Gisteravond konden we hem dan zelf zien: Aboe – the movie. Niet heel erg wereldschokkend voor de argeloze kijker, maar het is het kleine venijn dat mogelijke verdere aspiraties van Achmed Aboutaleb de das om zullen doen.

Het is op zijn minst curieus dat deze documentaire gemaakt werd. Na de ontluisterende resultaten die het Emile Roemer opleverde, kon ik me al niet voorstellen dat er ooit nog een politicus zo gek zou zijn mee te doen aan een dergelijke invasie van zijn dagelijkse gang van zaken. Want al lijkt het alsof je met zo’n docu achter de schermen kijkt, iedereen beseft dat als het politiek werkelijk moeilijk wordt de makers met een kopje thee in een zijkamertje moeten wachten. Misschien kun je dat de achterkamertjes noemen, maar common sense is accurater. Niet omdat er een mysterie in stand gehouden moet worden, maar omdat niemand met verstand zich op de handen laat kijken bij het toepassen van de geheimen van het vak.

De enige redenen om nog toe te stemmen in een document als we gisteren konden zien, zijn vèrgaand narcisme of de tomeloze ambitie nog een stapje hoger te komen. Maar aangezien het gebruik van externe hefbomen in elke politieke partij wordt gezien als onwenselijk drukmiddel, is het in beide gevallen ook een uiting van kortzichtige domheid. Het resultaat was er dan ook naar.

Wat je tijdens en na de uitzending gisteravond op Twitter vooral kon lezen, was een bekvechten tussen mensen die zeiden: Zie je wel! en fans van Aboetaleb, die het een slechte docu vonden. Er waren ook mensen die het probleem niet zo zagen, maar daarvan vroeg ik me vooral af waarom ze dan keken. Wie in deze documentaire een bevestiging van zijn eigen gelijk zag van een aardige competente man die het nog ver zal kunnen schoppen heeft niet opgelet. Het was een politiek document, en voor zover het niet zo bedoeld was door Aboetaleb, dan werd het dat gemaakt door de montage. Niet voor niets werd pontificaal in de ankeiler van de voorbespreking gisteren in Het Parool al gezegd:

Frènk van der Linden en Piet de Blaauw hadden in hun documentaire graag het tweede gezicht van Ahmed Aboutaleb gevonden, maar slagen daar niet echt in.

Een zure Aboetalebfan zal nu wel zeggen dat het de documentairemakers wel lukte hun tweede gezicht te tonen, maar fair is dat niet: ze hebben er maar één, dat van trouwe PvdA-loopjongens. Dat mensen niet beseffen hoe de hazen lopen binnen de PvdA kan ik niet helpen. Ik volsta er mee er aan te herinneren, dat de PvdA haar kandidatenlijst bij verkiezingen altijd braaf om en om vult met mannetjes en vrouwtjes. Waarna als er posten worden verdeeld op magische wijze alleen de mannen minister worden, en het gros van die hooggeplaatste vrouwen achterblijft in de Kamer. Met andere woorden: hooggeplaatste vrouwen binnen de PvdA zijn voor het overgrote deel weinig anders dan ornamenten, die men aan de gevel bevestigt als uithangbord van hypocriet slijmen van argeloze kiezers. Dat dat voor allochtonen evenzeer geldt, zou voor degelijke denkers geen al te grote stap meer mogen zijn.

Het heeft er daarom alles van weg, dat deze docu in de ogen van Aboetaleb zijn doorbraak moest forceren. En daarbij moet hij hebben gedacht, dat de paladijnen van de VARA minder hard waren in hun hypocrisie dan zijn partijgenoten die volwaardig politiek bedrijven. Potentieel concurrent Ascher zag het gisteravond gelijk, en kwam dus grootmoedig (auw) te hulp (rechts). Ocharme, wat een misrekeningen. Meervoud, want ook al was deze docu geslaagd om Aboetaleb hoger te doen stijgen in aanzien, er zijn voldoende feiten uit het verleden die Aboetaleb zijn leven lang zullen blijven aankleven, en hem daarom ongeschikt maken voor het leider/lijsttrekkerschap van de PvdA. Zijn handelen bij de rellen in Hoek van Holland vlak na zijn aantreden in Rotterdam, bijvoorbeeld.

De documentaire gisteren liet precies zien wat de plek van Aboetaleb is, en in die zin vond ik haar bijzonder geslaagd: een man van het tweede garnituur die het ver heeft gebracht. Om dat beeld te bevestigen behoefden de documentairemakers echt niet alle registers open te trekken, en dat hebben ze naar mijn idee ook niet gedaan. Hoogstens werd bevestigd wat verstandige mensen al een tijdje wisten: Aboetaleb zit op de top van zijn kunnen, en als hij verstandig is blijft hij zitten waar hij zit. Hij is geen nieuwe Obama, en er zijn al zoveel PvdA-burgemeesters (bijv. Peper, Van Thijn, Cohen) mislukt in Den haag.