Op de opiniepagina van de Volkskrant stond op 25/7/14 een artikel van redacteur H. Müller dat U zou moeten lezen om het totale onbegrip tot U door te laten dringen waarmee in Nederland en andere westerse landen naar het conflict tussen Israël en de Palestijnen wordt gekeken.

Müller vindt dat Israël concessies moet doen aan de terreurorganisatie Hamas, omdat het Joodse land de sterkste partij is in het conflict. Waarschijnlijk zoals Amerika concessies had moeten doen aan Al Qaeda na September 11th, in plaats van Afghanistan aan te vallen waar de aanslagplegers hun instructies vandaan hadden en waar aan terroristen onderdak werd geboden!

Sinds Hamas een coalitieregering is aangegaan met de PLO van Abbas vindt Müller dat je Hamas niet meer als terreurorganisatie zou moeten beschouwen, maar als deel van de regering van de Palestijnen. Het lijkt me eerder dat wij, andersom, nu ook de PLO weer als een terreurorganisatie moeten zien.

Het soort concessies als Müller bedoelt zijn in het verleden ruimschoots gedaan, onder andere doordat Israël zich teruggetrokken heeft uit de Gazastrip. Dat had als gevolg een verhoging van het niveau van de aanslagen uit dat gebied. In het stuk Gaza waar Israël zich heeft teruggetrokken zijn nu de twintig meter diepe gangen gebouwd, van waaruit aanslagen op Israël worden gepleegd. Dat gebeurt door Hamasleden die als Israëlische soldaten zijn verkleed, zodat ze niet onmiddellijk als vijand te identificeren zijn.

Müller vindt wel dat die gangen moeten worden vernietigd maar vertelt er niet bij hoe we kunnen tegenhouden dat ze straks opnieuw worden gebouwd met de bouwmaterialen die met humanitaire hulp uit Nederland worden aangevoerd.

Müller ’s artikel is een schoolvoorbeeld van de verblindheid in dit land t.a.v. van de toekomst van dit conflict. Ooit, hoopt hij, zullen ze daar in het Midden Oosten toch wel verstandig worden en als goede buren naast elkaar gaan leven, zoals wij dat na de tiendaagse veldtocht ook met België hebben gedaan en recenter na de tweede wereldoorlog met de Duitsers. Maar dit conflict duurt intussen al honderd jaar en daarin zijn de schermutselingen met Hamas en dat handjevol doden[1] niet meer dan een incident.

Ik ben wat ouder dan Müller en weet daarom nog dat in de periode voor de Likud aan de macht kwam in Israël verzoening met de Arabieren de officiële lijn was in Israël. Het aantal pogingen om dat te bereiken en het aantal concessies dat daarvoor is aangeboden, met behoud van eigen veiligheid, is legio geweest. Maar Arabische regeringen die daar op in wilden gaan was meestal geen lang leven beschoren. Ik herinner me hoe Sadat werd vermoord nadat hij met Menachem Begin in Camp David vrede had gesloten. En hoe Jordanië de bloedige tiendaagse Septemberoorlog heeft moeten voeren in 1970 tegen de vluchtelingen die het op zijn grondgebied had toegelaten en die in opstand waren gekomen.

Müller denkt misschien dat de gruwelen nu in Irak en Syrië incidentele excessen zijn, uitgelokt door het onmenselijke regime van Assad. Hij meent, denk ik, dan het uitroeien en verdrijven van de christenen uit Mosoel een dergelijk incident is, net als het vermoorden van de Kopten in Egypte toen de broederschap van moslims daar nog aan de macht was.

Dat is dus allemaal niet zo. Met moslims in het Midden Oosten valt niet samen te leven. Dat geldt niet voor individuele moslims, wat net zulke mensen zijn als Müller en ik, maar het geldt voor de moslimsamenleving. Die produceert geweld en criminaliteit. Niet alleen burgeroorlogen op het eigen gebied zoals we in Syrië, de Libanon, Soedan en Algerije hebben gezien, maar ook nationale oorlogen zoals die van Saddam Hoessein tegen Iran en tegen Koeweit. Misschien herinnert Müller zich nog hoe Saddam Hoessein de Koerdische stad Halabja met gifgas heeft uitgemoord.

Dat soort geweldsuitbarstingen zijn niet incidenteel. Ze maken een structureel onderdeel uit van de cultuur in het Midden Oosten. Daarom is vrede tussen Palestijnen en Israël een illusie. De enige oplossing is om een van beide partijen buiten het bereik van de ander te brengen. En omdat Israël een positieve toegevoegde waarde heeft en de Palestijnse samenleving een negatieve, kies ik voor het evacueren van Gaza en de vestiging van de Palestijnen elders in het Arabische gebied.

Wie dan zou opmerken dat Israël vervolgens soortgelijke problemen met andere buren gaat krijgen, die moet je antwoorden dat de procedure dan herhaald moet worden, desnoods tot alle Arabieren wonen in het land dat Allah voor ze heeft uitgezocht, tussen Mekka en Riyad.

---

1. Een handjevol als je het vergelijkt met het aantal doden in het Syrische conflict of zelfs met het aantal doden dat nu al weer gevallen is als gevolg van het optreden van de terreurorganisatie Isis.

---

Dit artikel verscheen eerder op het Blog van Toon Kasdorp