Het Forum voor Democratie had afgelopen woensdag weer een uitstekende spreker uitgenodigd: Timon Dias. Titel van zijn voordracht: ‘de islamitische integratieproblematiek’.

Hij schetste het dilemma van clashing civilizations (zonder dat begrip te gebruiken overigens): wat gebeurt er wanneer een geweldschuwe debatcultuur komt te staan tegenover een fysiek georiënteerde krachtcultuur? Welke vorm zal de strijd aannemen? Een krachtcultuur kan niet zomaar veranderen in een debat cultuur. Een debatcultuur kan wel (tijdelijk) terugschakelen naar een krachtcultuur.

Zijn beklemmende slotvraag luidde: zal het zover komen? Hij kreeg lof, maar na het formele, centrale gedeelte signaleerde ik ook wat onvrede onder een deel van de bezoekers. De nadruk ‘lag weer’ op de analyse van de problematiek. Er moest maar eens wat meer gesproken worden over een aanpak.

Dat ik gestopt ben met mijn ‘eigen’ blog heeft met diezelfde onvrede te maken. In de acht stukken die ik tot nu toe hier op Veren Of Lood publiceerde, is wat dat aan gaat nog niet veel te zien geweest van mijn eigen ‘koerswijziging’. Maar die komt wel. Onder andere via een terugblik op, annex update van het 40-puntenplan uit mijn boek (over twee of drie weken).

Het stuk hieronder is nog steeds geen concreet voorstel voor een aanpak van IS of van de leer van Mohammed meer in het algemeen. Het is wel een nogal harde en gerichte voorzet. Volgende week neem ik die zelf aan. Zoals dat in rugby context mogelijk is: ik geef een harde trap naar voren en volgende week druk ik zelf de try. Ik hoop dat er daarna meer dan één conversie zal volgen.

Schoonmaak-brigade
Elk bericht over een of meer gedode IS-ers beschouw ik als goed nieuws.
Soms roepen zulke berichten echt een sterke, positieve emotie op. Gebeurtenissen die zo sterk aan mijn gevoel van rechtvaardigheid appelleren dat ik mensen, die er zonder veel emotie – of nog erger: wel met emotie maar niet met blijdschap – op reageren, sterk wantrouw of zelfs ervan verdenk te behoren tot de groep der (onbehandelbare) psychopaten *). Ik heb het dan over berichten als deze: Woman, held as sex-slave by Islamic State, kills IS Commander Who Was Raping Her. **)

Wie betrokken is bij het tot (seks)slavernij brengen van mensen beschouw ik als menselijk vuilnis dat opgeruimd dient te worden. Het mag duidelijk zijn: in de voorgaande zin formuleerde ik geen voorstel voor overheidsbeleid, geen aanzet voor wetgeving of sjabloon voor mogelijk toekomstige aanklachten door Officieren van Justitie. U mag er zelfs geen oproep in lezen tot het opzetten van een schoonmaak-brigade. Voordat ik mijn betoog een klein beetje in die richting buig, in die van beleidsvoorstellen bedoel ik, druk ik me hieronder eerst nog wat scherper uit.

Wanneer een dochter of kleindochter van mij in handen zou vallen van IS zou ik daarna waarschijnlijk betrapt kunnen worden op gedachten, uitspraken misschien zelfs, over het uitroeien van alle mohammedaanse mannen of in ieder geval alle mannelijke Arabieren. Toch nog met een hoofdletter. Je spreekt dan over het vervroegen van de reis naar de hel of de hemel der mohammedanen, voor honderden miljoenen mannen.

Dat heeft op het eerste gezicht wel wat weg van de uitgesproken voornemens van IS: die willen ook indien nodig – dat wil zeggen: wanneer wij niet buigen voor hun mohammedaanse eisen en dreigementen – honderden miljoenen ‘ongelovigen’ voortijdig naar de hel sturen, niettegenstaande de rotsvaste overtuiging in hun kring, dat wij hoe dan ook eeuwigdurend zullen branden in de hel. Geloof het of niet: ik maak me helemaal geen zorgen over de aankondiging dat mijn vel dan geregeld vervangen zal worden, om het eeuwig duren van dat branden mogelijk te maken.

