Om het nieuwe boek van Sam van Rooy is in Vlaanderen veel te doen. Hij geeft diverse commentatoren die hem afschilderden als een onheilsprofeet hier een duidelijk weerwoord over vrijheid en islam.

Volgens Eddy Daniels ben ik een onheilsprofeet en heb ik ‘geen oplossingen’. Alleen toont hij dat niet aan, integendeel.

Reacties
Ik citeer de eerste twee reacties onder Daniels’ artikel:

‘Goed tien jaar geleden al schreef de erudiete en zowel door links als door rechts gerespecteerde Frits Bolkestein over dit onderwerp: “Ik zie geen oplossing.” Waarom moet Sam van Rooy dan per se een oplossing aanreiken? Maakt het gebrek aan “een oplossing” zijn analyse minder correct? Toon dat dan aan. Anders is de ondertitel slechts een vrijblijvende, loze beschuldiging, steunend op, zoals Oscar al schrijft, een preoccupatie met de van Rooy’s. Intellectuele hoogvliegerij kan je zo’n verdoken ad hominem bezwaarlijk noemen.’

‘Veel woorden van Daniels om gewoon te zeggen: ik hou niet van Dewinter en de Van Rooy’s. Het is zijn recht hoor, maar zo langdradig uitgesponnen dat zijn proza verveelt.’

Feitenvrij
Daniels’ stuk gaat totaal voorbij aan de essentie, namelijk wat er vandaag precies in de geïslamiseerde wijken, scholen enzovoort in België en de rest van West-Europa aan de gang is (wat ik steevast ‘de weerbarstige realiteit’ noem). In mijn recente essay — dat Daniels wel noemt, maar waar hij niet op ingaat — verwijt ik Philip Roose en Joël De Ceulaer dat ze niet ‘heel concreet ingaan op een van de talloze concrete casussen van de huidige, reële islamisering in wijken, scholen, ziekenhuizen enzovoort’.

Ik schreef:

‘Wat artikels als die van Roose en De Ceulaer gemeen hebben, is dat ze in wezen feitenvrij zijn. Feitenvrij in de zin van: vanuit hun westerse conceptuele kader maken ze een analyse om ‘populisten’ als Dewinter weg te zetten als het Kwaad, terwijl ze reële voorbeelden van het ware Kwaad, het islamitisch totalitarisme dat zich nestelt en manifesteert in onze wijken en scholen, niet concreet te lijf gaan – behalve misschien op uiterst oppervlakkige wijze met afgezaagde en failliete gemeenplaatsen, zoals ‘meer dialoog’ en ‘spreken met in plaats van over moslims’.’

Daniels schrijft dat hij ‘ondanks alles gelooft in de kracht van de neocortex, zolang we tenminste met een halve oog de krokodil in de gaten houden’. Oef, wat een geruststelling.

‘Onheilsprofetie’ of bittere realiteit?
Een van de kernstellingen in mijn recente essay en mijn boek is nu juist dat het geen ‘onheilsprofetie’ of ‘apocalyptisch verhaal’ (meer) betreft, maar helaas reeds (in belangrijke mate) ‘bittere realiteit’ is geworden. Ik noemde als voorbeeld: ‘Van buschauffeurs die reizigers ‘s nachts niet meer durven te laten uitstappen aan Brussel-Noord (‘Het is één grote roversbende daar, waar je je leven niet zeker bent’) tot moslims in onze scholen die aan onbesneden kinderen zeggen dat ze ‘vies’ zijn en die kinderen die varkensvlees eten ‘zondaar’ noemen.’ Ik verwees ook naar de voorpublicatie van mijn boek op Doorbraak, waarin een deel van de talloze voorbeelden van reële islamisering is te lezen (men kan ook mijn tweets ter zake lezen, ondertussen vele duizenden). Wie daar niet concreet op ingaat, kan natuurlijk gemakkelijk schrijfsels produceren waarin men afgeeft op ‘populistische’ politici die inzake de fundamentele islamiseringsproblematiek een bepaalde opvatting, stijl of strategie hebben.

