Terwijl de Spaanse regering vecht voor gratis euro’s van de EU, zie je op de achtergrond al aan komen waar dat geld in de toekomst naar toe gaat. De Spaanse banken.

En het grote plaatje zie je alleen als je àlles in de gaten houdt, wat voor veel mensen ondoenlijk is. Zelf kwam ik dit berichtje slechts bij toeval tegen, maar het is heel significant hoe Sabadell, de in omvang vijfde bank van Spanje, bezig is zich in rap  tempo van haar kantorennet te ontdoen.

Voor de bank is dat een slimme investering, want de tijd dat spaarders banken van het noodzakelijke kapitaal voorzagen is voorbij. dat wordt nu via ingewikkelde constructies en een vloed aan smoesjes [1] door centrale banken geleverd. Kleine spaarders waren binnen het verdienmodel van grote banken al langer een ondergeschoven kindje geworden, en alle banken hebben de aspiratie ooit een grote bank te worden. Daar anticiperen ze dan ook voortdurend op. Via Reuters, donderdag:

Banco Sabadell (SABE.MC) plans to close 235 branches in Spain this year, around 13% of its network, as it speeds up cost cutting and digital transformation following the COVID-19 pandemic, a source with knowledge of the matter said on Thursday. Spain’s fifth-biggest bank lender had said in January it would close 145 branches in 2020.

De Corona-crisis versterkt nu dit proces, en de bank gooit deze reorganisatie in een hogere versnelling. Directe reden? Veel bankzaken zullen het aankomende jaar niet via dat kantorennet niet plaatsvinden, en het valt in de grote ontslaggolven en andere saneringen die de Corona-crisis veroorzaakt ook minder op.

“There was already a plan in place to cut branches but the coronavirus is accelerating this process and the plan foresees closing now 90 branches more”, the source, adding that some of branches that had been closed during the pandemic would not be re-opened.

De bezorgdheid van de Spaanse regering voor het welzijn van haar banken (en toekomstige economische kracht) is groter dan die voor de werknemers die er het slachtoffer van worden.

The plan’s initial aim was not to reduce the bank’s 16,668 staff in Spain as Sabadell was working on moving employees to other roles or duties such as remote channels, the source said.

Sabadell is niet de enige Spaanse bank die deze strategie kiest, veel Spaanse gingen haar al voor:

The number of branches in Spain’s banking sector has dropped by around a half since the financial crisis in 2008, while the number of employees has shrunk by more than 30%.

En inderdaad, ook West-Europese banken.

Analysts expect this trend to continue as euro zone banks focus on cost savings while they grapple with the pressure from ultra low interest rates and higher loan-loss provisions to cope with the COVID-19 pandemic.

Dat deze aanpak oorspronkelijk uit West-Europa stamt is ook zichtbaar aan:

Separately, Sabadell’s British division TSB also launched a three-year strategy in November to shut 82 branches in 2020, or 15% of its network, in a turnaround plan that aims to save a total of 100 million pounds by 2022.

In Nederland is dit proces al vrijwel voltooid, en wordt nu verder afgerond door het inkrimpen van de hoeveelheid geldautomaten waar men contanten van de eigen rekening kan opnemen. Met veel dank aan de plofkrakers die het voor iedereen begrijpelijk maakten dat de banken er van af wilden.

Het maakt ook logisch waar men in landen als Spanje en Italië graag Eurobonds wil – die steunen mede hun banken, en men kan er de werkloosheid die op deze wijze nooit meer zal afnemen voorlopig weer mee financieren. Het zijn smoesjes van een Europese elite die het ook niet meer weet, maar elkaar onbeperkt napraat.

---

1. Centraal hierin is de houding van de ECB dat staatsleningen van de EU-lidstaten alle voor 100% als onderpand kunnen dienen – het gevolg is dat banken daarmee niet worden extra worden belast met een risico-depreciatie van hun werkkapitaal. Het bezit van veel staatsleningen is daarom nauwelijks – of eigenlijk niet – als risicodragende investering zichtbaar – en dat had mede tot gevolg dat de ECB verplicht was tijdens de Griekse crisis van 2009-2012 alle Griekse staatsleningen op te kopen om deze illusie in stand te houden. Dat die Griekse reddingsoperaties uiteindelijk de banken ten goede kwamen is daarom volstrekt waar, maar slechts het halve verhaal.