Even tussendoor: ik vind het nog best moeilijk om met zekerheid vast te stellen of wij nu eigenlijk in een christelijke of in een mohammedaanse hel terecht zullen komen. Ik laat het aan u zelf over om grapjes te verzinnen over hoe een hel voor atheïsten vormgegeven zou moeten worden. Ben ik nu een beetje gaan lijken op het voorwerp van mijn haat, op IS?

Ja en nee.

In lijn met Timons inleiding, ja. Ik kan me tamelijk goed omstandigheden vóórstellen waarin ik niet één maar zelfs meerdere stappen omlaag zal moeten en zal gáán zetten langs de ladder van de menselijke beschaving. Ik kan me dat zelfs al een heel klein beetje voorstellen wanneer ik lees over de gretigheid waarmee het OM bekijkt “of een van de anti-islamitische toespraken van Pegida strafbare uitlatingen bevat. Het gaat om de speech van Raffie Chohan van Pegida Nederland.” (Volkskrant) En nee, die openlijke bedreigingen vanuit de apocalyptisch denkende en opererende IS is natuurlijk niet één op één vergelijkbaar met mijn openbare verzuchting over een waarschijnlijk niet zo heel nabij scenario. Maar zo gemakkelijk, zo ‘academisch’ wil ik mezelf er niet vanaf maken.

Geen meineed
Ik bevind me in Rojava (Koerdisch noord Syrië) en vang een gesprek op waarin plannen gesmeed worden om, conform mohammedaanse opvattingen daarover, vrouwen tot seksslavin te maken. Ik zou niet alleen die informatie doorspelen aan de YPG, maar ook bereid zijn zelf een trekker over te halen in het kader van een standrechtelijke executie. Jawel, nog steeds hypothetisch, maar minder dan het u misschien voorkomt. IS vermoordt in Koerdistan mensen die ik beschouw als mijn familieleden: in overdrachtelijke en tot op zekere hoogte zelfs enigszins in letterlijke zin.

Niet hypothetisch is de volgende situatie. Hier in Nederland vangt men een gesprek op waarin openlijk gesproken wordt over de mate waarin vrouwen tot seksslavin maken in overeenstemming is met mohammedaanse opvattingen daarover. Daarbij hanteren de gesprekspartners zo’n overeenstemming niet als argument tégen de leer van Mohammed maar als een argument ter verdédiging van (seks)slavernij. Ik ving zelf een paar weken geleden zo’n ‘gesprek’ op via sociale media.

Hier, in Nederland, en nu, in 2015, maak ik geen plannen om die ‘sprekers’ met geweld onschadelijk te maken. Ik heb ze – vanwege uiteenlopende overwegingen – zelfs niet aangegeven bij de politie. Wanneer ik informatie zou hebben over iemand – zeg: een minder ver familielid –, die het betreffende vuilnis daadwerkelijk had opgeruimd, denk ik dat ik zelfs geen meineed zou plegen, indien gedagvaard als getuige. Nederland kent immers geen doodstraf en iemand met zoveel moed zal ook niet zo zwaar gebukt gaan onder een paar jaartjes in een Nederlands staatshotel. Zijn geest zou daarna evenmin gebroken zijn als die van Volkert van der Graaff.

Niet toegerust
Hoewel deze vergelijkingen mank gaan, denk ik dat ze evengoed nogal verontrustend zullen overkomen. U begrijpt: dat was ook een beetje mijn bedoeling. Dat ik in mijn opzet slaagde, komt omdat we allemaal wel aanvoelen dat er iets wringt wanneer je over dit soort misdaden tegen de menselijkheid gaat denken in termen van universele, al dan niet internationaal geldende ideeën over rechtvaardigheid of zelfs over een – of zelfs ‘de’ – internationale rechtsorde. Echt gekmakend wordt het wanneer je vast wenst te houden aan de kinder- of D66-achtige illusie dat er éígenlijk al een internationaal geldende rechtsorde bestáát en gehandhaafd wordt.

