Dat het een logische gedachte is om tijdens de Corona-lockdowns alle aandacht te richten op Urk, terwijl ramadan over twee weken begint? Bij Powned lijken ze dat te vinden.

Het echte dieptepunt kwam daarna pas. Door aan te geven niet in te willen grijpen om “escalatie te voorkomen”, schiep de overheid ook nog eens de indruk dat Urk bewoond wordt door gevaarlijke gekken en halvegaren. Het feit dat er wèl politie aanwezig was, indiceert dat men een voorafgaand idee had dat het in Urk niet goed vallen zou, als Powned voorafgaand aan de zondagse kerkdienst mensen lastig ging vallen. Als men mensen preventief kan verbieden naar het Museumplein te gaan, is het dan een onmogelijkheid de mensen van Powned te verstaan te geven dat hun aanwezigheid wel eens katalyserend zou kunnen werken, zodat hen vriendelijk doch dringend wordt verzocht weg te blijven, omdat de politie hun veiligheid niet kan garanderen??

U begrijpt: ik stel die vraag voor een vriend. Ik heb altijd wel vrienden die binnenkort ergens op reportage moeten, waar weinig mensen het een fijne gedachte vinden dat over hen een reportage wordt gemaakt. Kun je overheid en politie dwingen die reportage te faciliteren? Het is een concept waarover ik me altijd heb verbaasd. Het idee dat mensen er niet van gediend zijn te worden bevraagd, schijnt niet onder de burgerrechten te zijn gerangschikt. Toch is dat precies waaraan het genootschap van Hoofdredacteuren vandaag voorbijgaat:

Dat dat geen vrijbrief is om geweld te gebruiken mag duidelijk zijn, maar dat het evenwicht zoek is moet even duidelijk zijn. Het is het bijna logische eindpunt van de ontwikkeling waarbij een omroep als Powned een model ontwikkelde waarbij journalisten via opdringerige en hinderlijk-agressieve wijze mensen benaderden. Met inderdaad hilarische beelden tot gevolg, en niet zelden verhelderende reportages. Maar het recht hiervan gevrijwaard te blijven blijkt niet te bestaan? Dat is krom. Dat het gebrek aan fijngevoeligheid bij Powned de rel van zondag tot gevolg had mag dan ook niet als een verrassing gelden; er is jarenlang naar toegewerkt. En ook dat vraagt om betere richtlijnen. Voor zowel politie, justitie als journalistiek zelf.

Want om nog even op de ramadan terug te komen: wie komende maand in de Schilderswijk eenzelfde stunt zou uithalen als Powned in Urk probeerde, heeft mijn respect, en zijn/haar familie alvast mijn deelneming. Maar aangezien iedereen dat beseft zul je er niet snel vrijwilligers voor vinden – het martelaarschap is doorgaans een onplezierige manier van zelfmoord. Dat de reactie van politie en justitie in zo’n geval sterk zou afwijken van wat we nu in de media zien, staat voor mij echter als een paal boven water.

Alle aanvallen op journalisten (en mensen in het algemeen) zijn onaanvaardbaar, maar over de aanvaardbaarheid van benaderen van mensen in bepaalde situaties en hoe we daar maatschappelijk mee om gaan, zou ook eens beter nagedacht dienen te worden.

---

Over Urk, Urkjes en zo meer vindt u op dit blog hier meer.