Dat minister Slob het passend onderwijs wil aanpakken is lofwaardig. En oogst noodzakelijk. Maar dan niet via een cosmetische operatie.

Sinds de slop van het bijzonder algemeen onderwijs dor de PvdA als bezuinigingsmaatregel – onder het ideologische mom van mer gelijkheid en samen op school – is het mis met het basisonderwijs.  En dan is dit herkenbaar niet veel meer dan een administratieve poging een praktisch probleem aan te vatten:

Minister Slob van Onderwijs wil met 25 maatregelen het passend onderwijs verbeteren. Zo krijgen leerlingen meer inspraak over de hulp die ze nodig hebben, wordt een deel van de administratieve rompslomp geschrapt en moeten leraren beter opgeleid worden om ondersteuning te bieden aan kinderen die dat nodig hebben.

Het verhaal van Slob volgt herkenbaar de wensen van de kinderombudsvrouw twee maanden terug, maar daarvan liet ik al zien dat het evenmin meer was dan een mandje lapmiddeltjes. Dat blijft heel duidelijk de rode lijn:

Al jaren klagen ouders en leraren over het passend onderwijs, het streven dat leerlingen desnoods met ondersteuning zoveel mogelijk binnen het reguliere onderwijs blijven. Leraren zeggen bijvoorbeeld niet genoeg tijd te hebben om leerlingen te ondersteunen. Ook is het aantal thuiszitters de afgelopen jaren alleen maar gestegen, terwijl de bedoeling van de wet was dat aantal omlaag te krijgen.

Wat hier zoals u ziet genegeerd wordt is het belang van de kinderen de het decor vormen van deze ellende; de gewone kinderen waar niets mee mis is en die door dit gedoe in hun ontwikkeling worden geremd. Dat wordt ook geconstateerd:

Voor de zomer stelde het Nationaal Regieorgaan Onderwijs vast dat het passend onderwijs minder goed werkt dan gehoopt. Dat komt onder meer omdat niet duidelijk is wanneer een kind recht heeft op extra ondersteuning en wanneer niet. De minister wil daarvoor een ‘landelijke basisnorm’ vastleggen, waarin ook staat wat de school moet regelen.

Per saldo wordt de ellende door Slob zelfs vergroot:

Een ander onderdeel van het actieplan is een strakkere zorgplicht. Dat houdt in dat een school verplicht is om een passende plek te vinden voor kinderen die extra ondersteuning nodig hebben. Nu zijn er nog scholen die kinderen ‘wegadviseren’, omdat ze deze leerlingen liever niet op hun school hebben, beaamt ook de minister.

Betrokkenen herkennen dit:

De organisatie Ouders en Onderwijs is blij met de acties van de minister om ouders en leerlingen meer te betrekken bij het passend onderwijs. Maar de organisatie wijst ook op de toon van de evaluatie, die is volgens hen te positief, en de voorgestelde plannen zijn niet voldoende om de problemen op te lossen.

Maar lijken onvoldoende te beseffen wat er bij kijken komt, en welke belangen politiek prevaleren.

“Er zijn scherpe politieke keuzes en stevigere ingrepen nodig om passend onderwijs te realiseren.” Ouders en Onderwijs denkt bijvoorbeeld aan het verkleinen van klassen, en het zorgen voor meer ‘handen’ in de klas.

Het echte punt is dat deze hele operatie teruggedraaid zou moeten worden. Het is een drama, en het benoemen van ideologische dwaasheid is een grotere noodzaak dan ooit. Wat dat is waar het probleem ligt, en nergens anders. Maar aangezien binnen het ministerie van Slob diverse ambtenaren er hun carrière op hebben gebouwd het eertijdse speciaal onderwijs af te schaffen, zal dat op veel weerstand stuiten.

Niet omdat met terugdraaien werkelijk het belang van kinderen in het geding is, maar dat van de ambtenaren die het moeten uitvoeren. Het eind van het liedje is altijd weer dat dat moeilijker te overwinnen blijkt dan het probleem zelf.

---

Er gaat veel mis in het onderwijs, en wij berichten er geregeld over. Vandaar dit dikke dossier op Veren of Lood.