De presidentsverkiezingen van 2012 met Obama tegen Romney verschilden hemelsbreed van die van USA2016, betoogde Toon Kasdorp impliciet.

Het was duidelijk dat men in Amerika in 2012 massaal de uitdager in de race tot winnaar van het verkiezingsdebat had uitgeroepen. Als Romney nu ook de volgende debatten won en zijn running mate het vicepresidentiële debat, dan was er kans, dacht Eelco Bosch van Rosenthal, dat hij ging inlopen en dat het dan toch nog spannend ging worden. De wens was hier waarschijnlijk de vader van de gedachte. Als we zien hoe snel hier in Nederland de cijfers van de peilingen door de werkelijkheid worden ingehaald dan kon je in Amerika iets dergelijks verwachten. Vooral omdat in wezen de standpunten van de twee kandidaten dicht bij elkaar lagen en het verschil vooral gemaakt ging worden door persoonlijke populariteit.

Eigenlijk denk ik dat Obama misschien niet competenter, maar wel intelligenter is dan bijna iedereen in de Amerikaanse politiek. Zijn gebrek aan succes als president zat hem vooral in zijn geringe ervaring, waar hij in de eerste termijn van zijn presidentschap onvoldoende aan heeft kunnen repareren.

Hij heeft zich toen met niet al te bekwame mensen omringd en de kardinale fout gemaakt om Clinton tot minister van buitenlandse zaken te benoemen. Van haar heeft hij veel meer last dan gemak gehad. Ook haar man, ex-president Clinton, liet niet vaak een gelegenheid voorbij gaan om zijn politieke leider een hak te zetten. Als Obama de verkiezingen van 2012 verloren had dan was een gebrek aan steun bij de beroepspolitici in het democratische kamp daarvoor een belangrijke reden geweest. De pers had hij wel mee en ook het publiek vond hem een integere en aardige man, maar dat vond men van Romney ook.

Toen de beide heren op de TV samen aan het werk waren te zien, lukte het ook de progressieve media niet meer om de zaken anders voor te stellen dan ze waren: we hadden daar twee kandidaten die dicht bij elkaar stonden qua opvattingen en ook wat hun kwaliteiten betrof. De een was alleen ouder en meer ervaren en hij had meer steun in zijn eigen partij. Dat hem dat geen beslissende voorsprong gaf kwam omdat hij het op moest nemen tegen een zittende president. Dat win je haast nooit in de VS.

---

Dit artikel verscheen eerder op het Blog van Toon Kasdorp