Waarom een plaatje van nonnen aan het strand ons laat glimlachen en een boerkini niet
Moslimactivisten verspreiden via Facebook foto’s van nonnen aan het strand met de suggestie dat er met twee maten wordt gemeten omdat de boerkini niet geaccepteerd wordt.
Andere activisten komen met het verhaal dat de boerkini niets met de islam heeft te maken, maar bedacht is om mensen te beschermen tegen zonnebrand. De uitvindster van de boerkini, een Libanese vrouw uit Australië liet optekenen dat ze het kledingstuk bedacht had om moslima’s de vrijheid te geven om van het strandleven te genieten.
De eerste rel op Corsica ging niet over de boerkini zelf, maar over het feit dat moslims een deel van het strand hadden afgescheiden en daar geen anderen toelieten.
Het koranvers dat de zedige bekleding voorschrijft gaat het eigenlijk over het bedekken van de boezem. Door veel moslima’s wordt het als zodanig geïnterpreteerd en ze zijn te herkennen aan de hoog gesloten bovenkleding. Het hoofddoekje bedekt alleen het haar en is als voorschrift niet in de koran te vinden.
Bij de interpretatie van het koranvers dat zich in eerste instantie richt op de vrouwen van de profeet bedacht ik dat Mohammed als liefhebber van vrouwelijk schoon, nogal jaloers moet zijn geweest. Hij wilde niet dat er ongewenste aandacht aan zijn vrouwen werd besteed. Ik herken dat ook bij moslimmannen die hun vrouwen aan het zicht willen onttrekken omdat ze haar met niemand willen delen, al was het maar door blikken. Een wijze moslim vertelde me eens dat moslims zich moeten onderscheiden in bescheidenheid en niet moeten opvallen. “En wat doet de hoofddoek”, meesmuilde hij, “die trekt juist aandacht”.
Er is wat geks met die boerkini. Op veel plaatsen vragen moslimorganisaties juist om aparte zwemuren voor moslimvrouwen, maar met de boerkini mengen moslimvrouwen zich juist onder het publiek en trekken aandacht. Ik ben redelijk consequent. Ik heb het niet op hoofddoekjes, dus ook niet op andere zedigheidskleding voor moslima’s. Daar is een hele eenvoudige reden voor. Wie zich bedekt omdat het een voorschrift uit de koran is, zal ook de rest van de koran serieus nemen. En daar heb ik een probleem mee. De vrouw met het hoofddoekje of andere zedigheidskleding vertelt me eigenlijk dat ik niet deug omdat ik geen moslim ben en vertelt me bovendien dat ze achter de verzen staat waarin moslims wordt opgedragen om de wereld desnoods met geweld voorAllah te veroveren. Er staan veel onaangename verzen in de koran en in een ander blog heb ik daar al eens een aantal van vermeld.
Ik trek de zedigheidskleding van moslima’s niet primair in de verhouding man-vrouw. Ik zie die kleding op de wijze zoals Erdogan dat eens omschreven heeft: het zijn de vlaggen van de islam.
De moslimactivisten die het nieuws spinnen door foto’s te verspreiden van nonnen aan het strand, hebben in één ding gelijk, ze dragen religieuze kleding, maar daar houdt de vergelijking ook helemaal mee op. Ze gaan er niet mee zwemmen. Ze staan voor een heel ander universum dan de geboerkiniëerde moslima’s. Ze zijn actief in onderwijs, ziekenzorg, charitas, ouderenzorg en wat dies meer zij. Ze vormen op geen enkele manier een bedreiging met hun religie. Ze keren zich niet tegen de samenleving. Integendeel, ze maken zich op heel wat plaatsen nuttig. En als we ze dan een enkele keer zien ontspannen aan het strand, zal dat menigeen een glimlach ontlokken. Het wordt ze gegund.
Hoe vaak glimlachen we tegen moslima’s met een hoofddoek, chador, boerkini, et cetera. Dan moet je toch wel van zeer naïeve, politiek correcte en cultuurmarxistische huize komen. De islam is niet zo maar een religie als andere religies. De islam is juist geprogrammeerd om andere religies te vernietigen. De IS-strijders die terug willen naar de tijd van Mohammed laten aanhangers van andere religies niet leven, tenzij ze nog waarde hebben als slaaf. Precies zo deed Mohammed dat ook.
Veel van de zedig geklede moslima’s weten daar overigens weinig van. Aan hen wordt Mohammed voorgesteld als een prins op een wit paard. Ze doen het –al dan niet vrijwillig- omdat ze een jaloerse man hebben die ze niet voor het hoofd willen stoten én omdat ze deel willen uitmaken van de strijdbare islam die de rest van de wereld aan zich wil onderwerpen.
Verboden op kleding leveren weinig op, kritiek op de islam des te meer.
nb. Wim van Rooy heeft in zijn boek ‘Waarover men niet spreekt‘ een groot aantal uitspraken van imams en bekende moslims opgenomen die er geen misverstand over laten bestaan dat het de ambitie van de islam is om de wereld te overheersen.
Dit artikel verscheen eerder op Peter’s Blogboek.
Wat die islamisten ook aan foto’s verspreiden om hun zaak in het Westen te promoten, zal me een varkensworst zijn. Ik zal de laatste zijn die zegt dat er in het Westen niet met dubbele maten wordt gemeten, maar als er iets is waar de islamisten en hun naïevr helpers zelf niet vies van zijn is het wel het hanteren van dubbele maten.
