En dan lees je gisteren op Teletext een berichtje dat je anders snel missen zou: de eerste aanzet tot een toekomstige uitkleding zorg voor iedereen.

Mijn eerste gedachte bij onderstaand stukje Teletext was een andere dan uitkleding zorg. En zo wordt het ook niet gepresenteerd. Het lijkt er vooral op gericht de indruk te wekken veel verdienende specialisten in het nauw te drijven. Wie kan daar in het o zo afgunstige Nederland tegen zijn? Het verwekte dan ook geen politiek rumoer gisteren.

Dat het NRC zich er mee bezig hield is op zichzelf ook niet per definitie een reden voor achterdocht. De NOS schreef:

Behandelaars in de zorg worden te veel geprikkeld om ‘productie’ te leveren, zoals medisch specialisten die per verrichting betaald worden. De zorg is te veel een verdienmodel geworden. Dat moet anders, zegt voorzitter Marian Kaljouw van toezichthouder NZa in NRC. De Corona-crisis kan daarbij een keerpunt zijn.

Maar, zoals gezegd: tot je even door denkt. Want in de 2e alinea van dat Teletext-berichtje zie je al een draai van perspectief optreden. Op de NOS-site zie je die draai beter:

De waakhond heeft de opdracht gekregen om te kijken of er in de nasleep van de Corona-periode een andere financiering van de zorg mogelijk is. Die zou moeten leiden tot minder ineffectieve, maar kostbare behandelingen en meer digitale zorg.

Want, gaat het echt om de efficiency? Dat wordt gaande het verhaal dubieus:

“Ik denk dat je de vraag kunt stellen of het bij al die duizenden mensen om zorg gaat die echt nodig is”, zegt Kaljouw. De toezichthouder stelt dat 15 tot 20 procent van de behandelingen niet aantoonbaar effectief is. Die zouden dus ook niet moeten worden vergoed.

Het crux hier is vanzelfsprekend dat je die effectiviteit en soms zelfs de noodzaak pas achteraf bepalen kunt. Daarop kun je echter geen beleid baseren. Dat zie je ook bij de oplossingen die in het artikel worden gesuggereerd:

Verder biedt digitalisering perspectief, zoals bleek in de Corona-crisis. “We praten al jaren over het meer toepassen van beeldbellen of e-consults, en dan zie je bij een uitbraak als corona dat de hele huisartsenzorg binnen 24 tot 48 uur digitaal werkt.”

De basis van deze redenatie is dat het beter is patiënten bij behandelaars weg te houden. Als ik iets weet van hoe dit werkt, dan is dat de gedachte die hangen bliijft, waarbij de hier geopperde methode langzaam wegglijdt in het vergeetboek. Want dat gaat immers toch niet werken.

Wat wel werkt is sommige behandelingen niet of minder vergoeden. Oorpijn? Neem maar liever eerst eens week of zes driemaal daags een Aspro-bruis tablet. En zo verder. Dat kan werken. Vast . Echt wel. Maar de basis wordt het uitkleden van de zorg. Niets is zo effectief als dat.

Zo blijkt opnieuw dat de gebeurtenissen tijdens een crisis op oneigenlijke gronden worden gebruikt tegen de afnemers van zorg. Want juist de ouderen die beseften dat het niet veilig was klaagden minder, en namen hun verantwoordelijkheid, hebben we uit onderzoeken mogen vernemen. Die worden aldus het eerste kind van de rekening.

Dat dit voorts een hellend pad betreedt zou weinig verder betoog hoeven verdienen. Het is een eerste stap aar uitkleding zorg, en niets anders.