Onze eigen wetgeving en ons rechtsstelsel houden eenvoudigweg geen rekening met de mogelijkheid dat subjecten, niet vanuit een belustheid op geld maar vanuit ‘religieus gelegitimeerde’ lust tot verkrachten, ‘vrouwen van ongelovigen’ tot slavernij zouden willen brengen. Bestraffing van dit type misdaden kan wel gerealiseerd worden in ons land, maar niet op basis van goed passende wetsartikelen. We zouden zo’n type wetgeving mijns inziens ook niet moeten nastreven. Het betreft hier immers oorlogsmisdaden en juridisch inkaderen van oorlog, tja, wat moet je daarover zeggen?

Oorlogsverklaringen en de grondwet
En er wringt nog meer. Je kunt, nee moet je als verantwoordelijk politicus immers afvragen: is Nederland nu wel of niet in oorlog? Hoewel ons land meedoet aan bombardementen op de Islamitische Staat in Irak en Syrië heeft de man die eerste minister schijnt te zijn van ons land volgens De Telegraaf verklaard dat Nederland:

juridisch gezien (!) niet in oorlog [is] met de terreurbeweging [IS]. Premier Mark Rutte zei dat vrijdag na de wekelijkse ministerraad. Nederland helpt Irak op „uitdrukkelijk verzoek” van de regering van dat land met de strijd tegen IS omdat Irak heel veel moeite heeft om de „eigen soevereiniteit te handhaven”. Maar volgens artikel 96 van de grondwet zijn we niet ‘in oorlog’. Of de Nederlandse F-16-vliegtuigen oorlogshandelingen verrichten is een vraag die Rutte niet meteen durfde te beantwoorden.

Juridisch gezien zijn we niet in oorlog, alleen in werkelijkheid …

Het lijkt wonderlijk dat het feit dat IS wel de oorlog aan ons verklaard heeft, nauwelijks een rol speelt. Juridisch gezien is dit niet moeilijk te verklaren: er bestaat geen enkele vorm van diplomatiek verkeer tussen de Islamitische Staat en de Staat der Nederlanden, dus bestaat er ook geen mogelijkheid om volgens het boekje hun oorlogsverklaring in ontvangst te nemen. Dit is geen exacte, omvattende weergave van wat er eigenlijk aan de hand is. Op de achtergrond speelt immers ook de overweging dat erkenning van in oorlog zijn, in zekere zin erkenning van IS als staat zou impliceren. Oorlog bestaat volgens het ‘internationale recht’ alleen tussen staten. Dat IS met een militair apparaat en een ‘juridisch’ systeem effectief macht uitoefent over een gebied zo groot als Engeland en met miljoenen ‘bewoners’, maakt IS juridisch gezien nog niet tot een staat. We kunnen als land dus niet met hen in oorlog zijn.

Ter verdediging van meneer Rutte kan worden aangevoerd dat toenmalig premier Wim Kok nog maar 14 jaar geleden ook hevig en juridisch gezien tobde met hoe dat nou precies zat met wel of niet in oorlog zijn. Na 9/11 bleek een oorlogsverklaring nog niet zo eenvoudig. Edoch: oorlogsverklaringen zijn daden voor volwassen politici, niet voor juristen.

Exporteren?
Ik denk dat het voor de meeste van u nauwelijks nodig is om nog uit te weiden over het tweede werkwoord in de titel: exporteren. Voor de zekerheid: daarmee doel ik natuurlijk op de veelgehoorde opvatting dat het een goede zaak zou zijn wanneer IS-ers – zelfs exemplaren die in Nederland geboren en getogen zijn – afreisden naar het Midden-Oosten. Mijn oordeel over die opvatting zal u duidelijk zijn.

———————————————————————————————–
*) Er is ook nog een Goebelliaans overtreffende trap daarvan: mensen die zeer ongeloofwaardige beweringen doen over hun eigen emoties in het kader van hun politieke propaganda. Ik denk aan een ‘vooraanstaande’ Nederlandse politicus die recent reageerde op de media-hetze met behulp van de foto van een verdronken peuter met de uitspraak dat dit het eerste beeld was waarvan hij ’s nachts niet kon slapen.
**) Het bericht zegt niets over hoe het met de vrouw is afgelopen.
***) Georganiseerde Palestijnen komen langs die weg ook weg met meer misdrijven. Een vriend van de Palestijnen zou hen wellicht kunnen adviseren om die reden wat minder fanatiek te streven naar officiële erkenning als staat.