Maandag publiceerde het Financieel Dagblad een column van haar Amerikaanse correspondent over Trump en diens populariteit. Een stukje met als rode draad dat Trump steeds populairder wordt. Het onderwerp is interessant genoeg om hier ook aan te pakken.

Het FD begon met de kreet die de aandacht van de gehele weldenkende MSM trok:

‘Moreel ongeschikt om president te zijn.’ In het eerste televisie-interview dat James Comey gaf sinds hij door Trump werd ontslagen vanwege ‘dat Rusland-gebeuren’, kwam de voormalig FBI-directeur tot een hard oordeel. Comey haalt deze week verder zijn gram met zijn boek A higher loyalty. Truth, Lies and Leadership. Daarin vergelijkt hij Trump met een maffiabaas.

Waar dit feitelijk over gaat is dat men eigenlijk drie grote bezwaren tegen Trump heeft:

1. Hij is wispelturig
2. Hij is een ongelikte beer
3. Zijn ideeën over de buitenlandse politiek bevallen velen niet.

1) is een zeer redelijk standpunt waar ik zelf ook wel eens moeite mee heb.
2) Dit is een kwestie van smaak, niets anders
3) Trump’s mening over de internationale belangen van de USA is tegen een aantal diep gewortelde zere benen, maar daarom nog niet dom. Wel zag je in Syrië dat hij de zaken ook wel eens onderschat. De manier waarop de Amerikaanse politiek in Syrië nu wordt gevoerd gaf mij eerder al het idee dat Trump zich afgelopen jaar nauwelijks om die oorlog bekommerde. Dat hij de militairen en de Deep State daar de zaken liet regelen, en slechts een half oog op de resultaten hield. Consistentie was er naar mijn mening niet te bespeuren. De gevolgen van afgelopen week waren er dan ook naar. En toen moest er dan ook plotsklaps daadkrachtig worden ingegrepen. Laten we hopen dat deze ervaring deel van een leerproces zal blijken.

Het FD noemt iets verderop de vertrekkende Speaker of the House Paul Ryan als gematigder dan Trump. Dit is tamelijk hilarisch. Ryan is sinds jaar en dag de belangrijkste voorman van de Teaparty, en economisch is hij een stuk rechtser dan Trump. Het verschil is dat Ryan geen ongelikte beer is, en daarvan ook een lichte afkeer etaleert. De kwalificatie gematigder is een kenmerkende blunder voor de Babylonische spraakverwarring die analisten bevangt indien ze de politieke richtingen op dit moment moeten duiden.

Economisch zit Trump ongeveer tussen beide grote partijen in, en kan DAAROM op steeds meer steun rekenen. Zijn opvolger – van welke partij die ook zijn zal, en of die nu over drie of over zeven jaar aantreedt –  zal gegarandeerd uit ongeveer hetzelfde vaatje gaan tappen. Het past in het tijdsbeeld dat de USA domineert. Minder aandacht voor hurt feelings etc, er stevig tegenaan want dat wil de gemiddelde Amerikaan graag horen. En iets meer aandacht voor de sociale sector dan voorheen. Want de Amerikaanse middenklassen hebben het zwaar, en smelten hier en daar zelfs weg.

Trumps critici zullen in Comey’s boek lezen wat ze uit talloze bronnen al vernomen hebben: de intimidatietechnieken waarmee Trump loyaliteit probeert af te dwingen, de obsessies met zijn eigen imago, het gebrek aan respect voor onafhankelijke instituties. Trumps fans krijgen bevestiging van wat de president constant roept: dat hij het slachtoffer is van een lastercampagne. Ze worden een handje geholpen met een website die speciaal is opgezet door de Republikeinse Partij om Comey als leugenaar te bestempelen. Amerika wacht een lange week Comey-ophef. Het zal allemaal weinig uitmaken. Als Trump één ding heeft bewezen, dan is het dat hij vrijwel immuun is voor schandaal. Verschillende opiniepeilingen lieten de afgelopen tijd een groei zien in de waardering voor Trump. En dat na een periode waarin het vooral ging over Trumps vermeende buitenechtelijke affaires en waarin de druk die van de Rusland-onderzoeken uitgaat steeds meer toenam. Ook een boek als dat van Comey zal het imago van Trump aantasten alleen bij de groep die hij toch al met afgrijzen vervult.

