Is FvD als ijkpunt een logische keuze? De logica gebiedt te concluderen dat dat vooral wordt ingegeven door angst voor de eigen positie.

Voor de staatsomroep is vorige week het politieke seizoen weer begonnen, en dat zullen we weten ook:

CDA-minister De Jonge praat zijn concurrent Wopke Hoekstra na. Nooit een sterk punt, want doet dat iemand deugen? En over wat voor soort deugen hebben we het dan? Wil het CDA wel samen blijven werken met de justitiële manipulatie door de VVD? Gaat het als alternatief onder het juk van links klimaatzelotisme door?? Vragen, vragen, waarop een eventuele coalitie met het FvD een logischer antwoord kan leveren. Ergo: dit is gezwatel of een vorm van verraad aan de eigen beginselen.

Dergelijk gezwatel werd gisteren versterkt door die andere kandidaat voor het CDA-leiderschap Wopke Hoekstra, die in zijn Elsevierlezing uitgebreid een liefdesverklaring aan de middenklasse deed, zonder te beseffen dat die middenklasse in relatief grote meerderheid kiest voor FvD en PVV. En dat is niet voor niets. De deugers binnen het CDA hebben op die wijze namelijk de middenklasse van zich vervreemdt, waaraan je nog toe moet voegen dat de definitie van wie die middenklasse vormen bij het CDA uit beeld is geraakt. De diversiteit binnen de middenklasse wordt genegeerd door het gebruik van het containerbegrip ‘middenklasse’. Daarvoor is de afkalving van die groep een te ernstig fenomeen, en dat heeft Hoekstra vooralsnog niet begrepen. De hoogtepunten van zijn Elsevierlezing waren derhalve eerder een recensie van de afgelopen decennia dan een vooruitblik van een visionair politicus.

Defensieve redenaties die het CDA opnieuw naar de marge van het politieke debat zullen dwingen. Voor mij betekent dit een mislukte lezing;  die maar beter snel kan worden vergeten. Voor het CDA lijkt beter niet beschikbaar.

Dat kun je in zekere zin verbinden met de overdreven media-aandacht voor wat het FvD uitvoert, dat gisteren de ophef van deze zomer afsloot op een partijbijeenkomst in Zaandam. Tot herkenbare teleurstelling van de NOS kwam er weinig kritiek op de partijleiding over het uitzetten van Otten en het vertrek van diverse gekozen vertegenwoordigers die zich met hem hebben geaffilieerd. Wat meldde de staatsomroep over die partijbijeenkomst?

Het ging vooral over andere dingen, zoals de negatieve rente en het migratiebeleid.

Een belangrijke inhoudelijke discussie over strategie en beleid afserveren als “andere dingen”. Het tekent het niveau van de huidige politieke verslaggeving. Waarover het voor de NOS moet gaan om haar interesse te wekken? Otten, anderen en onzin:

Het is het soort fout dat gemaakt wordt, en gecorrigeerd dient te worden. Tegelijk is het het niet waard er evenveel ophef over te maken als over het appartement van Pechtold, wat echt van een heel andere orde was, en waarvoor deze uiteindelijk door de Hoge Raad uit de wind gehouden werd. Want bovengenoemde vluchten naar Ibiza hebben weliswaar een economische waarde, maar als je als lifter wordt meegenomen lijkt dat me van een andere orde dan de overdracht van onroerend goed op een prominente plek ter waarde van een paar ton door een buitenlands politicus, waaraan ook nog eens het luchtje van fiscaal bedrog over de waarde van deze gift hing.

Grappig genoeg vergat de NOS te vermelden dat diezelfde Pechtold eerder ook was meegelift naar Oekraïne met een zakenman die persoonlijke belangen in dat land had. Dat is bij het grote publiek niet al te bekend, zodat deze omissie laat zien dat het de NOS meer gaat om het beschadigen van Baudet dan het rechtzetten van een misstand. Want Pechtold mocht er niet extra onder lijden?

Enfin, de staatsomroep is net zozeer onderdeel van het politieke toneel geworden als wat politieke partijen zeggen te willen. Vluchten kan niet meer.