Bij de staatsomroep lijken ze enorm verbaasd dat er zoveel schapen worden doodgebeten sinds ‘de terugkeer van wolven’ in Nederland.

Begrijp me goed: ik vind wolven prachtige beesten, en als ik het geld had zou ik ergens een landgoed kopen en daar een iets minder wilde kruising met honden willen houden. In Polen of zo. Want Nederland is er domweg te klein en dichtbevolkt voor. Maar heel ‘natuur’ minnend Nederland is al een paar jaar hé-le-maal opgewonden over de terugkeer van de wolf in ons eigen patrimonium. En de achterlijkheid die daar uit voortkomt zou te denken moeten geven. Uit de berichtgeving van de bezorgde staatsomroep:

Het was alweer een tijdje geleden er een wolf actief was in Overijssel. In februari 2019 voor het laatst, meldt RTV Oost. Dat er daarna niets gebeurde, is volgens Wolven in Nederland toeval. “Mazzel“, zegt Glenn Lelieveld van de organisatie die streeft naar een conflictarm samenleven met wolven.

Conflictarm samenleven met wolven? Dat soort lieden moet je voor de leeuwen gooien.

Maar die wolven vermoorden dus schapen. Opvallend is en blijft dat wolven geen koeien doodbijten. Koeien zijn denkelijk te groot en schoppen mogelijk te hard als ze worden aangevallen? In ieder geval zijn het blijkbaar beesten die voor een lone wolf niet te behappen zijn. Nu geeft de Nederlandse overheid compensatie voor doodgebeten schapen, en dat betekent dat er een bureaucratie is opgetuigd. De wolven achter de wolf, zogezegd. Die bepalen aan de hand van het verkregen DNA of een schapenboer recht heeft op compensatie:

In november zijn in Nederland 38 schapen doodgebeten door een wolf. Dat blijkt uit DNA-onderzoek door BIJ12, de organisatie die provincies ondersteunt bij de uitvoering van het natuurbeleid.

Door meerdere wolven, eigenlijk:

23 schapen werden doodgebeten in Brabant [in november]. In Limburg vielen die maand acht schapen ten prooi aan een wolf, in Overijssel zeven. Het is niet duidelijk hoeveel wolven verantwoordelijk zijn.
(..)
In december werden nog eens twaalf dode schapen gevonden in de provincie. Van die dieren moet nog blijken of ze daadwerkelijk door een wolf zijn gedood.

Nu kunnen schapen me weinig schelen – als het niet door allerlei EU-maatregelen was geweest die de overproductie van melk moesten bestrijden hadden we ze in het Hollandse landschap niet gehad. Bovendien vind ik ze niet lekker. Maar de vraag of we echt iets met normale wolven willen wordt maar niet gesteld. Want normale wolven leven in een roedel, en een roedel is gevaarlijker dan een lone wolf. Wat gebeurt er als een troepje fietsende schoolkinderen in Limburg wordt achtervolgd door een roedel wolven met behoefte aan lichaamsbeweging en trek in een snelle snack?

Wat ik maar zeggen wilde: het is goed bedoeld, maar dat er over is nagedacht kun je niet met droge ogen beweren.