Sofagate is de nieuwe naam voor de stoelendans in Turkije vorige week. De EU moppert er nog steeds ongebreideld over – onderling.

Mogelijk het meest grappige aan de Afgang in Ankara is dat de EU-laven er pas in een later stadium over gingen berichten voor wat het was. Toen bij terugkomst het gekibbel op hoog niveau werd voortgezet, begon door te dringen hoezeer men voor schut was gezet. Eerder bleef het bij getetter over het aanspreken van Erdogan op de mensenrechten die hij zojuist had opgezegd. Wie de moeite neemt het geheel terug te kijken valt op dat er wel wat belangrijkers te doen viel in Ankara, zoals het bespreken van de situatie in Oekraïne.

Maar nee, de gekrenkte trots moest eerst worden behandeld:

De Turkse president Erdogan heeft de voorzitter van de Europese Commissie niet ontvangen zoals het hoort, zegt de commissie. Commissievoorzitter Ursula von der Leyen was ook zichtbaar ontstemd toen ze dinsdag in Ankara werd afgescheept met een plaats terzijde op de zitbank. Erdogan en Von der Leyens reisgenoot Charles Michel kregen stoelen naast elkaar.

Want aan gezeur over de Vrouwenrechten waarvoor Von der Leyen speciaal mee kwam had de Turkse dictator geen behoefte.

Erdogan had Von der Leyen een “exact even” prominente zitplaats moeten geven, zegt een woordvoerder van de commissie. De commissievoorzitter was volgens de woordvoerder “duidelijk verrast”, maar besloot door te gaan met het gesprek dat ze met de Turkse president wilde voeren. Ze sneed onder meer vrouwenrechten aan.

De schizofrenie van de EU-organisatie werd daartoe niet alleen bekwaam door Turkije uitgebuit,

Volgens Cavusoglu is het “oneerlijk” dat de Turkse autoriteiten vanwege de diplomatieke blunder worden bekritiseerd. “De opstelling van de stoelen was in overeenstemming met de suggestie van de Europese Unie”, aldus de minister. “Aan de eisen en suggesties van de EU-zijde werd voldaan en het juiste protocol werd tijdens de bijeenkomst toegepast.”

Deze versie wordt overigens door de EU met klem ontkend. Maar de les die daaruit geleerd had moeten worden bleek aan Brussel niet besteed. Charles Michel was zich geen kwaad bewust. Hij is en blijft een zelfingenomen prutser zonder gevoel voor verhoudingen:

“Ik maak er geen geheim van dat ik niet goed heb kunnen slapen sinds dat moment, omdat de beelden zich blijven afspelen in mijn hoofd”, aldus Michel. De EU-president voegde daaraan toe dat als hij de tijd terug kon draaien en het ongedaan kon maken, hij dat zou doen.

De lul. In Frankrijk begrijpen ze dit beter, en de Fransen maken zich geen illusies over Michel, noch over Turkije. Want dit is harde taal:

Turkije heeft de voorzitter van de Europese Commissie, Ursula von der Leyen, opzettelijk geschoffeerd door haar te dwingen aan de zijkant te gaan zitten tijdens een bezoek aan president Recep Tayyip Erdogan in Ankara. Dat zegt de Franse minister van Europese zaken, Clement Beaune.
“Dat Turkije Von der Leyen geen stoel gaf naast president Erdogan en EU-Raadsvoorzitter Charles Michel, was een belediging door Turkije”, zei Beaune op de Franse televisie. “Turkije heeft zich slecht gedragen. Het is een Turks probleem dat opzettelijk tegen ons is gedaan. We moeten geen schuldgevoelens onder Europeanen aanwakkeren”, voegde hij eraan toe.

Een ietwat verrassend staartje kreeg dit alles zondag in Buitenhof:

Manfred Weber, fractievoorzitter van de Europese Volkspartij in het Europees Parlement, ziet geen mogelijkheid voor een Turks lidmaatschap van de Europese Unie. Naar aanleiding van het bezoek van Ursula von der Leyen en Charles Michel aan president Erdogan in Turkije was Weber online te gast bij het tv-programma Buitenhof.

In hoeverre Weber dit met zijn partijgenote Angela Merkel heeft kortgesloten blijft een open vraag – de kanselier heeft er tot nog toe met geen woord over gerept, en lijkt dat ook niet van plan. En dat is op zichzelf ook een statement. Merkel verwacht kennelijk de komende tijd Erdogan nog meermalen nodig te hebben. Zeker gezien het verdere betoog van Weber zijn dit geen loze opmerkingen:

Weber betreurde het voorval en zei dat Charles Michel anders had moeten handelen, Michel en Von der Leyen zijn immers gelijkwaardige vertegenwoordigers van de EU.
Over de inhoud van het gesprek en de gemaakte beloftes door Michel en Von der Leyen was Weber ook niet te spreken, aangezien deze beloftes volgens hem niet waargemaakt kunnen worden. Weber benoemde dat Turkije zich ontwikkelt in de richting van een dictatuur waarbij Erdogan alle macht heeft over de economie, de rechtspraak en de media. Daarbij moet eerlijkheid voorop staan in internationale samenwerking en dus begrijpt Weber niet waarom de EU nog met Turkije onderhandelt over EU-lidmaatschap.

Een motie van de christendemocraten zou genoeg moeten zijn die onderhandelingen verder op te bergen in het archief van onverkwikkelijke missers, maar daar zullen hun gebruikelijke konkelpartners sociaaldemocraten en Verhofstadt-liberalen het wel niet mee eens zijn. Als klap op de vuurpijl van het EU-onbenul in deze zaak, kwam er nog achteraan dat:

De voorzitter van het Europees Parlement David Sassoli en de fractievoorzitters in het parlement hebben EU-president Charles Michel en Europees Commissievoorzitter Ursula von der Leyen verzocht om dinsdag ‘sofagate’ met hen te komen bespreken. Zo is de pijnlijke ontmoeting van het tweetal vorige week in Ankara met president Recep Erdogan, (..) Michel zal in het parlement volgens zijn woordvoerder verklaren dat zo’n incident nooit meer mag plaatsvinden en zijn ‘diepe spijt betuigen’.

Hetgeen impliceert dat men in het vervolg een betere opvolger voor Michel selecteert, en geen boertje wiens enige aanspraak op deelname aan diplomatiek overleg is gelegen in zijn beheersing van een obscuur dialect van het Frans.

Het was een meelijwekkende klucht door een stel overbetaalde derderangs acteurs met een teveel aan pretenties.

---

Nieuws over Turkije (hier) onder Erdogan op Veren of Lood vindt u hier. Ons dossier-over Syrië (sinds 2015) staat hier. Vanwege de Turkse invasie van Syrië hebben we daarover een speciaal dossier gecreëerd, dat u hier vindt.