Onzin
Daniels beweert dat Dewinter zijn boodschap niet met ‘redelijke argumenten’ en zonder ‘empathie’ bracht, waardoor ‘wij’ niet naar Dewinter hebben geluisterd. Nog los van wie die ‘wij’ precies zijn (denkt Eddy Daniels dat heel de wereld zoals hij is?), is dat onzin. Naast onze slagzin ‘Eigen volk eerst’ — door Daniels geciteerd — hebben wij steeds veel empathie laten zien, namelijk met het eigen volk en met name onze zwakkeren, want dat is ook precies de empathie die bij de traditionele partijen en het establishment ontbreekt. Bovendien hebben wij ook heel wat met redelijke argumenten onderbouwde voorstellen gedaan, zoals ook een reageerder onder het stuk van Daniels heeft opgemerkt:

‘Geen oplossing? Om te beginnen veel strengere immigratieregels, geen toegang tot sociale zekerheid en geen dubbele nationaliteiten. Gezinshereniging in land van herkomst en oorlogsvluchtelingen opvangen in eigen regio. Stoppen met pamperen van de reeds aanwezige moslims: aanvaarden van onze cultuur en gewoontes of vertrekken. Stoppen met dromen dat het allemaal wel vanzelf zal overwaaien zoals Eddy voorstelt.’

Naast ons partijprogramma en onze wetsvoorstellen is Daniels kennelijk ook ons beruchte 70 Puntenplan vergeten, waarover vriend en vijand overigens stellen dat er, ondanks het feit dat wij door het establishment in een cordon sanitaire zijn gedwongen, toch wel wat punten deels of geheel van zijn uitgevoerd (zie De Standaard, zie Knack). Ook heeft Daniels blijkbaar de boeken van Dewinter niet gelezen waarin doordachte kritiek op de islam wordt gegeven.

Teleurgesteld
Dat we op een bepaald moment zetels begonnen te verliezen en Dewinter dus ‘niet kapitaliseerde op de jihad’, zoals Daniels schrijft, heeft alles te maken met het cordon sanitaire en de drang van heel wat moegestreden, getergde Vlaams Belang-kiezers naar een nieuw product, een nieuwe partij die eventueel wél mee zou kunnen besturen (en die ze vervolgens ook kregen in de vorm van de N-VA). Daarin zijn velen nu echter teleurgesteld, en dus komen ze geleidelijk terug naar het VB.

Had men maar naar ons geluisterd
Vervolgens beweert Daniels dat Gerolf Annemans in zijn lovende commentaar op mijn boek zou beweren dat het te laat is. Dat klopt niet, want Annemans schreef ‘wellicht’, wat ‘misschien’ of ‘mogelijk’ betekent (Annemans: ‘Hier, voor ons is het wellicht te laat en nog slechts een kwestie van tijd voor de islamisering onze westerse vrijheden sluipend maar effectief een voor een zal uitvegen’). Dat wij na de jihad-aanslagen in Brussel en bij het aanschouwen van de geïslamiseerde Antwerpse en Brusselse wijken zeggen: ‘Had men maar naar ons geluisterd’, wordt door Daniels op denigrerende wijze becommentarieerd met: ‘Als mijn kan kon blaffen dan was ze een hond.’ En hij voegt daaraan toe: ‘‘Ze’ hebben niet naar hem geluisterd omdat dit betekend had (…) dat ‘men’ preventief had moeten invoeren wat de salafisten nu (in de analyse van Annemans) effectief aan het doen zouden zijn.’

Haalbaar
Het is potsierlijk om de door het VB al decennia voorgestelde beleidsmaatregelen op één hoop te gooien met wat salafisten voor ogen hebben. Dat Daniels het zelf ook niet goed weet, laat hij zien wanneer hij vervolgens schrijft: ‘De vraag is daarom nog steeds, afgezien van de kwestie of zij gelijk hebben, wat de Dewinters, Annemans’en en van Rooy’s hopen te bereiken. Zij streven wezenlijk een doel na waarvan zij zelf zeggen dat het niet haalbaar is. ‘Behoudens het uitzetten van moslimfundamentalisten zijn tirannieke overheidsmaatregelen niet alleen onwenselijk, ze zijn ook too little too late,’ schrijft Sam. Maar wat wil hij dan wel?’

