Een betere bescherming tegen extremisme voor burgers, bepleitte de Telegraaf vrijdag. Heel terecht, maar de politiek-correcte wijze waarop de krant dat aan de man bracht was bizar.

Onder de kop dat ‘Mensen durven niet te spreken uit angst voor ’linkse’ en ’rechtse’ fanatici’. lezen we een relaas van Wierd Duk dat mensen niet meer met naam en toenaam in de krant willen uit angst dat extremisten hen er op zullen aanspreken. Voor represailles:

Journalisten worden steeds vaker geconfronteerd met de eis van anonimiteit. Niet alleen omdat bronnen bang zijn voor fysieke represailles, ook omdat namen tot in de lengte der dagen rondzwerven op het internet. Als je eens in verband bent gebracht met ’racisme’ of ’xenofobie’ is reputatieschade snel geleden.

Gevolgd door:

Zowel ’links’ als ’rechts’ zijn er fanatici die mensen met een hen onwelgevallige mening opjagen en op sociale media het leven zuur maken. Een nietsvermoedende burger, die ooit slachtoffer is geworden van zo’n virtuele heksenjacht, bedenkt zich wel twee keer eer hij ooit weer met een klokkenluidersverhaal uit de anonimiteit treedt.

Eerlijk gezegd weet ik niet goed wat ik er van denken moet. Heksenjachten om onwelgevallige meningen? Het komt mij voor dat je dat alleen maar houdbaar maken kunt vanuit de mening van de meerderheid. Ik hen ze gezien, en verwacht er nog wel meer. De linkse mens is met zijn mening in de meerderheid, maar gilt het luidst als hij wordt tegengesproken.

Of je het een argument mag noemen durf ik niet te zeggen, maar van fake-roepers over hun bedreigingen ken ik geen rechtse voorbeelden. Die zouden aan haken dor de straten worden gesleept door linkse media – nu we het toch over heksenjachten hebben. Mensen met angstdromen over ‘het groeinde rechtse gevaar’ zijn ons sinds Jules Croiset rond 1988 al zo gewoon geworden, dat we er nauwelijks nog van opkijken. Rechtse pendanten over het reëel-aanwezige linksextremisme ken ik niet, maar ik houd me aanbevolen voor correctie.

Het zou dan ook mooi zijn als er meer dappere mensen waren, die zich niks aantrekken van die terreur en die openlijk voor hun opinies en ervaringen durven uitkomen.

Ja. Waar. Maar het zou ook mooi zijn als een karnt als de Telegraaf ook op dit vlak man en paard zou noemen. Met anonimiteit heeft het namelijk uiteindelijk maar weinig te maken.