Kinderpolitiek is de waan van de dag. Alles draait om kinderen, want we doen het voor hún toekomst, nietwaar? Is dat daarom een rechtvaardiging voor infantiel gedrag?

Klimaatspijbelen
Het lijkt er soms op. Had GroenLinks het afgelopen weekend op haar partijcongres niet over de ‘klimaatgeneratie”? Jesse Klaver – die zich evident beconcurreert voelt door Rob Jetten als de grootste crybaby van het land – vocht terug. Het zou grappig zijn als de consequenties niet zo gevaarlijk waren. Want dat kinderen  – wat je ze ook leert en hoe volwassen ze ook klinken – pas op hun 25e intellectueel volwassen zijn volgens de laatste stand van de wetenschap? Dat willen we niet weten als die kinders – o zo aandoenlijk, daar gaat niets aan af  – verbeten marcheren voor een beter klimaat. Om vervolgens het applaus voor zichzelf voor de zekerheid te vervangen voor de tastbaarder Big Mac. Waarvan ze vinden dat die hen toekomt als serieus te nemen activisten. Sommigen vonden zelfs dat ze als tegenprestatie nu hun vliegvakantie naar Mallorca ruimschoots verdiend hadden. Dat zou het klimaat hen wel gunnen nu, toch?

Als gezegd: aandoenlijk, maar onvolwassen.

Ook de overige politici aan het Binnenhof waren er als de kippen bij zich voor te doen als reuze geïnteresseerd (de slagzin voor PS2019 van het CDA lijkt eveneens bedacht door een kind, wat wil je nog meer?), want eer deze kinderen bij hun volle verstand zijn zullen mogelijk al drie landelijke verkiezingen hebben plaatsgevonden, en wie weet door welke mensen deze kinders zich anders laten overtuigen om op te stemmen? Dat risico wilde de coalitie niet lopen. De premier gaf het goede voorbeeld en ontving een delegatie in het Torentje, die hem vervolgens hooghartig mededeelde dat hun Europese poppenspelers al hadden besloten tot een nieuwe spijbelactie in maart.

Kinderpardon
Het kinderpardon is al van hetzelfde laken een pak geweest. Natuurlijk waren er daar al meerdere van geweest, maar voor deze ene keer… En zo gaat dat èlke keer. De intellectuele lichtgewichten in de Tweede Kamer bukten met in hun achterhoofd PS2019 al vast diep. Onmenselijk geacht gedrag telt nu eenmaal zwaarder dan objectief verstandig beleid. De Tweede Kamer geeft graag vrijgeleides aan mensen van wie ze persoonlijk niet snel last zullen krijgen. Wie Kamerleden vertegenwoordigen en wat ze voor die mensen worden geacht te doen?  Wilt u niet zo zeuren, jah?

De volgende 2500 ontheemden
De slachtoffers van het Kinderpardon zijn de IS-kinderen die nu nog in Syrië verblijven. Zo kort na dat pardon weten ook de meest infantiele politici aan het Binnenhof dat ze niet altijd hun zin kunnen krijgen, en dus zullen ze zwijgen of wegduiken.

Dat het gaat om een diffuse groep waarvan niet uit te maken valt in welke zin ons land er een verantwoordelijkheid voor zou hebben, heeft Kamerleden in het verleden nooit weerhouden van zwakzinnige uitspraken, op een abjecte huiltoon gedebiteerd. “Die arme kinderen!” Om te huilen? Inderdaad.

Wat Save the Children wil is prachtig, en beslist heel goed bedoeld. Maar niemand in Europa zit te wachten op een groep wilde dieren in wording. De meeste landen laten elke verantwoordelijkheid elders en verklaren er niets in te zien. Het wordt even afwachten welke koers in Nederland gekozen zal worden, maar dat er inderdaad kinderen hierheen gehaald zullen worden betwijfel ik, echt.

Al kun je met de huidige generatie politici niets uitsluiten.

Maar telkens opnieuw wordt de kinderkaart gespeeld, en dat is een kaart die elke progressieve of christenpoliticus in zijn mouw klaar heeft. En een half jaar na spelen is hij weer klaar voor gebruik.

De toestand van het land is een stuk minder boeiend voor onze politici. Taal, rekenen, aardrijkskunde  en geschiedenis hadden ze daarvoor moeten leren, vroeger op school. Maar toen al hadden ze liever klimaatje gespijbeld, en gedroegen ze zich ook zo.

Alsof Kinderen voor Kinderen niet al erg genoeg was.