De klucht rond het benoemingsproces van aanstaand opperrechter Kavanaugh neemt al wekenlang de ene na de ander wending die nauwelijks nog serieus te nemen valt, maar door hysterische Democraten voor de juiste democratische weg worden gehouden. Niets mag hun idee van democratie dwarsbomen.

De formele procedure is als volgt: de senaat benoemt op voordracht van de president. Dat stadium hebben we nu gehad, en de president heeft Brett Kavanaugh genomineerd. De senaatscommissie voor de rechtstoepassing houdt een hearing waarbij elke deelnemende senator een gelijk aantal minuten spreekrecht krijgt (ditmaal verdeeld over twee rondes van respectievelijk 30 en 20 minuten). Na afloop bediscussieert men de bevindingen en laat de commissievoorzitter stemmen over een aanbeveling. Die aanbeveling gaat naar een plenaire sessie van de voltallige Senaat. Altijd was het gebruikelijk uit te gaan van een meerderheid van 60 stemmen (van de 100), maar de toenemende politisering heeft het realiseren van een zogenaamde supermeerderheid moeilijk gemaakt, zodat steeds vaker wordt besloten via de zogenoemde nucleaire optie, waarbij een eenvoudige meerderheid voldoende is.

Dat de politisering van èlk besluit sinds het aantreden van Trump door de Democraten steeds verder op de spits is gedreven hoef ik nauwelijks nog te vertellen, maar de taferelen die bij deze hearings zijn voorgekomen slaan werkelijk alles. Variërend van aanwezige toeschouwers die poogden de hearing te laten stoppen tot senatoren die de grootst mogelijke nonsens verkochten over documenten die al openbaar waren. En dat gaat nu al twee weken lang zo, en het moet gezegd: commissievoorzitter Grassley houdt zich kranig en geduldig.

Waarom gaan de Democraten zo tekeer? Amerikaanse opperrechters worden benoemd voor het leven of tot ze zelf aangeven met pensioen te gaan. De balans in het Hooggerechtshof na het aftreden van Judge Kennedy was in evenwicht, maar in progressieve kringen wordt gevreesd dat de benoeming van Kavanaugh kan leiden tot het terugdraaien van beroemde besluiten als Roe vs Wade.. Dat dat gebeurt is overigens verre van gezegd, op dat vlak hebben meer pas benoemde conservatieven in het Hooggerechtshof voor verrassingen gezorgd. Mij lijkt het wenselijk noch aannemelijk die zaak te herzien,maar de Democraten gaan op dit moment vooral zo te keer ion de hoop deze procedure over de verkiezingen (de Midterms van 6 november) heen te tillen. Mochten de Democraten voldoende Republikeinse senatoren weten te wippen, dan zouden zij in theorie de president kunnen dwingen met een andere kandidaat te komen. En zelfs als dat niet lukt is het een nuttige hefboom voor die Midterm-verkiezingen.

De gekste beschuldigingen – zelfs indien waar nog steeds van eeuwen geleden – worden nu geuit in de hoop de stemming over Kavanaugh te kunnen uitstellen.of hem te dwingen zich terug te trekken. Indien hij zich inderdaad terugtrekt gaat de procedure met zekerheid over 6 november heen, maar de Republikeinen tonen zich met de dag minder onder de de indruk van de Democratische stampij. Op dit moment speelt de beschuldiging van een voormalige schoolgenote van Kavanaugh – Dr. Christine Ford – die pretendeert dat ze in hun gezamenlijke jeugd door hem is aangerand (zie ook de afbeelding boven dit stukje). Aanvankelijk eed ze haar bschuldiging anoniem, maar al snel werd bekend dat ze een leugendetector test had ondergaan (wat weinig zegt, die dingen zijn eenvoudig te misleiden), terwijl ze nooit in d eopenbaarheid zou treden. Hetgeen natuurlijk prompt toch gebeirde. Bewijs is er niet, en om 36 jaar na dato plotseling een onderzoek door de FBI (gossie, gaat ook maanden duren ) te eisen maakt overduidelijk waar dit allemaal vandaan komt, en waarom. Grassley daarom:

“It is not the FBI’s role to investigate a matter such as this,” he continued. “The FBI does not make a credibility assessment of any information it receives with respect to a nominee. Nor is it tasked with investigating a matter simply because the Committee deems it important.”
Grassley concluded his letter by asserting that it is the Senate’s job to assess her allegations and again offered her the opportunity to testify on Monday.

De rechtse media noemen dit niet voor niets liberal totalitarianism.

If Senate Democrats and their media allies manage to destroy Brett Kavanaugh, they will bring America one step closer to a new, liberal style of totalitarianism.
I don’t use the “T”-word lightly. I’ve spent years pushing back against those who fling it about in free societies like ours. But totalitarianism doesn’t require cartoonish, 1984-style secret police and Big Brother. The classical definition is a society where everything — ethical norms and moral principles and truth itself — is subjugated to political ends.

Het geeft president Trump een prachtige kans de MSM weer een draai om de oren te geven, en die kon hij gisteren niet langer weerstaan, meldt Zerohedge:

In what will, we are sure, now become the liberal media’s focus for the next 24hr news cycle, President Trump appears to have weighed in on Supreme Court nominee Brett Kavanaugh’s accuser’s credibility.
Trump appeared to set the scene for his latest tweet by noting earlier that “Judge Brett Kavanaugh is a fine man, with an impeccable reputation, who is under assault by radical left wing politicians who don’t want to know the answers, they just want to destroy and delay. Facts don’t matter. I go through this with them every single day in D.C.”

Het ziet er naar uit dat de stemming in de Senaar komende week toch doorgang zal vinden, onverschillig wat er verder nog wordt aangevoerd. Ook, dat de Republikeinen door alle heisa eensgezinder zijn dan ooit. Kavanaugh te benoemen. voo rde emocrate zou dat een debacle van eigen maaksel zijn, aangezien de republikeinen in het verleden heel redelijk omgingen met gerechtvaardigde bezwaren. Maar ditmaalzijn de Dems een stap te ver gegaan.