Hoezo streven wij wezenlijk een doel na waarvan we zelf zeggen dat het niet haalbaar is? Dat is baarlijke nonsens. Ik verwijs opnieuw naar de analyse die ik in mijn boek maak en ook in mijn jongste essay:

‘Mijn ongemakkelijke boodschap is dan ook dat wij zulke geïslamiseerde wijken, bijvoorbeeld die in Molenbeek, voorgoed kwijt zijn. Of dacht u werkelijk dat dat zogenaamde ‘opkuisen’ van Minister Jambon (alsof die term de lading dekt) een structurele impact heeft? Opkuisen zou moeten betekenen dat álle moslims met fundamentalistische of sharia-opvattingen worden uitgezet naar een islamitisch land. Iedereen weet dat dat om verschillende redenen niet kan. Maar ik herhaal: behoudens het uitzetten van moslimfundamentalisten zijn tirannieke overheidsmaatregelen niet alleen onwenselijk, ze zijn ook too little too late.

Zaak is dus om dat soort wijken vooral niet meer te laten aangroeien en niet in aantal te laten toenemen. Daartoe is een immigratiestop, met name vanuit moslimlanden, onontbeerlijk (iets waar de Dewinters en Wildersen van deze wereld al vele jaren voor pleiten, het had ons zoveel leed en ellende kunnen besparen). Níet omdat al die moslimmigranten slechte mensen zijn, maar omdat er te veel moslims bijzitten met opvattingen die compleet haaks staan op de onze; die Joden haten, homoseksuelen willen aanvallen, vrouwen minderwaardig vinden, apostasie en blasfemie willen bestraffen, de democratie verwerpen, aan genitale verminking doen, de niet-moslim minachten of haten, geen graten zien in polygamie en kindhuwelijken enzovoort – onderzoek in de landen van herkomst toont dat aan.

Denk ook aan het onderzoek van dr. Ruud Koopmans, waaruit blijkt dat een ruime meerderheid van de moslims in West-Europa, en zeker in België, een of meerdere fundamentalistische opvattingen heeft. Hier moet dus het inzake andere problematieken vaak geroemde voorzorgsprincipe worden toegepast. Af en toe kan er eventueel een uitzondering worden gemaakt voor zéér selecte groepen immigranten behorend tot niet-islamitische minderheden in zulke landen. Maar dit altijd in overeenstemming met onze sociaaleconomische en culturele draagkracht, en bovendien met respect voor de democratie: organiseer bindende referenda die handelen over wie we willen toelaten tot onze samenleving, tot ons systeem.’

De geïslamiseerde Molenbeek-wijken van morgen
Wat begrijpt Daniels niet aan deze glasheldere passage? Ik vat ze samen: ik zie geen oplossing voor de reeds geïslamiseerde wijken, tenzij misschien tirannieke maatregelen een democratische rechtsstaat en vrije samenleving onwaardig, die ik dus niet wil en die bovendien volgens mij niet zullen werken (cfr. het gettoplan van Denemarken). Ik daag Daniels en eenieder uit om binnen de krijtlijnen van de democratische rechtsstaat – of de ‘redelijkheid van de bestaande rechtsorde’, zoals Daniel het noemt – een duurzame oplossing te bedenken voor de moslimwijken (bijvoorbeeld deze) waar vrouwen uit het straatbeeld zijn verbannen. Ik stel daarom voor om dat soort wijken op zijn minst niet meer te laten aangroeien en niet in aantal te doen toenemen, en dit door middel van een immigratiestop voor moslims.

