In Tunesië lijkt een soort revolutie uitgebroken. Het land dat als eerste toegaf aan de Arabische lente is ontevreden. Èrg ontevreden.

Onze staatsomroep bericht er uitgebreider over dan over Frankrijk en de rest van de zuidelijke EU, dat ook in staat van oproer verkeert. Maar! Er is inderdaad een groot verschil tussen de onrust in beide gebieden: waar die in Zuid-Europa gaat over ondemocratisch genomen besluiten, over een vaccinatieverplichting tegen Corona (daarover wordt maar heel mondjesmaat bericht), zien we in Tunesië eenvoudig een klassiek hongeroproer, waarbij handige politici doen alsof ze een oplossing te bieden hebben, om zo aan de macht te kunnen komen.

Ook ditmaal lijkt het niet anders te zullen gaan;

De Tunesische president Kais Saied heeft de premier van het land ontslagen en het parlement voorlopig buitenspel gezet. Het zou gaan om een periode van dertig dagen. Ook wil de president de onschendbaarheid van de parlementariërs opheffen. Dat zou mogelijk de weg vrijmaken voor vervolging. De voorzitter van het parlement spreekt van een staatsgreep.

Dat ook die beroemde Arabische Lente eenvoudig een hongeroproer was, wil er bij de meeste journalisten in de MSM maar niet in. Dat wat er in Zuid-Europa gebeurt niet ook in onze contreien plaatsvindt, is omdat men het niet helemaal begrijpt, en de MSM hier plichtsgetrouw blijft schrijven wat de overheid commandeert. Zelfs over Tunesië zie je dat terug:

Het besluit van president Saied volgt op de massale protesten van gisteren. In een aantal plaatsen, waaronder de hoofdstad Tunis, demonstreerden duizenden mensen tegen de economische crisis in het land en het falende Corona-beleid. In de pandemie is Tunesië een van de zwaarst getroffen landen van Afrika.

Dat veel van die niet-begrijpende journalisten dat allemaal weigeren in te zien, is steeds normaler geworden in ons land. En ook dat is iets dat men zich ten tijde van die Arabische Lente (nu circa tien jaar geleden) al niet kon voorstellen, en nu al helemaal niet meer.

Eigen medeplichtigheid behoort tot de moeilijkste zaken die je moreel gezien kunnen overkomen. Het moreel benul van de Nederlandse MSM is een sprookje dat die journalisten hun kinderen graag aan de ontbijttafel voorhouden. Het vult niet, maar er blijft altijd wat van hangen.

Parlementsvoorzitter Rached Ghannouchi probeerde vannacht tevergeefs binnen te komen. Hij werd tegengehouden door betogers, aanhangers van de president. Ghannouchi op zijn beurt riep zijn aanhangers op om de straat op te gaan uit protest tegen wat hij een staatsgreep noemde en een aanslag op de democratie. Ghannouchi is ook de leider van de islamitische Ennahda-partij. “Ik ben ertegen dat alle macht bij één persoon komt te liggen”, sprak hij.

En wat schrijven ze bij onze staatsomroep dan verder?

“Veel mensen zijn bedrogen en verraden, het volk is van zijn rechten beroofd”, zei de president in een verklaring op de staatstelevisie. “We hebben dit besluit genomen om de sociale rust in het land te herstellen en de staat te redden.” Hij waarschuwde verder dat hard zal worden ingegrepen bij gewapende protesten. “Als er een kogel wordt afgevuurd, zullen ordediensten die beantwoorden met kogels.”

Duidelijk: het ging om de macht, en nu wordt de democratie er met de haren bijgesleept. Allemaal mooie woorden, en er zit iets in. Maar de ervaring leert dat alleen een broodoproer of een religieus getinte kwestie in Arabische landen de bevolking in beweging brengt, en dat is ditmaal in Tunesië echt niet anders. Zodat elke opmerking over de economische moeilijkheden de eerste oorzaak aangeeft, en al het andere daar uit voortvloeit.

Ook Amerikanen hebben dat mechanisme van zo’n broodoproer niet altijd door:

Roughly a decade has passed since Tunisians took to the streets to oust former dictator Zine El Abidine Ben Ali, igniting the social movement known to history as the ‘Arab Spring’. Now, Tunisians are taking to the streets to push back against a coup instigated by President Kais Saied, who froze parliament and ousted the prime minister – his top political rival – with the support of the army.

Hoe dit gaat aflopen? Daar kunnen de gelovigen in Arabische Lentes zich maar beter niet te zeer over opwinden;

The crackdown follows months of deadlock and political infighting that pitted President Saied, a political independent and a stuffy constitutional lawyer who prefers speaking in classic Arabic, against PM Hichem Mechichi and a fragmented parliament. President Saied blamed the gridlock for exacerbating an economic crisis in the country.

Want als president Saied inderdaad de economie en de honger van zijn bevolking als belangrijkste drijfveer heeft, is zijn positie nu onaantastbaar. Mits hij op korte termijn aan voedsel weet te komen, dat dan weer wel. Maar de situatie ziet er weinig rooskleurig voor hem uit.

Tunisia’s economy has been deteriorating steadily since the Arab Spring ended unilateral rule ten years ago. The situation has been exacerbated by the pandemic. Among other things, President Saied has ordered the military to take over vaccinations and the rest of the official government response.

De president heeft derhalve de macht gegrepen toen hij nauwelijks nog anders kon. Dat nu proberen op te lossen door een staatsgestuurde aanpak lijkt weinig zinvol te zullen zijn – die werken nu eenmaal vrijwel nooit.