasheldere aankondiging van waar zijn professionele loyaliteit ligt. Zijn aankondiging dat ook lekken vanuit het Witte Huis voortaan keihard (video) zullen worden bestreden ligt in het verlengde daarvan. Geen enkele directeur Communicatie geeft graag leiding aan een vergiet – dat staat zo onprofessioneel.

Glashelder, transparant en professioneel. Niets om over te klagen op dit niveau zou je zo denken.

Maar zo denkt men bij de WaPo niet langer. De krant die ten tijde van Watergate deze gedachte volledig ondersteunde en vooral stelde helderheid te willen over wat Nixon uitvoerde, kwam gisteren met het hierboven al aangehaalde artikel, en kan daarmee niet anders bedoeld hebben dan: dit is een totale oorlog, En dat iedereen die denkt dat hij zich daarin professioneel kan gedragen terwijl zijn persoonlijke mening een andere is, een verrader is.

En verraders worden prompt tegen de muur gezet. Dat was wat het artikeltje beoogde door prompt mee te gaan in het graven van de gewiste tweets en daaruit gnuivend te citeren. Als het zou gaan om een oorlogsmisdadiger die plotseling directeur werd van een weeshuis en stelt dat zijn verleden er verder niet toe doet. Dat aan de kaak stellen zou volledig terecht zijn. Maar zo lang niets van dien aard in et verleden van Scaramucci gevonden wordt gaat het hier slechts om rattengedrag en voze verdachtmakingen. In Scaramucci’s eigen woorden:

“That’s a ridiculous Washington sort of narrative. Number 1, it’s totally untrue. Number 2, all I’m doing by deleting tweets is sending people a message … Let me tell you one of the things I really hate about Washington. We have this political purity test on policy. So if I’m for something and then I’m against something, then, all of a sudden, I’m a hypocrite,” Scaramucci said, adding that leaders like Winston Churchill and Ronald Reagan changed their political views and switched parties.

WATCH: @jaketapper takes Tweet Out of Context and gets SCHOOLED by @Scaramucci on How to Read "C'mon Jake" #MAGA #FakeNews pic.twitter.com/dVcZQ7ym01

— ✖️ MAGANIFICENT 💠 (@MAGANIFICENT) July 23, 2017

Aan dat laatste had hij overigens ook Donald Trump kunnen toevoegen, waarover ik recent nog een stuk las waarin Trump als Democratisch kandidaat figureerde. Dat was minder vreemd dan het klonk – iets wat overigens ook iets is wat de Republikeinen niet helemaal lekker zit.

Dat de WaPo hierover mee dramt met het tuig van CNN is een droevige dag. Het signaleert dat ook voor de Amerikaanse kwaliteitspers het winnen van een gevecht belangrijker is dan gelijk hebben of feiten nauwkeurig en professioneel behandelen. Dat Donald Trump met Scaramucci iemand binnenhaalde die zijn professionaliteit boven partijzelotisme stelt is een felicitatie waard. Maar dit stukje van de WaPo kun je niet anders lezen dan als aankondiging van de intentie tot een totale agitprop-oorlog, ongeacht waarmee de regering-Trump komt. Dat maakt het in deze serie vermeldenswaard, want dat een krant zelf aankondigt dat wat zij schrijft en komende tijd schrijven zal gelezen moet worden in het licht van haar vijandschap tegenover de regering-Trump is zowel uniek als een journalistiek onvergeeflijke blunder.