Of durft Daniels echt te beweren dat mochten ‘populistische’ politici zoals Dewinter decennia geleden het beleid hebben gemaakt, zulke geïslamiseerde wijken evengoed waren ontstaan? Immers, die wijken zijn in de eerste plaats kunnen ontstaan en groeien omdat er massaal moslimmigranten met fundamentalistische opvattingen zijn binnengehaald (en omdat hun islam al decennialang wordt gefaciliteerd en gesubsidieerd). En dat gebeurt nog altijd: de afgelopen 3,5 jaar werden door de eurofiele Belgische regering minstens 90.000 nieuwe moslimmigranten binnengehaald, waaronder tienduizenden moslims met een of meerdere sharia-opvattingen (uit Marokko, Turkije, Afghanistan, Irak, Syrië, Eritrea, …) – mark my words: met haar migratiebeleid creëert de Belgische regering vandaag de geïslamiseerde Molenbeek-wijken van morgen.

Gelijk krijgen
Vervolgens schrijft Daniels verwijtend richting Dewinter: ‘Je hebt er niets aan gelijk te hebben, het komt erop aan gelijk te krijgen’. Maar Dewinter krijgt elke dag gelijk door verschillende feiten en gebeurtenissen, en dat de kiezer (voorlopig) niet massaal volgt zoals twintig jaar geleden heeft vooral de oorzaken die ik hierboven heb geschetst. Daniels lijkt er vanuit te (willen) gaan dat alle kiezers rationele wezens zijn. Hij vergeet ook de verschoven en verschuivende politieke verhoudingen in het Westen: Trump, Italië, Oostenrijk, brexit, de electorale verschuiving in Duitsland. Die wijzen erop dat er een moment zal komen dat ook het Vlaams Belang zal regeren (allicht samen met N-VA en eventueel nog een (nieuwe) derde partij). (Wanneer Peter De Roover op Doorbraak beaamt dat de N-VA in de regering heeft teleurgesteld, dan moet hij misschien toch eens nadenken of hij niet op zoek moet gaan naar betere coalitiepartners).

Rijpen van de geesten
Daniels beweert dat Dewinter nooit heeft begrepen ‘dat elke stap vooruit in een democratisch proces er één is van voortschrijdend inzicht, en zijn tijd vraagt, als een processie van Echternach’. Als er nu iemand is die dat wél heeft begrepen, dan is het wel Dewinter, die al meer dan 30 jaar onvermoeibaar en met veel moed en energie op dezelfde gigantische nagel blijft slaan, en dit ondanks het cordon sanitaire, ondanks de voortdurende scheldpartijen, verwijten en diabolisering en ondanks de bedreigingen. Het rijpen van de geesten en dus ook het spreiden van het bedje voor een partij als de N-VA, dat is een pluim die het VB op zijn hoed mag steken.

Dilemma is er nu al
Daniels schrijft dat mocht het Vlaams Belang in een positie komen dat het mee kan regeren, ‘wij opnieuw bij het initiële dilemma zitten: ofwel bestrijden wij ‘hen’ met de middelen die ‘zij’ tegen ‘ons’ gebruiken, en dan schaffen wij zelf onze beschaving af. Ofwel doen ‘wij’ wat Theo Francken en Jan Jambon vandaag doen en proberen wij binnen de bestaande rechtsorde redelijkheid te doen heersen’. Ten eerste negeert Daniels het feit dat het juist ook N-VA’ers zijn die (soms terecht) wordt verweten dat ze bezig zijn met dat ‘bestrijden van ‘hen’ met de middelen die ‘zij’ tegen ‘ons’ gebruiken’, waardoor ‘wij zelf onze beschaving afschaffen’. Was het niet Peter De Roover die heeft voorgesteld om de vrijheid van meningsuiting (van radicale moslims) in te perken? Was het niet Zuhal Demir die heeft voorgesteld om een politieke partij (Partij Islam) te verbieden? Die voorstellen deden ze echter niet voor hun plezier of omdat ze een tirannieke samenleving willen, maar omdat ze vaststellen dat die ‘redelijkheid binnen de bestaande rechtsorde’, waar Daniels aan refereert, tekortschiet om bepaalde islamiseringsfeiten en -processen in te dijken. Dat dilemma waarover Daniels spreekt is er dus nu al, zónder dat het VB in een positie zit om mee te regeren.

