Links lullen rechts vullen -II- Mirjam de Blécourt-Wouterse
In het kader van ‘links lullen rechts vullen’, een artikel over de advocate Mirjam de Blécourt-Wouterse, die feminisme meent te propageren.
Mirjam de Blécourt-Wouterse (1964) is Eerste Kamer politica voor de VVD en werkzaam als advocaat en partner bij Baker McKenzie. Zij doet 500 euro per uur voor reguliere zaken en 700 euro voor specialiteiten. Zij maakt zich hard voor vrouwen naar de top. Zij verklaart in HFD:
“Ik maak mijzelf ook schuldig aan kloongedrag. Binnen mijn eigen team zijn nagenoeg alleen vrouwen aangesteld. Die begrijp ik beter en vind ik fijner om mee samen te werken. Ik werk het liefst met vrouwen.”
Nu snap ik het even niet meer. Het ging toch om via diversiteit potentieel te benutten? Ze vindt dat mannen niet begrijpen dat ze klonen benoemen, maar De Blécourt doet hetzelfde! Is dit de vrouwenlogica waar mannen wel eens moeite mee hebben? Volgens psychologen zijn mensen geneigd te gaan voor wat ze denken dat het meest veilig is. Vrouwen denken: “mannenbolwerk, mannen discrimineren ons en laten ons niet uitpraten” en mannen denken “kwebbeldozen en vrouwenlogica”. Zo komen onterechte en onjuiste stereotypen en denigrerende generalisaties in de wereld. Quota helpen daar uiteraard niet tegen, integendeel.
“Mannen passeerden me voor het partnerschap… Mannen staan altijd vooraan bij het benoemen van besturen of bij het samenstellen van een team … Mannen maakten met elkaar alle opdrachten en vrouwen zaten er voor spek en bonen bij. Vrouwen worden genegeerd of overstemd.”
“Waarom werk je nog bij die ‘ballentent”, vraagt haar eega Adriaan. Baker McKenzie een ballentent? De Blécourt meent dat vrouwen gevraagd willen worden voor een hogere functie, want “ze zijn terughoudender dan mannen om op een hogere positie te reflecteren. Vrouwen tonen hun ambities minder snel, hoewel ze wellicht evengoed zijn als mannen voor die betere functie.“ Mannen happen eerder toe.
De Blécourt doet in HFD uitgebreid verslag van hoe ze met de vuist op tafel slaat omdat ze meende gepasseerd te zijn voor een promotie. Ze zou achtergesteld zijn. Het heeft er geknetterd. Lekker sfeertje daar bij Baker McKenzie met deze dame erbij. Anouk Turkenburg, Chef ‘FD Persoonlijk’ van HFD, vertelt me dat Mirjam de Blécourt “een stevige, deskundige vrouw is, openhartig in het interview”. “To say the least”. Op mijn vraag aan Turkenburg waarom ook niet de heren-partners van Baker McKenzie gehoord zijn naar goed journalistiek gebruik, antwoordt Turkenburg dat “aan wederhoor bij de betreffende heren van Baker McKenzie wel even is gedacht, maar dat was niet nodig omdat niemand bij naam genoemd wordt”. Dat lijkt me geen goede reden. De heren van Baker McKenzie worden uni sono in de hoek gezet omdat het hen zou ontbreken aan bewustzijn: “ze beseffen niet dat ze voortdurend klonen benoemen…” Geen wonder dat De Blécourt een vrouwelijk team om zich heen heeft gedrapeerd….
Het gaat radicaal feministen niet om diversiteit op de werkvloer, maar enkel om macht aan vrouwen. We zien dat patroon bij feministen telkens terugkeren, “nu is het onze beurt!” Het is correct is wat De Blécourt zegt over de opstelling van vrouwen. We horen dat immers veelvuldig ook van anderen. Het is juist dat vrouwen terughoudender zijn dan mannen om op een hogere positie te reflecteren. We moeten dat dus accepteren en respecteren. Maar als dit zo is, dan verklaart en legitimeert het ook dat mannen meer hogere functies vervullen dan vrouwen. Zo zit het systeem in elkaar en zo is zijzelf ook naar boven komen drijven. Het is een worsteling, 70 uur per week, weekenden doorwerken, ’s avonds doorwerken, bloed, zweet en tranen. De Blécourt weet zich aan die algemene opstelling van vrouwen te onttrekken. Ze is bovengemiddeld assertief, denk maar aan haar vuist op tafel.
Maar los hiervan is het goed te bedenken dat mannen al veel langer dan vrouwen actief zijn in het zakenleven. Ze zijn er nota bene de ‘founding fathers’ van. Ze lopen dus veel langer mee en weten al veel langer dan vrouwen hoe de hazen lopen, de ‘new kids on the block’. Dat komt heus wel goed en we zien dat vrouwen al gigantische sprongen gemaakt hebben op de werkvloeren. In belangrijke sectoren zijn vrouwen uitbundig in overtal aanwezig. Dat is prima.
De Blécourt wil al sinds 2006 een vrouwenquotum. Is zij dan al zolang abuis, want hoe kan zij als VVD’er, net als Neelie Kroes, met een dergelijke dwangmaatregel instemmen? Het is compleet contra de beleden liberale ideologie[1]. Haar voorman Mark Rutte heeft zich hierover duidelijk negatief uitgelaten. Zijn argumentatie was uitstekend: een vrouwenquotum is strijdig met de grondwaarden van ons land. Dat zou een advocate toch moeten aanspreken dunkt me. Hoe kan het dan dat De Blécourt hieraan voorbijgaat als liberaal, nota bene Eerste Kamerlid? Casus belli? Nee, Rutte laat het passeren. Hij moest al gedwongen afscheid nemen van voormalig minister van Defensie Jeanine Hennis-Plasschaert. Blijkbaar speelt De Blécourt’s ideologie sterker bij méér macht voor vrouwen.
- Buiten Nederland wordt liberalisme herkend als een linksige ideologie. Ook in Nederland klopt dat steeds beter. (Redactie)
Frits Bosch is macro-econoom en socioloog, auteur van “In Holland staat een huis, onbehagen bij de elite” en “Schaft ook Holland zich af?” “Wereld op een keerpunt” ““Feminisme op de werkvloer.
Eerder verscheen over dit Links lullen rechts vullen al dit artikel.
Foto boven artikel – Frans Groenendijk
Feministen dat zijn voornamelijk vrouwen die een pesthekel hebben aan blanke mannen .
Getinte iSSlamitische mannen mogen vrouwen stenigen , slaan , verpakken , verkrachten enz.
Hypocriete zeverteven , dat vind ik die feministen .