Soms krijg je wel eens het gevoel dat diverse andersdenkenden Nederland zien als een reservaat waar men verkeerd denkt. Van zendelingen weet je dat feitelijk zeker.

Niet dat ik zelf altijd even blij ben met hoe men in ons land denkt en redeneert, maar dat is toch op een soort microniveau. Het gaat dan over verschillen van inzicht, en al minde rover principes. Het verschil werd een paar jaar gelden door een vorige paus het kortst samengevat toen hij Nederland weer op de lijst zette van landen waar de katholieken missie bedrijven. Er moest aan ons geloof worden gewerkt aldus de kerk van Rome. En omdat het kon verscheen ook Nederland op die lijst.

Alleen kan de kerk van Rome dat allang niet meer aan, dus gemerkt hebben we er niet veel van. Maakt het dat heel verschillend van de pogingen tot islamisering die we nu al veertig jaar weigeren te erkennen voor wat ze zijn? Ik vind van niet, al heb ik er minder last van. Het is niet werkelijk verschillend van het afpoeieren van Mormonen en Jehova’s in het weekend. Hoe om te gaan met de onbeholpen bekeringspogingen van de kerk van Rome is ons via de omgang met andere agressievere christelijke gezindten al bijgebracht.

Tegelijkertijd maakt die ervaring ons minder bedacht op de werking van de islamitische bekeringsdrang. Die komen niet op een zaterdagochtend aan de deur, maar wurmen zich de Nederlandse maatschappij binnen op andere wijzen.

En dan krijg je dus dit:

Het blijkt niet eenvoudig om geldstromen uit ‘onvrije landen’ naar moskeeën in Nederland tegen te gaan. Het verbieden van die financiering is voorlopig nog niet aan de orde.
Dat valt op te maken uit een brief van minister Koolmees aan de Tweede Kamer. Het kabinet schreef in het regeerakkoord de stromen geld uit ‘onvrije landen’ te willen stopzetten en te gaan onderzoeken hoe dat zou moeten. Maar er is nog meer onderzoek nodig, blijkt uit de brief.

Is het onmogelijk? Dat lijkt me niet, verre van zelfs. het probleem zit hem er in dat de regering het niet wil. Dat ga je begrijpen bij het vervolg van het NOS-bericht.

Nieuwsuur en NRC Handelsblad berichtten eerder dat zeker dertig islamitische organisaties in Nederland de afgelopen jaren financiering vanuit Golfstaten aanvroegen of kregen. Het gaat om miljoenen euro’s uit Koeweit en Saudi-Arabië. De informatie werd geheim gehouden, maar NRC Handelsblad en Nieuwsuur wisten er de hand op te leggen.
Geld vanuit conservatieve Golfstaten is omstreden omdat daarmee de fundamentalistische variant van de islam, het salafisme, naar Nederland zou worden geëxporteerd. De Tweede Kamer vraagt al jaren om transparantie over de geldstromen.

Dat men nu net doet alsof de fundamentalistische islam iets anders is dan ‘de islam’ is de klassieke reden voor het wegkijken door de overheid. Niet dat het klopt, maar dat wil men nog steeds niet weten. En dat verstopt men dan achter de smoesjes waarmee minister Koolmees nu komt:

In een brief vandaag aan de Kamer schrijft Koolmees dat de oplossing ligt bij wederkerigheid. Daarmee zou het financieringsverbod kunnen gaan gelden voor landen die geen godsdienstvrijheid kennen en voor landen die niet toestaan dat ons land organisaties bij hen financieel steunt. Onder meer Saudi-Arabië en verschillende Golfstaten zouden daar onder vallen.

Die wederkerigheid komt er niet, en de Golfstaten kunnen dat eenvoudig rechtvaardigen door te stellen dat er geen wederkerigheid is omdat er geen christelijke bevolking leeft in hun territoria. Dat die ooit werd uitgemoord of verdreven doet niet ter zaken, zo min voor de minister als voor de Golfstaten. Die Golfstaten weten hoe het werkt, en weten dat het door ministers als Koolmees nooit werken zal. Omdat mensen als Koolmees niet beseffen dat hier maar één ding helpen zal: gericht – en dus discriminerend – beleid.

Het zou ook maar de PVV gelijk geven (iets dat ze op dit punt onmiskenbaar heeft!!) en dat alleen is voor de klein denkende miezemausers van D66 al een onmogelijkheid. Dat de geldstroom naar moskeeën in Nederland daarom niet zal opdrogen is een feit dat je onder ogen moet zien voor wat het is of je kunt er niets mee. Dat deze regering er niets mee wil kunnen maakt het alleen erger.

Het resultaat van deze politieke manoeuvres is dus naar verwachting.