Essentie
Daarmee komen we bij de essentie van mijn boek, namelijk dat wie via massa-immigratie de islamitische wereld binnenhaalt, zélf de islamitische wereld wordt. En dat betekent dat een samenleving, net zoals dat in het Midden-Oosten het geval is, uiteindelijk nog slechts de keuze overhoudt tussen de pest en de cholera, namelijk twee scenario’s: ofwel geleidelijk sharia-principes laten heersen, ofwel dat islamiseringsproces met tirannieke (seculiere) maatregelen onderdrukken en proberen te beteugelen. Er is geen land ter wereld waar de islam domineert dat zich niet in een dergelijke ellendige toestand bevindt, namelijk: een min of meer seculiere dictatuur enerzijds of een islamitische theocratie anderzijds of, wat vaak het geval is, een mix van beide. Als hartstochtelijke liefhebber van Europa, het Westen, de democratische rechtsstaat en onze vrije samenleving, waar elk individu zélf kan beslissen over zijn of haar leven, verafschuw ik uiteraard beide scenario’s en elk van die toestanden. Maar vandaag bewerkstelligen de zelfverklaarde tegenstanders van een tirannieke, onvrije samenleving zélf een dergelijke samenleving, namelijk via de massale influx van moslims en het faciliteren en subsidiëren van de islam(isering). Onze vrije democratische rechtsstaat, met zijn scheiding der machten en van Kerk en Staat, is een kwetsbaar evenwicht als resultaat van eeuwen strijd en dialectiek en wordt geschraagd door burgers die een kostbaar sociocultureel weefsel van westerse mores belichamen; maar dit unieke bouwwerk wordt vandaag, in een wanhopige poging Poppers geen tolerantie voor intolerantie toe te passen, ondergraven. Dat is wat ook Daniels opmerkt, maar hij schuift dat in de schoenen van het Vlaams Belang, terwijl dat nu al aan het gebeuren is zónder het Vlaams Belang; en terwijl onze voorstellen inzake massa-immigratie en onze opvatting over het fundamentele belang van demografie dit nu juist had kunnen voorkomen – en vandaag het verergeren ervan zou kunnen tegenhouden.

Denemarken
Daniels schrijft dat hij mij ‘volgt’ wat het nemen van bepaalde maatregelen betreft en hij verwijst daarbij naar Denemarken. Maar ik gaf bepaalde Deense maatregelen nu juist als voorbeeld van wat we níet moeten willen, omdat ze indruisen tegen wat Daniels ‘redelijkheid binnen de bestaande rechtsorde’ noemt. Of is het ‘redelijkheid binnen de bestaande rechtsorde’ dat iemand die een bepaald misdrijf pleegt in een Deense gettowijk dubbel zo zwaar gestraft wordt als iemand die elders woont? Daniels gaat daaraan voorbij en schrijft: ‘Denemarken wijst ons de weg: bemoeilijking van gezinshereniging, stevige controle van de grenzen, versneld terugsturen van illegalen, strenge controle op radicale predikanten enzovoort.’ Alsof dat niet allemaal zaken zijn die het Vlaams Belang al vele jaren bepleit en waar de huidige beleidspartijen maar niet in slagen. Een reageerder vroeg zich af: ‘Heeft Eddy Daniels wel een oplossing?’ Het antwoord luidt dus: ja, die van het Vlaams Belang.

Totalitair
De islam is in wezen totalitair en hoort eenvoudigweg niet thuis in een vrije samenleving. De islamitische leer is in essentie intolerant en wil onze godsdienstvrijheid afschaffen. Deze religieuze ideologie mag dus niet worden getolereerd en mag onze kostbare godsdienstvrijheid niet worden gegund. De geschiedenis van de islam en de islamitische wereld vandaag, bewijzen dat wanneer de islam vrijheid krijgt, de vrijheid verdwijnt.

---

In juni publiceerde Sam van Rooy het boek ‘Voor vrijheid dus tegen islamisering’. U kunt het hier bestellen of in uw boekhandel.

---

Dit essay verscheen eerder op de Belgische opiniesite Doorbraak.