Veel woorden om wat ik hierboven al samenvatte te formuleren. de observatie dat Trump immuun is voor schandalen werd al tijdens de verkiezingen gedaan door Dilbert-tekenaar Scott Adams, en wordt sindsdien trouw door columnisten herhaald.

‘In de eerste drie maanden van dit jaar haalde Trump $20 mln op voor zijn campagnekas, en dat is veel nog zo ver van nieuwe presidentsverkiezingen’ Wat in de peilingen vooral opvalt, is een toename van het aantal Amerikanen dat Trump steunt en zich expliciet als Republikein identificeert. Dat betekent dat de Republikeinse partij zich steeds meer naar Trump voegt. In die trend past ook de aankondiging van de meer gematigde Paul Ryan, die zich in het begin tegen Trump uitsprak, dat hij niet opnieuw verkiesbaar zal zijn voor het Huis van Afgevaardigden. ‘Trump ís nu de Republikeinse partij’, concludeerde CNN.

Ja. Niet alleen is Trump als president de logische leider van de Republikeinen, maar dat een president zijn partij naar zijn wil vormt is deel van het normale politieke proces. Emmanual Macron doet thans vrijwel exact hetzelfde, al is zijn partij  zijn eigen creatie..

Geldstromen onderstrepen dat oordeel. In de eerste drie maanden van dit jaar haalde Trump $20 mln op voor zijn campagnekas, en dat is veel nog zo ver van nieuwe presidentsverkiezingen. Het geld vliegt er ook weer uit. $800.000 aan advocatenkosten voor Trump, $650.000 voor petjes en T-shirts om de bezoekers van rallies aan te kleden. Het kost een hoop om de Trump-machine draaiende te houden, maar de middelen worden grif geleverd. In zijn tv-interview sprak James Comey de wens uit dat het niet tot een ‘impeachment’ zou komen. ‘Mensen in dit land moeten opstaan en volgens hun waarden stemmen’, zei Comey. Dat zou volgens hem een eventuele afzetprocedure overbodig maken. Voor iemand die Trump ongeschikt acht als president, is dat iets om aan vast te klampen.

Wat hier volledig buiten beschouwing blijft is dat in november de Midterms zijn, de tweejaarlijkse verkiezingen voor het Huis van Afgevaardigden en een derde van de senatoren. Ook zijn er verkiezingen voor gouverneursposten en een groot aantal lagere ambten. Een populaire president is een belangrijk hulpmiddel voor kandidaten om hen te steunen tijdens hun campagnes. Ruim een half jaar tevoren worden de onderlinge meningsverschillen zo goed mogelijk begraven, en willen de partijen vooral eenheid uitstralen. De primaries voor de kandidaatstellingen zijn op een haar na gereed, en het land maakt zich op voor de verkiezingsdag.

Er zijn ook natuurlijke redenen waarom de president in populariteit toeneemt. Na anderhalf jaar gekrijt van de Amerikaanse MSM geloven de mensen de pers nog nauwelijks. Dat is in het voordeel van Trump – zijn vijandschap met de media is nu al legendarisch. In het FD was men toe aan de uitsmijter:

Maar harde indicatoren laten zien dat het succes van de formule Trump nog niet is uitgewerkt.

Dat klopt, om precies de reden die ik hierboven al gaf: de Amerikaanse bevolking is de crybabies die de media domineren zat. Gewoon: zat. De MSM, de SJW’s, Occupy, de snowflakes en hoe al deze cryptocommunisten zich verder nog noemen mogen: het zijn watjes die janken om niks en waar het land niet op kan bouwen. Dat gevoel zit bij de gemiddelde Amerikaan diep, en elk gevoel van identificatie met deze mensen ontbreekt. De president vertolkt dat gevoel als geen ander. En hoe harder de media en de pressiegroepjes te keer zullen gaan, hoe harder Trump hen uitlacht en provoceert, en des te meer garen zullen hij en de Republikeinen er bij spinnen.