Het nieuwe slavernijmuseum dat in Amsterdam zal komen is een politiek product, geen poging objectief met het verleden in het reine te komen. Daarmee wordt het een zoveelste voorbeeld van politiek-correct weggegooid geld.

De winnaars schrijven de geschiedenis. De komst van dit museum vertelt u wie er uiteindelijk verloren. Mag ik dat zeggen? Dat zal afhangen van het publiek, hun leeftijd en hun sociale intelligentie. Niet van opleiding of positie in ieder geval – maar al teveel hoogopgeleiden zijn geïnstitutionaliseerde idioten waarvan vooral jammer is dat ze nooit geïnstitutionaliseerd zullen worden.

Want, het wordt geen Surinaams slavernij-museum. Suriname is de kapstok van het excuus, maar het wordt veel breder getrokken. Dat moet van de Verenigde Naties en haar opperWekker. Vooral het tempo waarin een en ander werd geregeld viel op. Dit was hoe het in januari begon:

Moet er een slavernijmuseum komen in Amsterdam? Er moet in ieder geval een onderzoek komen om antwoord te geven op die vraag, vindt de Amsterdamse gemeenteraad.
De raadsleden stemden vorige maand unaniem in met een voorstel voor dit onderzoek. Afgelopen week kregen zij bijval van Unesco. De organisatie van de Verenigde Naties publiceert een advies waarin Nederland wordt aangeraden te investeren in een nieuw museum over het slavernijverleden.

Maar de nuances werden genegeerd:

Emeritus hoogleraar koloniale geschiedenis Piet Emmer vindt de band tussen racisme in Nederland en het slavernijverleden te makkelijk gelegd. “Iemand die uit Afrika komt en afstamt van slavenhandelaren wordt net zo gediscrimineerd als iemand die afstamt van slaven uit Suriname of Curaçao.”

En al in juli was men zover dat het komen zou, ook omdat een poging uit Vlissingen het museum naar die stad te krijgen moest worden voorkomen. Overigens kunt u tot 1 oktober uw gedachten over de ideale plek kwijt onder deze link.

Maar slavernij, dat was niet alleen de Transatlantische handel van zwarte slaven uit Afrika naar de plantages van Brazilië, de Caraïben en de Zuidelijke USA..Slavernij is van alle tijden, van voor het begin van de geschiedenis, om precies te zijn. Slavernij was voor jager/verzamelaars niet praktisch, zodat de eerste slaven een bijproduct moeten zijn geweest van beginnende landbouwculturen. Maar als je zegt dat slavernij een bijproduct is van het begin der beschaving zul je het gekrijs eens horen. Het kan natuurlijk nog altijd erger: slavernij was ook een gunst voor verslagen vijanden. Tamelijk betrekkelijk zo’n gunst, u hoort mij niets anders zeggen. Maar desalniettemin: een gunst. Die jager/verzamelaars die ik al noemende doodden alle vijanden die ze verslagen hadden. En dan kun je wel dapper roepen dat je liever dood bent dan slaaf, maar dat dat zo niet werkt bewijst het feit dat de slavernij  minstens 7000 jaar heeft bestaan. Enne: overal. Slavernij werd pas iets vreemds toen het christelijke schuldbesef er problemen mee begon te krijgen.

Dat de Amerikaanse Burgeroorlog overigens NIET ging over de afschaffing van de slavernij, is een detail dat de geschiedenis maar al te vaak vergeet. Wat betreft de mate van slavernij in het moderne westen midden 19e eeuw viel mij altijd op de brief die de Britse arbeiders uit Manchester ten tijde van die Burgeroorlog aan president Lincoln (overigens een Republikein!!) stuurden. Het is een prachtig epistel vol christelijk schuldbesef. En het bewijst ten overvloede dat het westen de slavernij heeft afgeschaft, niet uitgevonden of in stand gehouden.

Martin Bosma ging namens de PVV eerder deze week in de Tweede Kamer stevig in tegen het blije onbenul van de regerende partijen en hun meedenkende flunkies van Links. Een heel amusant spektakel (kijk vooral, Bosma was op dreef), maar  je vraagt je vooral af hoe ze zo’n minister ooit hebben kunnen aanstellen. Het zal wel met een algemeen intellectueel tekort te maken hebben. Dat intellectuele tekort, dat dezelfde mensen er mede van heeft overtuigd dat het een goed idee is als we miljoenen mensen uit Afrika hierheen halen om later onze pensioenen betaalbaar te houden. Dan komt zo’n Slavernijmuseum prompt weer goed te pas: nee, kijk maar, dat werkte anders.

Bosma diende een motie in. De redelijkheid droop er van af. Het resultaat liet zich desalniettemin raden.

Motie zojuist verworpen.

Geen interesse voor slavernij als de slachtoffers Europeanen zijn en de daders moslim.https://t.co/vQ1aIu4wTf pic.twitter.com/Qe2IJbMZWo

— Martin Bosma (@Martinbosma_pvv) September 13, 2018

Maar in alle eerlijkheid moet worden vermeld dat het niet alleen de witte slavernij was waarover Bosma zich druk maakte, en eigenlijk hadden de media zich dat moeten herinneren, want onderstaande link vond ik in november 2017: Het werd bij de NOS wel op Teletext vermeld, maar daar eindigde het dan ook. Want het was weer eens te pijnlijk om recht in de ogen te zien – daar zouden de moslims maar weer eens rebels van kunnen worden. Ieder jaar dat KetiKoti-monument repareren gaat ook in de papieren lopen, dus Amsterdam houdt dat liever stil.

Wie die mensensmokkelaars toch zijn, daar in Libië? Shhht! Wilt u niet weten! Vertelde ik u niet dat daar de moslims (in Amsterdam-West, bijvoorbeeld) maar weer eens rebels van zouden kunnen worden?