Zo zorgzaam als we voor vluchtelingen zijn, zijn we voor niets en niemand. Dat klinkt natuurlijk weer wat hoogdravend. Echter, de charge waarmee de cavalerie van de VN in het geweer kwam toen bleek, dat een deel van de koekjes die vluchtelingen in Syrië op 18 oktober uitgereikt kregen, een maand over de houdbaarheidsdatum waren, kun je niet anders benoemen.

En als klap op de vuurpijl:

Hoewel er volgens artsen geen gezondheidsrisico’s zijn, heeft de VN betrokken partijen en de regering in Syrië gevraagd om toegang te krijgen tot het gebied, zodat de koekjes vervangen kunnen worden en mensen die de koekjes hebben gegeten medisch onderzocht kunnen worden.

Een mooier voorbeeld van mensen die hun eigen neuroses serieus beginnen te nemen moet ik nog tegenkomen. Let wel, ik heb het over de VN-hulpverleners.

Vanzelfsprekend, het leven in zo’n oorlogsgebied is geen feest, en een lekker vers koekje maakt dat wellicht iets draaglijker.
Vanzelfsprekend, de gezondheid van die bewoners zal niet optimaal zijn. Een gezondheidsonderzoek kan daarom geen kwaad.
Vanzelfsprekend, het staat niet best als mensen zouden komen te overlijden door het eten van een koekje dat door de VN is verstrekt.

Maar door koekjes die een maand over de datum zouden zijn? Serieus?

Voor de VN blijkbaar wel. En het is het zoveelste bewijs dat een bepaald soort idioten niet in de hulpverlening thuis hoort. Praktisch en kennis van zaken zijn voor dit soort werk eerste vereisten. Het gezwatel van neurotische pennenlikkers heeft nog nooit iemand geholpen. Nu is men dus voornemens een hele operatie op te starten die moet kijken:
a) hoe die vreselijke fout heeft kunnen worden gemaakt
b) hoe groot de aangerichte schade is
c) hoe men het goed kan maken.

Nou, dat is de inspanning vast waard. a) Huh? b) HUH? c) meer koekjes – datum maakt niet zoveel uit.

Maar nu even serieus
Aangezien het om Energiekoekjes ging, kun je op je vingers natellen dat het een westers product was. Dergelijke koekjes worden ingeseald in plastic geleverd en hebben in de praktijk een houdbaarheid van een half jaar minimaal na de productiedatum. MINIMAAL. jarenlange ervaring met dergelijke koekjes heeft mij geleerd, dat als je al verschil merkt tussen een vers en een oudbakken koekje, je dit in ieder geval niet de eerste drie maanden na het verlopen van de houdbaarheidsdatum bemerkt. Fabrikanten kijken wel uit: een bedorven koekje is een bedrijfsrisico, zodat men de veiligheidsmarges liefst behoorlijk groot maakt. In de praktijk betekent dit circa 50% voor producten die niet tot de categorie vers behoren.

En sinds ik op de bodem van een pak zout eveneens een datum ongeveer drie jaar verderop aantrof, geloof ik persoonlijk absoluut niet meer dat die data iets met de realiteit hebben uit te staan. Maar enfin. Dat zout heeft dus zo’n 160 miljoen jaar lang in de buurt van Hengelo in de grond gezeten, maar na extractie zou het met een jaar of drie bedorven zijn? Pffff.

Enfin, wat ik zou willen weten is dit: Wie heeft dit lachwekkende jankverhaal de media ingestuurd? Waarom liggen koekjes bij de VN zó lang in opslag, dat ze over de houdbaarheidsdatum kunnen schieten, zeker als we mogen aannemen dat die houdbaarheid ongeveer een half jaar is? Heeft men zich een partijtje oude rommel in handen laten stoppen, of is er iets grondig mis met het logistieke management bij de VN?

De koekjes die volgens de normen niet meer mogen worden opgegeten stuurt men dan maar naar de Nederlandse voedselbanken. Die zullen er niet over klagen.