Egotripjes van zure zeikwijven over zaken die hen niet aangaan maar waarover ze o zo beledigd denken te mogen doen, zijn een prachtig voorbeeld van een beschaving die aan zichzelf ten onder gaat. Intolerantie is een feest voor randdebielen met een aandachtsprobleem – en de kranten staan er vòl mee.

Het Eindhovens Dagblad vond het vandaag nodig een eerbare banketbakker te chanteren om zijn excuses te maken. Zijn eerdere grap (zie foto) had een zure zeikmiep zo ver gekregen dat ze aan de klaag ging, en zielige vrouwtjes zijn populair bij kranten. Tenzij ze zijn verkracht en echt reden tot klagen hebben – het moet wel leuk en gezellig blijven natuurlijk.

Zelf vond ik bovenstaande nauwelijks een grap, eerder een verstandige terechtwijzing op voorhand aan mensen die de teleurstelling over hun eigen onbetekenendheid graag compenseren door kleine middenstanders te ondervragen over hun al dan niet politiek-correcte assortiment. Dat je dan als middenstander nog blij mag zijn dat waterboarding tegenwoordig officieel een marteling is.

En de lijst is eindeloos, wat die bakker hierboven op zijn bordje aangaf is niet meer dan een tipje van de sluier. Wat bijvoorbeeld nog ontbreekt is veganistisch, diervriendelijk, geproduceerd met materialen uit ontwikkelingslanden (veel ijsmachines zijn Italiaans, dat treft) en vooral ook productie met een koolzuurarm, energievriendelijk proces. Hetgeen me er aan doet denken dat je ijsblokjes tegenwoordig voorverpakt bij supermarkt en groothandel krijgen kunt – al een jaar of tien minstens trouwens.

Dat dit voor iemand op zichzelf natuurlijk al een reden was uit haar dak te gaan had de bakker zich duidelijk niet gerealiseerd. En het Eindhovens Dagblad was er als de kippen bij om het op te pikken. De krant gaf – hoogstvermoedelijk ongewild – echter wel al in de eerste alinea het juiste commentaar over Kim uit Raalte, die zelf leidt (sic!!!) aan intolerantie.

De kranten zijn hierin natuurlijk het echte probleem. Men doet alles voor wat clickbait (linkjes voor argeloze lezers teneinde naar een advertentiepagina te worden geleid), en dat is dan ook nog zowat het enige dat men in kranten als ED (rechts) en AD (onder, waarvan het ED een kopblad is) leest:

Dit zijn geen kranten meer, maar vulling voor de kattenbak.