“We haten mekaar meer dan joden” – Tweedracht in de Palestijnse maatschappij is een boek van Els van Diggele. Frits Bosch las het en bespreekt het hier.

We haten mekaar meer dan joden is een interessant boek over de verdeeldheid tussen Gazazaanse en Westbank Palestijnen. Het is participerend onderzoek op hoog niveau. Een Palestijn:

“Begin jaren 70 werd ons curriculum afgeschaft tgv islamitisch denken. Alles is verboden maar alles wordt gedaan. Alles staat in de Koran en daarom heet het dat we geen onderwijs in de filosofie nodig hebben. Wat zo erg is aan islamisering is dat dit ahistorisch denken met zich meebrengt. De toekomst stopt voor ze begonnen is. Wat overblijft is herkauwen.”

Goed gezegd. Het boek geeft een goed overzicht van de enorme verdeeldheid, corruptie, onderlinge haat door concurrerende stamverbanden. Daar komt islam overheen die de zaak op slot gooit. Zelfmoord. Er wordt niets opgebouwd. Drijvend op EU-geld. Een onthutsend en triest beeld. Reddeloos en verloren in de mangel van de historie. Aandoenlijk. We zien nu ook dat Arabische landen ze laten vallen.

Mijn conclusies zijn als volgt. Anders dan ik altijd dacht is een Palestijnse staat onhaalbaar, maar dat was al zo voor zionisme. Toen begin vorige eeuw zionisme begon was er geen staatsvorming in dat gebied, enkel eeuwenoude stamverbanden en families die elkaar beconcurreerden en bestreden, zie Herman Philipse. Die groepen zullen en kunnen nooit een democratisch en staatkundig geheel vormen. Altijd onderlinge strijd. Ze geven dat zelf volmondig toe.

In de keuze tussen het groepsverband en de islamitische ummah, wordt de voorrang altijd gegeven aan de eigen groep en familie, waarbij de eer extreem belangrijk is. Islam wordt louter ritueel beleden. De Koran wordt amper gelezen, behalve door aanhangers van de Moslimbroeders. Deze mensen zitten weer gevangen in hun eigen kader. Ze beseffen het nota bene zelf.

Velen zeggen dat de schuld geven aan zionisten in feite een afleidingsmanoeuvre is. Palestijnen die in Israël wonen en werken zijn tevreden en willen niet terug. Dit lezende doet mij de situatie daar toch een kwart slag anders zien. Ze zijn geslagen door de historie maar kunnen zelf niet anders. Wat auteur beschrijft is in feite een snelkookpan voor de rest van het MO: het kan geen enkel land daar goed gaan, zie Ruud Koopmans.

Dat komt omdat de basis van deze volkeren er een is van oeroude stamverbanden, nog afgezien van islam, is onderwerping. Ze kennen geen meritocratie zoals wij die kennen. Het is hen wezensvreemd. Als deze mensen hierheen komen, worden stamverbanden goeddeels verbroken, maar in ‘the mind’ bestaat het nog wel degelijk. Dan moeten ze opeens meedraaien in een meritocratie en dat lukt de meesten dus niet. Ze vinden bovendien zelf dat ze laagontwikkeld zijn. Dat is ook een belangrijke reden dat moslims niet of erg moeilijk in een hoogontwikkelde westerse democratie slagen, afgezien van een bescheiden groep die de overstap wel kan maken. Zie de getto’s in alle grote westerse landen.

Een partij als DENK roept dan ‘discriminatie’! Ze zullen toch wel beter weten? Ze strooien wel zand in de ogen van hoi polloi die het beamen en al gauw de xenofobie kaart trekken. Bij immigratie moet je goed kijken met welk volk je te maken hebt. Dat heeft Nederland nooit gedaan. Het was altijd ‘laat de kindertjes tot mij komen!’ Dit in blind vertrouwen dat het op den duur wel goed komt met de integratie, zie Sigrid Kaag. Inmiddels weten we wel beter en ook waarom….

---

Frits Bosch is macro-econoom en socioloog, auteur van “In Holland staat een huis, onbehagen bij de elite” en “Schaft ook Holland zich af?” “Wereld op een keerpunt” ““Feminisme op de werkvloer.

---

Paperback

ISBN: 9789025307141

Publicatie oktober 2017

320 pagina’s

€23 ⁵⁰

Bestellen kan hier.