Ik kan niet aangeven hoeveel liever ik nonnen op het strand zien dan moslims, maar in ieder geval heel, heel veel liever. Bij nonnen, zie ik de superieure westerse samenleving met al haar bespreekbare tekortkomingen. Bij islam kledij zie ik achterlijkheid, onderdrukking, eerwraak, laag iQ, inteelt, geweld en nog veel meer “verrijkingen”. Dat wat doorgaat voor politici in het Westen, vindt dat onze kinderen en kleinklinderen maar niet genoeg islam door de strot geduwd kunnen krijgen. Kindrtrn als kanonnenvoer voor hun sociale experimenten, je moet maar durven. Een soort van Mengele politiek op het sociaal-maatschapppelijke gebied.
Mag ik dit alles vinden? Ja, dit mag ik vinden.
Bijna geheel de spijker op de kop dit artikel. Slechts één kanttekening zou ik er nog bij willen plaatsen:
Het gaat er hier niet alleen om, dat het algemeen bekend is, op welke vlakken nonnen maatschappelijk actief zijn: Dat kunnen, zoals wij weten, moslima’s op zichzelf eveneens zijn, zij het voornamelijk binnen hun eigen gemeenschappen en uitsluitend gericht op sekse-genoten.
Nee, het grote verschil is hier, dat nonnen NIET staan voor álle vrouwen, en dientengevolge hun sluiers en habijten evenmin: Het religieuze leven met bijbehorende dracht is uitsluitend een keuze geweest van henzèlf, die voor hen zeker niet van jongsafaan heeft vastgestaan. En alle andere vrouwen, die er niet voor kiezen, staan daar automatisch buiten. Terwijl het bij moslima’s in principe wèl voor alle vrouwen geldt: Om te beginnen voor alle islamitische vrouwen, plús alle niet-islamitische, die zij in de loop der tijd weten te bewegen, zich te bekeren, goedschiks of kwaadschiks.
En als je het mij vraagt, beseffen ze dat in hun achterhoofd ook dónders goed, maar maakt deze -gespeelde- verontwaardiging weer eens deel uit van de zoveelste taqiyya-poging, in de hoop, dat de onnozele ‘witte’ ongelovige goedmenschen er voor de zoveelste maal intrappen en het oneigenlijke argument overnemen.
Laat de moslima’s dan maar een voorbeeld aan de nonnen nemen en zich van hun man laten scheiden en in een klooster gaan zitten. Maar dan ook geen volle tassen uit de Dirk meenemen, niet meer winkelen in de Kalverstraat en niet meer met je smartphones onder je hoofddoek geklemd lopen te kakelen op straat met je jengelende kinderschare. half vier s ochtends op, 6 of 7 missen per dag, schoonmaken, werken in de tuin, eten koken voor de hele gemeenschap en uren aan bidden en meditatie wijden, bijbellezen en inderdaad je leven wijden aan de zeven barmhartigheden.
Pas dan wil ik streng gelovige moslima’s vergelijken met westerse nonnen.
en daar zie je meteen het verschil: de werken van barmhartigheid die de nonnen bedrijven gelden voor alle mensen. De barmhartigheid in de islam geldt alleen voor de moslims zelf. Niet voor de kaffers.
“Bij de interpretatie van het koranvers dat zich in eerste instantie richt op de vrouwen van de profeet bedacht ik dat Mohammed als liefhebber van vrouwelijk schoon, nogal jaloers moet zijn geweest. Hij wilde niet dat er ongewenste aandacht aan zijn vrouwen werd besteed.”
Hier slaat de auteur de plank volledig mis. Het heeft niets te maken met jaloers zijn, daar had hij ook geen reden toe, want als hij iets wilde hebben dan kreeg hij spontaan een openbaring waarin het hem werd toegewezen. Het heeft te maken met het feit dat Mo volkomen geobesdeerd was door sex en het zicht van een vrouw zonder volledige bedekking hem afleidde, en ongetwijfeld een stijve gaf.
“Het koranvers dat de zedige bekleding voorschrijft gaat het eigenlijk over het bedekken van de boezem. Door veel moslima’s wordt het als zodanig geïnterpreteerd en ze zijn te herkennen aan de hoog gesloten bovenkleding. Het hoofddoekje bedekt alleen het haar en is als voorschrift niet in de koran te vinden.”
Dat is een interpretatie, maar de tekst stelt dat een vrouw haar ‘schatten’ niet mag tonen. Of haar daar onder valt is al heel lang een discussie onder de islamitische schriftgeleerden, maar een echt eenduidige uitleg waar alle scholen het over eens zijn is er niet.
Verder is er wat mij betreft niet om over te glimlachen als men die bourkini, niqaab, hijab of wat dan ziet. Het is een statement dat de draagster de islam kiest boven de cultuur en wetten van het land waar ze verblijft en dat ze als zodanig zichzelf afscheidt van die samenleving, er geen deel van uit wil maken en niet zal pogen om zichzelf of haar kinderen tot die samenleving te laten behoren. De vergelijking met een non is dan ook volkomen onzin en slechts weer een staaltje van psychologische oorlogsvoering om de gastsamenleving verder te ontwrichten.
En dan te bedenken dat het christendom verantwoordelijk is voor al die vriendelijk glimlachende open deuren